1 hafta sonra
Eylül
Bu bir haftada Serkanla hiç görüşmemiştik. Bugün onu arayıp eve çağırdım.
Serkan: nasılsın? Songülle aranız düzeldi dimi?
Eylül: evet evet.
Serkan: beni çağırınca bir şey oldu sandım. Kimse üzmedi dimi seni?
Eylül: üzmedi. Seni özledim sadece.
Serkan: öz-özledin mi?
Eylül: evet. Neden şaşırdın bu kadar?
Serkan: bilmem.. ilk tanıştığımızda benden nefret ediyordun, bi daha hiç karşılamayalım diyordun hep.
Eylül: o eskidendi. Ben artık sana gıcık kapmıyorum, tam tersi yanımda olman hoşuma gidiyor.
Gülümsedim ona, heyecanlanmıştı sanki.
Serkan: arkadaş mıyız yani?
Eylül: değiliz.
Serkan: o-o zaman neden öyle söy-
Daha fazla kekeleyerek konuşmasına izin vermeyip dudaklarına yapıştım. Çok şaşırmıştı.
Eylül: ben seninle arkadaştan daha fazlası olmak istiyorum.
Serkan: E-eylül.. sarhoş musun s-sen?
Eylül: değilim. Ben sana karşı bir şeyler hissediyorum Serkan.
Serkan: nasıl yani? Ama sen Güneyi-
Eylül: ben onu sevdiğimi sanıyormuşum ama sadece bi takıntıymış bu. Geçte olsa anladım bunu. Senin de beni sevdiğini biliyorum, bize bi şans veremez misin?
Serkan: sen ciddisin.
Eylül: öf Serkan, domatese benzedin kıpkırmızı olmuşsun. İstemiyorsan söyle.
Serkan: hayır.. ben sadece çok şaşkınım. Bunun hayalini her gece kuruyordum ama imkansızdı benim için bu. Ama şimdi sen bana çıkma teklifi ediyorsun.. tabiki kabul ediyorum Eylül.
Gülümseyip sarıldım ona.
Eylül: beni çok mutlu et tamam mı?
Serkan: söz veriyorum. Bi an bile pişman olmayacaksın sevgilim.
Güney
Songül hastaneye yatmıştı. Tedaviye burda devam edicektik. Artık daha fazla yoruluyor, sürekli uyuyordu. Onun için elimden gelenin fazlasını yapıyordum ama işe yaramıyordu. Onu mutlu etmek için uğraşıyor, tedaviye cevap vermesi için herşeyi yapıyordum.
Bugün bi kaç gündür düşündüğüm şeyi yapıcaktım. Songülün odasına girdim.
Songül: Güney.. geldin mi?
Güney: günaydın aşkım. Nasıl hissediyorsun kendini?
Songül: her zamanki gibi işte.
Yanına oturup ellerini tuttum.
Güney: ben seninle bir şey konuşmak istiyorum canım.
Songül: noldu? Hastalıkla ilgili mi?
Güney: hayır. Ben bunu uzun zamandır düşünüyordum ama senin nasıl tepki vereceğini bilmiyordum. Ama hayat çok kısa Songül. Ben seni her gün gözlerimin önünde erirken görmeye dayanamıyorum. Önümüzde ne kadar zaman kaldıysa beraber olalım istiyorum. Daha fazla zaman kaybetmeden benimle evlenir misin Songül?
Cebimden yüzüğü çıkardım. Songül ağlıyordu.
Songül: evet. Seninle evlenirim Güney. Ama.. ben hastayım. Ne kadar ömrüm kaldığını bilmiyorum. Ya ölürsem? Ben sana mutlu bi evlilik veremem ki. Balayına çıkamıcaz, baş başa yemek yiyemicez. Çocuklarımız olmayacak belki de.
Güney: hepsi olucak Songül. Hepsi olucak. Sadece sabredelim. Hem ben seninle her zaman mutluyum, bunların benim için bi önemi yok. Seni seviyorum Songül.
Usulca öptüm onu....
Finale son 1
