ՈՒ ԼԱՑԵՑ ԱՆՁՐԵՎԸ ՈՒ ՑՆԾԱՑ ԱՐԵՎԸ

Մաս 2

- Կարող եմ , այն էլ ինչքան վատը , - ասաց Չենը ։

Օստը այս ամենը լսելուց հետո հեռացավ ։ Նա չէր հասկանում ինչ է կատարվում և չէր կարողանում ուշքի գալ ։ Օստը առաջին պատահած խանութից գնեց իր սիրելի վիսկին և հենց խանութի դիմաց , նստելով հատակին խմում էր ։ Նա գրավում էր անցորդների ուշադրությունը . Չէ որ նա թանկարժեք հագուստով նստել էր խանութ կողքին և վերջին հարբեցողի նման խմում էր թանկարժեք վիսկին ։ Նա շարունակ մտածում էր , շուտով նրան մոտեցավ Չենը՝ ոչ պակաս վատ վիճակում ։ Նա դրել էր գլխարկ և դիմակ , որպեսզի առավոտյան չհայտնվեր ամսագրերի վրա ։

- Օստ կարծում եմ մենք այլևս ընկերներ չենք կարող լինել , ես չեմ կարող Բեկին նվիրել քեզ ։

- Նա երկու տարի սիրել է քեզ , իսկ դու նրա հետ ինչպես ես վարվել ? , միայն ցավ ես պատճառել , գիտես ինչ է նշանակում սիրել ու չստանալ պատասխանը ? , - նա ամեն հաջորդ խոսքը ասում էր ավելի բարձր տոնով , - Դու նրան հասնելու համար ոչինչ չես արել , և ես քեզ վստահում եմ , դու ոչինչ չես անի ։ Ու կարծում եմ չարժե աղջկա պատճառով փչացնել մեր հարաբերությունները ։ Ես քեզ վստահում եմ ընկերս , -Վերջին նախադասությունը նա ասաց հանգիստ ու վստահ ։

- Ինձ մի վստահիր , - հրամայական կերպով ասաց Չենը ։

- Դու լավ գիտես , որ այն ինչ արդեն իմն է ես ոչ ոքի այն չեմ տալիս ։ Ու լավ կլիներ , որ Բեկին չիմանար քո նորահայտ զգացմունքների մասին , - ասաց Օստը և Վիսկիի շիշը դրեց Չենի գրկում ու հեռացավ ։

Նա վստահ էր , որ Չենը ոչինչ չի անի գոնե մեկ շաբաթ ։ Նրանք մանկուց սիրել են միևնույն աղջկա , իսկ աղջիկը Չենին և Չենը սկսել է սիրել միայն այն ժամանակ երբ , Օստը արդեն ընկերություն էր անում նրանց հետ , իսկ վերջում անպետք իրի նաման շպրտում ։ Օստի ետևից գնաց Չենը ։

- Բայց հիշիր , ես թույլ չեմ տա նրա հետ վարվես այնպես ինչպես անում էիր մնացածի հետ ։

- Իսկ դու չես նկատել ? Նա ինձ համար առանձնահատուկ է , - ասաց Օստը ու գնաց Բեկիի մոտ , Չենը նույնպես միացավ ամբոխին ։

Նրանք պարում էին , զվարճանում և խմում ։ Նիկին պատահաբար երեկույթի վերջում գինով լի բաժակը թափեց Բեկիի վրա ։

Երեկոյան նրանք վերադարձան Մադրիդ ։ Չենը , քրոջը տուն հասցրեց , ապա ինքը գնաց իր տուն ։ Իսկ Բեկին շատ էր խմել ու չէր ասում իր տան հասցեն և Օստը ստիպված եղավ տանել հյուրանոց Բեկիին , քանի որ նրան տուն տանելու դեպքում հաստատ մայրը կիմանար այդ մասին և դա վատ կվերջանար , թե իր և թե Բեկիի համար ։

Քանի որ , Բեկի հագուստը դեռ խոնավ և գինոտ , Օստը իր ճամպրուկից տևեց մի շապիկ Բեկին և ասաց , որ կարող է լոգարանում փոխվել ։ Բայց երբ Օստը դեռ չէր վերջացրել , Բեկին արդեն սկսեց հանել իր գինոտ զգեստը և հագավ Օստի շապիկը ։ Նրան այդ վիճակով տեսնելուց հետ Օստը հազիվեր տիրապետում իրեն ։

