SIR

• 20 •

- Koşun çabuk.

Kaçtık. Yine. Onlar gittikten sonra geri döndük.

- Ben artık dışarıyı görmek istiyorum. Ormanlardan bıktım.

Ateş:

- Yapacak bir şeyimiz yok.

- Kimlik değiştirsek?

Meriç:

- Bizi yüzümüz ile arıyorlar Hera. Babam bu kadar inatçı olmasaydı. Öldürmeden durmaz.

- O zaman biz onu öldürelim.

- Ne? Hera bak-..

- Ben onun yüzünden burada tıkıldım Meriç.

- Onu öldürebileceğini düşünüyorsan buyur.

- Belki düşünüyorum. Neyse ben uyuyorum.

Odama gittim ve uzandım. Bir yandan korkuyorum bir yandan da sinirliyim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Biri dese ki bunu yaparsan kurtulacaksınız. Hiç düşünmeden yaparım.

...

- Hera uyan.

- Ne oldu?

- Meriç uyuyor. Sana bir sürprizim var.

- Ateş ne sürprizi ya?

Yataktan çıktım.

- Dur dur. Gözlerini kapat.

Gözlerimi kapadım. Beni evin içinde bir yere getirdi.

- Şimdi aç.

Gözlerimi açtım. Evin iç dekorasyonu değişmişti. Duvar kağıtları sanki çarşı gibiydi. Oda kapıları dükkanlar gibi görünüyordu. Yerde ise yol gibi bir halı vardı. Tavanda gökyüzü gibiydi.

- Ateş? Bunları sen mi yaptın?

- Evet nasıl olmuş?

- Çok güzel. Sanki dışarda gibiyim. Çok sağol.

- Önemli değil. Benim için de iyi oldu.

- Sen dışarı mı çıktın?

- Evet.

- Ateş yapma. Sırf bunun için canını tehlikeye attın.

- Olabilir. Sonuçta bir şey olmadı. Perdeleri kapatana bir.

Perdeleri kapattım. İçeri karanlık oldu.

- Şimdi tavana bak.

Kafami kaldırdım. Gökyüzü gibi olan tavanda yıldızlar vardı. Gece olmuştu.

- Eğer dışarı çıktığında yıldız göremezsen gelir buradan bakarsın diye düşündüm.

Gözlerim doldu. Çünkü mutlu olmak benim için çok zordu. Ateş bugün bunu başarmıştı. Ona sarıldım.

- Çok çok çok teşekkür ederim Ateş. İyi ki varsın.

- Şey önemli değil. Sen yine mi ağlıyorsun?

- Bu sefer mutluluktan.

- İyi o zaman istediğin kadar ağlayabilirsin.

Meriç uyandı. O da çok beğendi evin içini.

- Helal valla. Mükemmel olmuş.

Akşam oldu. Ateş dışarı çıktı. Bir ağacın altında oturmuştu. Çok mutsuz görünüyordu. Bu sefer yalnız bırakmak istedim. İçeri girdim. Resim çiziyordum.