Yatağın Soğuk Tarafı

2. Sapığın Önde Gideni!!

Anneme üniversitenin son yılı için arkadaşlarla ev tuttuğumuzu söyleyip izin almıştım. Ne kadar söylenip dursada üstün ikna kabiliyetim ile izni koparmıştım.

Yağız'ın eşyalarımı kaldırtırmamış olduğunu bildiğim için sadece bir kaç parça şey alacaktım. Dolabın üstündeki siyah valizi çıkartıp içine en önemlileri koydum. Üniversite için gerekli olan kitap,cetvel,kağıt gibi şeyleride koyup fermuarı çektim.

evet! yakında okullar açılıyordu ve ben Yağız'la aynı bölümdeydim. mimarlık.

Annemin tüm itirazlarına karşı son vedamıda ettim. Taksi çevirip bindiğimde heyecanlıydım. Ne kadar inkar etsemde Yağız ile aynı ortamdayken iyi hissetmiyordum. Sanki dikenlerin üstünde oturuyor, yerimden kıpırdayamıyordum. En büyük sorunsa dikkatini çekmem. Gözleri beni buldu mu bir odaya kaçmak istiyordum adeta.

Apartmanın önüne geldiğimde valizi çıkartan şoföre parayı ödeyip asansöre bindim. Kalbim gerçekten ağzımda atıyordu.

Eski kaynanam sürekli burada yeni gelin adayları ile bulunacaktı ve bende bir odada saklanıp bunları izleyecektim. Peki dayanabilecekmiydim?  Belkide Yağız gelen kızlardan birine aşık olacak ve evlenecekti. Hayır!! Buna izin vermem. Oğluma üvey bir anne mi? Asla...

Derin bir nefes alıp zile bastım. Uyuyorlardı kesin. çünkü baya erken gelmiştim.

Kapı açıldıktan hemen sonra o dağınık saçları ve uykulu gözleri gördüm. Ah! sabah gelen herkese böyle mi açıyordu kapıyı? Eğer kapıyı böyle açıyorsa benim gibi herkes eriyip bitiyor muydu?

"Gamze?" dedi sadece o boğuk sesiyle. insanın içine içine işliyordu ya.

Samimiyetten çok uzak bir gülümseme gönderirken kapıyı sonuna kadar açmıştı. Valizin ucunu tutup çekiştirmeye başladım. Biraz ağır olduğu için yavaşça ilerliyordum.

"Dur yardım edeyim."dediğinde bir şey demeden valizi ona uzattım. Sabah sabah kibarlığı üzerindeydi beyefendinin.

İçeri girdiğimde ellerimi kotumun arka cebine koyarak topuklarımda ona doğru döndüm. "Arda nerede?"

"Uyuyor." dediği gibi çocuk odasına doğru yürümeye başlamıştım ki "Orada değil." demesiyle durdum.

"Nerede o zaman?"

" Bizim odada" dedikten sonra gözlerini pörtletti." Yani şey...benim odada. yatak odasında." kırdığı potu ne kadar toparlamaya çalışsa da boştu. Kafasını yere indirip valizle birlikte misafir odasına girdi.

Bir süre ayakta bekledikten sonra çantamı tekli koltuğa koyup çantanın yanına oturdum. Tabikide o odaya bir daha girmeyecektim. Eğer o yatağı görürsem her gün ki mutlu sabahlarımı hatırlayacaktım.

Yağız'ın beni öperek uyandırmasını,kavga ettikten sonra kahvaltıyı yatağıma getirişini tekrar gün yüzüne çıkararak duygulanacaktım. Ah kaynanam ah. Herşey onun yüzünden bu durumdaydı...

Yağız'ın içeri girerken ki yapay öksürüğüyle kendime geldim. Yan koltuğa geçip oturdu. Üstünü değiştirmiş, altına siyah eşofmanını geçirmişti.

" Arda uyanmadan kahvaltıyı hazırlayayım ben." dedim yerimdem doğrulurken.

Benimle birlikte oda ayaklandı. "İyi olur. Bende gidip ekmek alayım o zaman"

"Tamam." dedim soğukça. Bir yandanda mutfağa girdim.

15 dakika sonra hem kahvaltı hazırdı hemde Arda uyanmış bana doğru koşuyordu.

"Anneee!!" kısacık kollarını boynuma dolayıp yanağından öptüm.

"Birtanem" deyip bende başının üstünden öptüm. O sırada elinde ekmek poşetiyle Yağız içeriye girmişti.