Aşk iyileştirir

Destek Olmak

Serkan
Eylülle bi kafeye gelmiştik. Menüden yemek seçtikten sonra siparişleri beklemeye başladık.

Eylül: anlat bakalım, ne iş yapıyorsun?

Serkan: işletme okudum ama çalışmıyorum. Şirketimizi babam yönetmekte.

Eylül: zenginsin yani.

Serkan: zengin olmasam kızlar peşimde koşar mı?

Eylül: hani yakışıklı olduğun için peşindelerdi? (Gülerek)

Serkan: orası öyle zaten ama onları para ilgilendiriyor. Bu yüzden hiçbiriyle ciddi bi ilişkim olmadı. Hepsi aynı.

Eylül: sen de onlardansın. Hazır paraya konmuş, şımarık, zengin çocuksun. Senin gibiler yüzünden her gün kaç kadın kürtaja geliyor haberin var mı? Sen ve senin gibiler beş dakikalık zevk uğruna onları kullanıp attığı için. Ne malum benim yanıma kürtaja gelenlerin senin sevgililerin olmadığı?

Serkan: orda dur. Ben hep korunuyorum.

Eylül: sen öyle san. Kim bilir kaç kızı hamile bırakmışsındır şimdiye kadar. Çapkınlığı eğlence sanıyorsunuz ama aslında iğrenç bir şey. Neyse, benim randevum var. Görüşürüz dicem ama seninle bi daha görüşmek istemiyorum.

Kalkıp gitmişti. Söylediklerini düşünmeye başladım, gerçekten bu kadar aşağılık mıydım ben? O kızlar da bu kadar üzülüyorlar mıydı?

Eylül
Akşam eve geldiğimde Songül salonda ağlıyordu. Yanına geldim hemen.

Eylül: Songül noldu?!

Songül: Berk terketti beni.

Eylül: ne? Gerizekalıya bak ya, bulmuş senin gibi kızı bide terk mi etti? Üzülme sen, kendi kaybetti. İyi de neden terketti durduk yere?

Songül: çünkü ben kanserim..

Söylediğini ilk önce algılayamadım. Sonradan dank etmişti.

Eylül: ne diyorsun sen ya? Ne kanseri, paranoyaklığın tuttu senin yine galiba.

Songül: ben şüphelenmemiştim bile, birden ortaya çıktı. Senin hastaneden Güney bey farketti, ben de test yaptırdım. Kansermişim.

Ağlayarak ona sarıldım. O benim tek arkadaşımdı, ailemdi. Ona bir şey olursa napardım ben?

Eylül: ağlama! Sana hiçbir şey olmayacak tamam mı? Güney çok iyi bi doktor, kaç kişiyi iyileştirdi o. Seni de iyileştiricek, ben biliyorum.

Songül kafasını sallayıp bana sarıldı tekrar.

Güney
Ertesi gün Songül gelmişti Eylülle. Tedaviye başlayacaktık bugün. Hemşire Songülü hazırlarken ben de Eylülle konuşuyordum.

Eylül: iyileşicek arkadaşım dimi Güney?

Güney: daha çok başında Eylül. Güçlü olursa atlatacaktır. Ama kemoterapi işe yaramazsa ilik nakli olucak.

Eylül: iyileştir onu Güney, lütfen. O benim herşeyim.

Güney: siz çok mu yakınsınız kıv- Songülle?

Eylül: çocukluktan beri arkadaşız. Ailesi ölünce beraber yaşamaya başladık, kardeş gibiyiz biz.

Güney: anladım. Merak etme, elimden gelenin daha fazlasını yapmaya çalışıcam. Şimdi bi Songüle bakayım.

O sırada Eylüle telefon geldi.

Eylül: ne? Tamam tamam, ben geliyorum hemen.

Güney: noldu?

Eylül: bi hastamın doğumu başlamış. Acilen gitmem gerek. Songül sana emanet.

Güney: tamam merak etme.

Kemoterapi odasına geldim. Songülün tedavisini başlatmışlardı.

Güney: nasıl hissediyorsun?

Songül: biraz başım dönüyor.

Güney: Eylülün hastasının doğumu başlamış, doğuma girdi o.

Songül: gitsin, zaten burda durmanın bi anlamı yok.

Güney: öyle deme, destek çok önemli. Sevgilin nerde? İlk terapide yanında olur diye düşünmüştüm.

Songül: hasta olduğumu duyunca anında beni terketti. Neymiş, beni kötü halde görmeye dayanamazmış.

Pislik, kim bilir nasıl üzülmüştü Songül. En zor anında terkedilir miydi bi insan?

Güney: sen üzülme. Bu sayede ne kadar güvenilmez biri olduğunu öğrendin hiç değilse. Senin gibi güzel bi kızı haketmemiş hiç.

Bana baktı.

Güney: şey yani.. iç güzellik. Yanlış anlama dışın da çok güzel.

Kendimi rezil ettiğim bi an daha... Niye bu kızın yanında bi türlü konuşamıyordum?

Alayla gülümsedi.

Songül: haklı belki de. Şimdi güzelim belki ama bi kaç hafta içinde ne hale gelicem kim bilir. Saçlarım dökülücek. Hasta ve aciz bi kızı kim ne yapsın?

Güney: saçmalama. Evet hasta olabilirsin ama asla aciz değilsin. Ayrıca sen asla çirkin olamazsın, insanın içi güzelse başına ne gelirse gelsin güzeldir o. Sana bi daha kendine acımanı yasaklıyorum. Acınası halde olan sen değilsin, o.

Songül: neden bu kadar iyisiniz?