Yatağın Soğuk Tarafı

7. 'Haftaya Evleniyorum'

Geçen bölümde artan vote sayısı için herkese teşekkür ederim. Okuyan diğer arkadaşlarda beğendiyse de  votelerse daha mutlu olacağım. Lütfen bir basımlık voteyi benden esirgemeyin. biliyorsunuz ki yazarken bunlara ihtiyacımız var:D Bölümlerde şarkı koymuyorum siz ayrılık şarkıları tercih ederseniz olur sanırım :d

İyi okumalar!

“Sen bana, neden Elçin cadısının teklifini kabul ettiğini söylesene bir.” Diyerek Yağız beye çıkıştım. Okula doğru yürüyorduk ve o benim tüm itirazlarıma rağmen elimi tüm gücüyle sıkarak tutuyordu. Çekmeye çalıştığımda ise şu meşhur kötü çocuk bakışını atarak susmama neden oluyordu.

Yine aynı bakışı attı ve derin bir soluğu içine alıp geri bıraktı. “Bilmem. Beklide senin hala kıskanıp kıskanmadığını görmek içindir.” Sağ eli siyah kumaş pantolonunun içerisine girerken bende aynı hızda dilimi çıkartmıştım.

“Seni kıskanmıyorum.” Dedim tüm heceleri birbirine bastırarak. “ Hem neden kıskanayım ki?”

Aniden durmasıyla vücudumun sağ kısmı ona çarpmıştı. Bana ‘sen ciddi misin?” bakışını atıp o en sevdiğim kahkahasını attı. Ve bana dakikalar önce söylediğim cümleyi sesimi taklit ederek söyledi. “Ben onu çok seviyorum Burak. Ve sırf bu yüzden ondan nefret ediyorum.” 

Anlımı omzuna vurup iç çektim. “Kapa çeneni. Bu söylediğim hiçbir şeyi değiştirmiyor. Biz boşandık ve herkesin içine bu şekilde çıkmamış doğru değil.” Dedim ve birleşmiş olan ellerimizi yukarı kaldırıp salladım.

“Başkasından bana ne!” diye tısladı. Diğer elimi de pantolonunun cebinden çıkarıp elime sabitledi. “ Çocuğumun annesinin elini tutuyorsam kime ne!” Diye bağırdı boş sokağa doğru. Ellerimi onun kıskacından kurtarıp bir adım geriledim. “Bu doğru değil Yağız. Üzgünüm ama ismimin değişik şekillerde anılması isteyeceğim son şey olurdu.”

Hafif çıkmış sakallarını kaşıdı ve dağınık saçlarını daha da bir dağıtma gayretine girdi. “Başkasının sözlerinden bize ne Gamze.” Dedi bir bebek kadar masum bakışlarıyla. O kadar masumdu ki bana bakan gözleri onu alıp bir kavanoza saklayıp başucuma koymak istiyordum. Ama olmazdı, önemliydi başkalarının sözleri. Ailemin, arkadaşlarımın, kayınvalidemin!

“ Başkasından bize ne Gamze!” diye bağırdı yüzüme doğru. Suskunluğum onu daha da delirtirdi öğrenmiştim bunu artık.

“Yapamam tamam mı?” diyerek karşılık verdim sinirli yüz hatlarına bakarak. “Hiçbir şey olmamış, senden hiç boşanmamış gibi davranamam. İsmim oruspuya çıkarken öylece seninle bir köşede öpüşemem.”

Söylediklerimi beynine yavaş yavaş geçirir gibi beklerken her geçen saniye bana hak verdiğini biliyordum. Çünkü gerçekler bunlardı. Kayınvalidemden, Elçin’den başlayıp sıra sıra herkes arkamdan böyle konuşacaktı. Artık onun karısı değildim ve onunla birlikte olmam hoş karşılanmazdı.

“Yani bunun yüzünden uzak duracaksın benden öylemi?” dediği şeyle yüzümü buruşturdum. Ya beni anlamak istemiyordu. Ya da gerçekten ahmağın tekiydi. Sözüne karşılık gözlerimi gözlerine diktim.

“ Evet, öyle Yağız.”

“ Tamam öyleyse iyi dinle!” diyerek diklendi. Bana eğilen bedenini dikleştirdi ve iki elini de cebine soktu. “ Başka birisiyle evlenirsem de bu senin için sorun olmaz diye umuyorum ha!”

Koca bir kahkaha attım. Sesim ıssız sokakta yankılanırken yüzümü buruşturdum. Kendimi deli gibi hissediyordum. Hem gülen hem de ağlayan bir deli.

“ Haftaya evden ayrılsan iyi olur.” Dedi yüzümden gözlerini ayırmadan. Ciddi miydi? Az önce yaşanan her şey rağmen ciddiydi.

“Ne demek bu?”

“Şu demek Gamze. Arda’ya cici bir anne geliyor.” Kulaklarım sözlerine bir radara yakalanmış gibi kapanırken yüzümdeki çarpık gülümseme hiçbir şeyi anlayamamamın verdiği bir tepki gibiydi. Ellerim sanki bedenimden kopmak ister gibi sızlarken aynı acıyı daha yoğun bir şekilde kalbim hissediyordu. Ondan ayrılırken burkulan kalbim onu kaybedeceğimi hissettiği şu saniyeden sonra tamamen kırılmıştı. Son sözlerini ise duymak istemeyen kalbim kulaklarıma söz geçiremiyordu. Ne kadar dur diye bağırsa da iç organlarım, her şey gerçek ve olması gereken gibiydi. O benden boşanmıştı ve şimdi başkasıyla evleniyordu.

“Haftaya düğünüm var Gamze.”