sunshine riptide |gxg

sixteen

uyarı: çocuk istismarı, taciz, şiddet, aşırı dozda uyuşturucu kullanımı.

-

Kadın, bağırmaya devam ediyordu. Yaptığı tek şey buydu. Bağırmak, bağırmak, bazen tokat atmak. Ona göre çocuğunun hak ettiği muamele buydu, çünkü yumuşağın tekiydi. Hangi erkek bir kız olmak isterdi ki?

"Ne yapıyorsun?" diye haykırdı. Çocuk kapıyı kilitlemiş olmayı diledi, böyle bir şeyi nasıl unutabilirdi ki? Geriye doğru bir adım attığında önünde dikildiği aynaya çarptı.

"Ö-özür dilerim." diyebildi kollarını bedenine sararak.

"İğrenç görünüyorsun." dedi kadın çocuğu kolundan yakalayıp odanın ortasına doğru çekerken. "Çıkar şu elbiseyi. Sen bir kız değilsin."

Çocuk, öbür elbise giyişinde odasının kapısını kilitledi ama bu annesini durdurmadı. Hiçbir şey durduramazdı, çünkü hayatının sahibi annesiydi. Kendisi değildi, asla da olmayacaktı.

"Seni tanımıyorum." dedi çocuk odasına giren yabancı kadına bakarak. Üstünde bir büstiyer, deri ceket ve kısa bir etek vardı.

"Biliyorum. Tanışacağız." dedi kadın yarım bir sırıtışla. "Sana erkek olduğunu hatırlatmaya geldim."

Çocuk elindeki telefonu sıkıca kavradı. "Ne?"

"Annen bana bunun için para ödedi." dedi kadın yatağa doğru yürürken. Çocuğun yanına oturdu. Elleri çocuğun kot pantolonunun fermuarına uzandığında, çocuk korkuyla geri çekildi.

"İstemiyorum." dedi ancak sesi güçsüzdü. "Beni yalnız bırak."

"Hadi ama, ödlek olma." kadın iyice ona yaklaştı, neredeyse üstüne çıkmıştı. "Sana o kadar iyi hissettireceğim ki bir erkek olduğuna şükredeceksin."

"L-lütfen git." diye yalvardı çocuk kadını ittirmeye çalışırken. "Para sende, değil mi? Anneme iş-işimizi hallettiğimizi söylerim. Hiçbir şey yapmadan para sende kalır."

"Sen ne kadar safsın..." dedi kadın, parmakları çocuğun kasıklarında donmuştu. "Karşında durup sana hayatının en muhteşem anlarını yaşayacağını söylüyorum ve gitmemi istiyorsun."

"Git!" diye haykırdı çocuk son gücüyle. "Ben bir erkek değilim, seninle seks yapmak istemiyorum. B-ben daha 17 yaşındayım!"

Kadın iğrenç bir kahkahayla geri çekildi. "Sen bilirsin. Parayı alan benim."

Odadan çıktığında çocuk göz yaşlarına boğuldu. Telefonunun kilidini açıp numarayı çevirdi, ama bağırarak odasına dalan annesi sanki imkanı varmışçasına her şeyi iyice cehenneme çevirdi.

Yanakta bir el izi. Kızarmış, acı verici. Göz yaşları, çığlıklar, başka bir hakaret. Asla sonu gelmeyen akşamlar. Bir çocuk bunu nasıl kaldırabilirdi ki? Hiçbir suçu yoktu, yaptığı tek şey asıl kimliğini bulmaya çalışmaktı. Bir kız olmak bu kadar mı yanlıştı? Neden olduğu kişiyi göstermek istediği için şiddet görüyordu, hem de kendi annesinden? Onu kabul etmesi gereken asıl kişi o değil miydi?

"Üzgünüm." dedi Valerie.

Özür dilemesi gereken kişi o değildi. İnsan aşık olacağı kişi seçemiyordu, tıpkı oldu kişiyi seçemediği gibi. Bir insanın doktoruna, başka bir insanın da hastasına aşık olması seçilmiş değildi ama çoğu yönden yanlıştı.

Yanlış. Yanlış. Yanlış.

Yanlış olmamasını dilerdi. Çocuk, hayatında ilk defa bir şeyin arkasından koşmak istemişti. İlk defa umudu vardı. Birkaç saniye içinde yıkılacak, zayıf temelli bir umut da olsa, yine de vardı.

Yıkılmıştı da.

Yıkılmıştı, geriye sadece kalp kırıklığı kalmıştı. Aşkın bu kadar acı verici olacağını asla tahmin edemezdi. Sadece ona ihtiyacı vardı, ona, ona ve ona. Çünkü, içten içe biliyordu ki, bu dünyada onu en çok seven kişi Valerie'ydi. Tüm bunlara rağmen, asla birlikte olamayacaklarını da biliyordu ve onu hayatta tutan hiçbir şey kalmamıştı. Bu yüzden hapları saymadan, su bile içmeden ağzına attığında tereddüt etmedi. Bu tek yoldu. Herkes için. Herkesi kurtarmak için.

Ölüm, yaşamanın başka bir yoluydu sonuçta.

-

"you are my truest feeling yet. i love you so much, it's just like oxygen and it's going to my head."
|
"şimdiye kadarki en doğru duygumsun. seni çok seviyorum, bu tıpkı oksijen gibi ve kafama gidiyor."
|
-fall out boy, sunshine riptide

gabrielle'in iç dünyasını görmenizi istiyorum. çektiği tüm acıları, yaşadığı her şeyi. kate öldü, ama keşke catherine ona daha çok eziyet etseydi. pişmanlık çekiyorum. keşke.