KARA ELMAS - KARA SERİSİ I -FİNAL

13.BÖLÜM - DOĞRULUK MU CESARET Mİ?

Arya'yı çoğunuz sevmemişti. Evet aykırı ve zıt bir kişilikti ama o zaten tanıtımda da öyle anlatılmıştı. Hep iyiler, hep tatlı, sempatikler seviliyordu. O zıttı. Bakalım kızı AYRA'yı sevecek misiniz? Yeni kahramanlarımız TERS KIZ - AYRA ile PİLOT KALEM - DENİZ'imiz sizlerle =) keyifli okumalar.

“Seni sarabilir miyim Elmas?”
Elmas yutkundu. Adamın gözlerine bakıyordu. Okyanusun dibi gibi belirsiz, karanlık ve derin... Kısaca, korkutucu. Ama buna rağmen o uçsuz bucaksızlığı ona huzur veriyordu.

“Sarılabilirsin.” Dedi fısıltı ile. Neden izin veriyordu bilmiyordu. Ama o da ona yakın olmak istiyordu.
Adam bir elini başının altına koydu, diğer kolu ile de göbeğinden kendine çekti. Saçlarına öpücükler kondurarak kollarında uyuttu kızı. Uykusu olmayan Elmas adamın kollarında olmanın o tatlı hissi ile hemencecik uyudu. Karahan ise o kadar şanslı değildi. Bu kadını kollarından hiç bırakmak istemiyordu. Hep böyle kalsınlar istiyordu. Bu düşüncelerle gece yarısından sonra zor da olsa uyudu.

Sabah telefon sesi ile uyandı. Kadını kollarından uzaklaştırmadan arkaya uzanıp, telefona baktı. Ekranda gördüğü ‘Derya’ ismi ile içinden küfretti. Niye arıyordu bu kadın şimdi? Yavaşça yataktan kalktı. Açmazsa otuz kere arardı. Engellese şirkete gelirdi. En iyisi evlendiğini söyleyip, kısa kesmek.
Yataktan kalkıp, terliğini giymeden biraz ilerledi ve arkaya baktı, Elmas yastıklarda yerini yapıp tekrar uyudu. Cam kapıyı kenara çekip, üçüncü kez arayan kadının telefonunu cevapladı.

“Efendim Derya!” dedi öfkeyle.
“Neredesin sen?”
Karahan başını sağa sola sallayıp, alayla güldü. “Ne var?”
“Neredesin dedim?”
“Sanane Derya! Sen bana hesap sorabilecek kıvama ne ara geldin? Cesaretine hayran kaldım!”

“Ne demek o? Ben senin sevgilinim.”
“Sevgilim mi?” kahkaha attı. “Derya kimse benim sevgilim olamaz. Bunu öğrenemedin mi? Yazık sana. Sadece takılırız, güzel vakit geçiririz, güleriz, eğleniriz ve biter. Devamı olmaz.”

Elmas ise adamın yokluğunu ilk anda fark edip, peşinden kalkmıştı. Ama kapıya geldiğinde duyduklarına inanamadı. Nasıl bu kadar unutkan olabiliyordu. Tabiki o Karahan’dı ve sevgilisi olmazdı. Ellerini yumruk yaptı. Aptallığından nefret ediyordu. Daha fazla dinlemeden, tekrar odaya girip, kıyafetlerini alıp, kendini banyoya attı. O yüzden Karahan’ın sözlerinin devamını duymadı.

“Devamı kiminle olur biliyor musun? Karımla.”
Bu sefer kadın kahkaha attı. “Evlenirsen tabi. Şakacılığın üstünde.”
“Evlendim Derya. Çok sevdiğim, taptığım bir karım var. O yüzden bir daha beni ararsan, telefonu o açar ve inan bana senin için hiç iyi olmaz.”

“Şakanın tadı kaçıyor Karahan.” Bu sefer sesi öfkeliydi.
“Şaka mı? Birkaç güne magazin haberlerinde görürsün ve sana bir sır; karım acayip küfredip, çok iyi nişan alıyor. Bence uzak dur ondan.” Deyip, telefonu kapattı. Artık bu tarz kadınlarla işi olmazdı. O yüreğinin sahibini bulmuştu.

Gülümseyerek içeri girdi. Elmas’ı yatakta görmeyince, kaşlarını çattı. Kız banyodan çıkınca tekrar gülümsedi.
Elmas neşeli bir şekilde “Yüzelim mi?” dedi. Onun gibi savaşacaktı.
‘Vur, kaç...’

“Yüzelim. Hemen üstümü değiştirip, girelim.”
“Tamam, ben dışardayım. Bekliyorum.”
“Tamam hayatım.”
Elmas kaşlarını kaldırdı. ‘Hayatım mı demişti o?’ -vay...
Karahan altındakini çıkarıp, şortunu giyindi ve kızın yanına çıktı.
Ama kızın üstündeki elbisesi çıkmıştı. Üstelik karın üstü yatmış, bikinisinin bağcıklarını da çözmüştü.

“Elmas ne yapıyorsun Allah aşkına?”
“Güneşleniyorum.”
“İyi de bikinini çözmüşsün.” -beni delirtmek mi niyetin?
“Burada kimse görmez demedin mi?”
“Ben göreceğim ve hak verirsin ki erkeğim.”