SIR

• 3 •

- Ateş sen kafayı mı yedin?

- Sen bir kız değil misin?

- Evet ama..

- Sen ile bizim bir akrabalık ilişkimiz var mı?

- Yok.

- Peki neden sana çıkma teklifi etmişim gibi çıldırdın?

- İnsan kardeşine bunu söyler mi?

- Sen benim kardeşim değilsin.

- Neyse tamam.

- Hadi eve gidelim.

- Olmaz Eva burada. Sen gitsene.

- O zaman beraber duralım.

Ateş pis pis gülüyordu. Eva'nın yanına geri döndüm.

- Hera niye oraya gittiniz? Özel bir şey mi konuştunuz?

- Hayır Eva bizim bir özelimiz yok. Olamaz da zaten. Sana bir şey söyleyeceğim.

- Peki.

- Ateş.. Su ile sevgili oldu.

- Ne?.. ah. Sevindim sizin adınıza. Demek o kadar çabuk. Neyse hayırlı olsun.

Ateş öne geldi.

- Sağol Eva. Sen iyisin değil mi?

- Evet. Sağol sorduğun için.

- Ee o zaman biz gidelim.

Ateş'e sinirli bir şekilde baktım. O hala gülümsüyordu.

- Şeyy.. tabii gidin siz. Burada zaten yoruldunuz benimle.

- Kendine iyi bak.

- S-Sende.

Ateş kolumdan tuttu. Hastanenin dışına çıktık.

- Ateş sen delirdin mi? Eva benim onu düşünmediğimi sanacak.

- Zaten 1 geceni onun için burada geçirdin. Bence bir şey olmaz.

- Kesinlikle Ateş. Çok sağol.

- Önemli değil.. canım.

- Hadi gidelim.

- Tamam canım.

- Ya sus.

- Olur. Canım.

Kafasına vurdum. Eve gittik. Annem kapının önünde bizi bekliyordu.

- Kızım duyduğuma göre Eva'nın annesini hastaneye kaldırmışlar.

- Bizim mahallede ne kadar çabuk yayılıyor haber.

- Yok kızım mahalleden duymadım. Abin söyledi.

Ateş'e baktım. Gülüyordu hala.

- Çok sağolsun abim benim. Peki ne dedi tam olarak?

- Annesinin soğan doğrarken yere düştüğünü ve bıçağın da karnına saplandığını söyledi.

- Ve sen de buna inan.. Evet annecim öyle oldu. Biz çok fazla tesadüfle karşılaştığımız bir hayatta yaşıyoruz. İşte tesadüf ki bıçak tam karnına saplanmış.

- İşte. Yapacak bir şey yok.

- Evde atıştırmalık bir şey var mı anne?

- Evet kızım.

Mutfağa girdim. Bir şeyler yemeye başladım. Ateş yanıma geldi.

- Beni abin olarak mı görüyorsun?