Առավոտյան Բեկին արթնանում է գլխացավից ։ Նա իր շուրջն է նայում ու տեսնում է Օստին իր կողքին պարկած ։ Նա մի պահ խուճապի է մատնվում , ապա տեսնելով , որ Օստը հագուստով է հանգստանում է ։ Շուտով նկատում է , որ իր հագին տղամարդու շապիկ է ։ Ինչին հաջորդում է խուճապը ։ Եվ երբ նա նայում է Օստի Դեմքին ու տեսնում նրա բաց աչքերը ,  միանգամից կարմրում է ։

-  Երեկ , - փորձում էր խոսքերը իմի բերել Բեկին , - Ներիր , ես պետք է չըմպեի այդ խմիչքները  , որպեսզի ինձ նման կերպ չդրսևորեի ։

- Իսկ դու վատ բան չես արել , Կարծես ոչինչ չես հիշում ։

- Ով է փոխել հագուստս ?

- Իհարկե ես , իսկ որիշ ինչ-որ մեկը կարող էր ? , - ստեց Օստը ։

- Իսկ չէիր կարող ուրիշ մեկին ասել դա անել ։

- Բացի ինձանից ոչ ոք իրավունք չունի անել դա - ասաց Օստը ու ժպտաց ։

Բեկին ավելի ուժգին կարմրեց ։ Նա ոչինչ չէր խոսում միայն շարնակում էր ավելի ու ավելի կարմրել ։

- Կարիգ կա ամաչելու ? Ես քեզ եմ համակրում դու ինձ , մենք երկուսս էլ հասուն մարդիկ ենք , և պետք չէ մեր զգացմունքներց ամաչենք ։

Բեկին կրկին լռում է ։ Նրանք նստաց էին մահճակալի վրա , միմյանց դիմաց ։ Օստը դանդաղ մոտենում էր Բեկիին ։ Բեկին հասկանալով , թե ինչ է սպասվում փակում է աչքերը , ինչն էլ ժպիտ ու ինքնավստահություն է հաղորդում Օստին ։ Օստը վերջապես համբուրում է Բեկիի շուրթերը , որոնք Օստի համար կարծես քաղցր էին ու սպասված ։ Օստը Բեկիի գոտկատեղին ձեռքը դնելով ավելի է մոտեցնում իրեն , իսկ մյուս ձեռքը դնում է այտին ։ Շուտով Օստը պարկեցնում է Բեկկին անկողնու վրա , մի պահ Դադար տալիս այդ համբույրին , նայում ու ժպտում է ու կրկին սկսում է համբուրել ։  Շուտով Բեկին աջ ձեռքով թեթևակի հրում է Օստի ուսը ։ Օստը դժվարությամբ , բայց հեռացնում է իր շուրթերը Բեկիի շուրթերից ։ Ու հարցական հայացքով նայում է ։

- Ես պետք է հագնվեմ , -  ասում է Բեկին , իսկ Օստը պարկում է Բեկիի կողքին ։

Դա Բեկիի առաջին համբույրն էր ։

- Դու դեռ կհասցնես հագնվել , բայց եթե ցանկանում ես դու խնդիր չունես ։

-  Որտեղ է իմ ճամպրուկը ?

- Իսկ դու ճամպրուկ ունեիր ?

- Սպիտակ ճամպրուկ էր , - արդեն հուզված պատասխանում է Բեկին ։

- Երևի Չենի մեքենայում է մնացել ։ Ես կհարցնեմ նրան ։ Ես հիմա կգնամ և քեզ համար հագուստ կգնեմ , մնում է միայն վստահել ճաշակիս օրիորդ ոճաբան , - ասում է Օստը և ձեռքը դնում Բեկիի որովայնին , ապա համբուրում նրա այտը և դուրս գալիս համարից ու գնում է հագուստ գնելու ։

Վերդարնալիս նա պատահաբար լսում է Բեկիի խոսաքցությունը ։

-  Երանի նրա չափ Չենը սիրեր ... Ես չեմ սիրում Օստին դեռ , պարզապես համակրում եմ ... Արի չմոռանանք , որ նա իմ կյանքում առաջինն է ... Իհարկե Չենին , նա ինձ շատ է ցավ պատճառել բայց մեկ է ես գիտակցում եմ , որ նա ինձ համար թանկ մարդ է ... Դեռ չեմ որո... , - Բեկին խոսքը կիսատ է թողնում , նկատելով Օստին ...

Սիրելի ընթերցողներ շնորհակալ եմ լավ կարծիքների և ակտիվության համար ։ 🤗Դրանք ինձ ոգեշնչում են և ես ավելի շուտ եմ ցանկանում գրել հաջորդ մասը ։
❤❤❤❤❤❤❤❤❤