Τα Χρονικά των Έρμινς: Η Επανάσταση [ON HOLD]

Πρόλογος

Ελπίδα.

Ήταν η μόνη κινητήριος δύναμη που ωθούσε τα σώματά μας. Κρύος αέρας εισέβαλε στα φαρδιά ρούχα μας. Τρύπωνε ύπουλα και έκανε τα σώματά μας να αναριγούν. Τα πόδια μας έτρεμαν ανεξέλεγκτα, αδυνατώντας να αντέξουν το βάρος του κορμιού μας. Οι προμήθειες που κατορθώσαμε να αρπάξουμε δεν επαρκούσαν για το μακροσκελές ταξίδι μας.

Κοίταξα πίσω μου με δάκρυα στα μάτια. Τα μαλλιά μου μαστίγωναν το πρόσωπό μου εμποδίζοντας την οπτική επαφή με το παρελθόν μου. Η θέα των δύο αυτοκρατοριών δέσποζε μπροστά μου. Επιφανειακά οι δύο δυναστείες δεν διέφεραν. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν δύο ξεχωριστοί αιματηροί κόσμοι. Η δικτατορία ενός αδίστακτου άντρα από τη μία και η πλήρης απάθεια ενός αφανή βασιλιά από την άλλη. Μία ασταμάτητη πάλη ανάμεσα σε δύο αιμοδιψή θηρία δίχως φραγμούς, δίχως όρια και δίχως αναστολές. Τρεις λαοί, πολυάριθμες παράπλευρες απώλειες και ένα αμείλικτο σκοτάδι να στοιχειώνει την κάθε μας κίνηση και να κυριαρχεί τον κόσμο μας.

Έστρεψα το βλέμμα μου στον ορίζοντα της Αρχαίας Αυτοκρατορίας μακριά από τις δύο Δυναστείες που κατακρημνίζονταν. Ο ήλιος ανέτειλε πάνω από την Π.Α.Ν. σηματοδοτώντας την αρχή της αναγέννησής μας. Έτσι, φυγάδες για δεύτερη φορά, πορευόμασταν προς το άγνωστο, ελπίζοντας απελπισμένα για την δική μας ανατολή.