"BU HİKAYE WATTYS 2018 YARIŞMASININ UZUN LİSTENE GİRMEYE HAK KAZANMIŞTIR"
Hayatı kararan bir genç kız, adı gibi Kara bir adama sığındı...
Başını soktuğu bir beladan kurtarmak için, uzaklaşan bir adam, belanın tanımının kollarındaydı.
KARAHAN ŞİMŞEK...
bu da hafta sonu sürprizi olsun =) çoook uzun bir bölüm sizlerle =)
AŞK MIYDI SENİ KARŞIMA ÇIKARAN, YOKSA TESADÜF MÜYDÜ ONU SEVEN? NEYSE NE, SEN HOŞGELDİN BE TERS KIZ, HOŞGELDİN HER ŞEYİME...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elmas adamın gözlerinde parlayıp, sönen o sinsi kıvılcımları görmeyecek kadar kör değildi. Çok iyi görüyordu Allah’a şükürler olsun. Ama kendine güvenmeliydi. Güvenmeli miydi acaba? Güvenmese miydi? -of! Karahan ise hala sırıtıyordu ve kızın sürekli değişen surat ifadesi gerçekten izlenmeye değerdi. “Korktun mu Kimberlit bacalarının kıymetli taşı?”
“Kim korkmuş?” “Sen?” “Korkmadım tabi, kabul!” “Güzel.” Karahan kızın kafasındakileri çok iyi biliyordu. O yanıp sönen soru işaretini de görüyordu.
Elmas derin bir nefes aldı. “Başlayalım.” Dedi. Karahan başını yana eğip, onayladı. Yan yana geldiler. “Üç dediğimde.” “Tamam.” “Karşıdaki ağaca kadar.” “Anlaştık.” Derin nefes aldı.
“1... 2... 3...” dediği an ikisi birden başladı. Elmas öne geçtiğinde Karahan sırıttı. Biraz zaferi tatmasında hiçbir sakınca yoktu. Tam ağaca yaklaşacağı an Karahan hızlandı ve kızı yenip, ağacın yanında bisikleti toz çıkararak yana yatırıp, durdu.
Elmas ayağını yere vururken, Karahan kahkaha atıyordu. “Sana lisede üç birinciliğim, beş tane de ikinciliğim olduğunu söylemeyi unuttum. Bir de...” deyip, yüzünü tatlı bir şekilde ekşitti. “Kazanamayacağım hiçbir yarışa girmem güzelim.”
Elmas bisikletten indi. “Adi! Hile yaptın! Bu sayılmaz.” Diye bağırdı. “Hile? Ben mi? Yarışa aykırı hiçbir şey yapmadım ve sen küçük oyuncu sözünü tutacaksın. Yirmi dört saat boyunca...” durakladı ve gülümsedi. “İstediğim HER ŞEYİ yapacaksın.”
Elmas tırnağını kemirdi. “Bedensel faaliyetler hariç.” “İstediğim her şey küçük hanım.” Sonra ters istikamete döndü. “Şimdi evimize dönelim ve ilk istediğim şeyle başlayalım.” Karahan bisikleti sürmeye başlamıştı bile.
“Neymiş o?” diye bağırdı arkasından. Bir yandan da yerdeki bisikletini kaldırıp, üstüne bindi. “Bekle beni! Neymiş o dedim sana?” “Gidince görürsün kıymetli taş. Hadi çenen değil, ayakların çalışsın. Yoksa böyle yeniliyorsun.” “Ukala!”
Karahan odaya girdiğinde bardan mangolu içecek çıkardı. “İçer misin? İyi gelir.” “Olur. Bol buzlu olsun.” Dedi Elmas yüzünü yellerken. İki bardağa doldururken gülümsedi. “Ateş bastı diyorsun?” “Hayır, hava sıcak diyorum.”
“İstersen...” derken kıza yaklaştı ve bardağı uzattı. “İstediğimi yapmadan önce, üstümüzdekileri hepten çıkarıp, yüzelim? Zaten onun için de soyunmam gerekiyor ya sonuçta.” Elmas adama bakarken bir dikişte içti içeceğini ve nefes nefese “Bir tane daha!” dedi.
