Partners In Crime /Book 1/

CHAPTER 45: Family

Time check: 11:55am
Time when we left the house: 10:05am

Madami din kaming napag-usapan nina Tito,Ate at ni Dei.They made me feel so welcome kahit na first time palang nila akong maka-bonding.

"Tara na sa kusina.Nakahanda na ang tanghalian." pag-aaya ni Tito at sabay-sabay na kaming tumayo mula sa sofa at dumiretso sa hapag-kainan.

"Tito,Ate." pagtawag ko sa kanilang atensyon at agad naman nila ako tiningala."Thank you po for making me feel welcome here at your house." I said with a grin.

They both smiled.Ate Daisy held my hand."We're just doing the way it should be.You should feel very welcome here.Right Daddy?" she said and turned her head to Tito.

Tumango naman siya."Yes that's right my princess."

"Daddy! Don't call me that.I'm already 23 years old so please." pagkontra naman ni Ate Daisy.

Tito just chuckled."I just can't help it."

"Ang saya niyo pong tignan,Tito.Kahit na malaki na si Ate Daisy,tinatawag niyo pa rin po siyang prinsesa niyo." pagsingit ko naman.

"Of course.Kaya ikaw,wag kang bumitaw dito kay Deinile dahil kapag kayong dalawa kinasal na,tatawagin din kitang prinsesa ko." malambing na sabi ni Tito.

"Thank you po Tito.How kind of you.Hinding-hindi ko din po bibitawan itong si Deinile." sabi ko't tumingin kay Dei na nakatingin din saken at may maliit na ngiti sa kanyang mukha.

"Zyrenne,ano bang ginawa mo kay Deinile at bakit hindi siya kumikibo?" tanong naman ni Tito.

"Hindi ko nga po alam kung bakit bigla siyang tumahimik eh." sabi ko nalang at patingin-tingin sa kanya.

Nag-fake cough nalang si Dei at tumingin kay Tito."I'm sorry Dad.Hindi kase ako makasingit sa inyo." pagdadahilan niya.

"Okay then." sabi nalang ni Tito at nagpatuloy na kami sa pagkain.

-------

"Zyrenne,magpahinga muna kayo.Kahit saan kayo pumunta dito sa bahay okay lang.You're welcome here.May pupuntahan lang ako sa office." sabi ni Tito at lumabas.

"Saan mo gustong tumambay dito sa bahay?" tanong ni Dei.

"Gusto kong matulog eh." sabi ko nalang dahil yun naman talaga kase ang totoo.

"Then,tara.Dun ka na matulog sa kwarto ko." sabi niya't hinila ang kamay ko.

"Sandali lang!" pagpigil ko at hinarap niya naman ako."Wala ba kayong guest room? Dun nalang ako matutulog."

"Meron naman.Kaso gusto kong mabantayan ka." sabi niya nalang at hindi nako nakipag-away pa.

Hello?! Hindi nako bata pa! Teenager nako! Bakit kailangan ko pa ng babysitter? Alam kong boyfriend ko siya pero hindi ba masyado na siyang protective? Hayysst..

He opened his room's door at pinauna niya akong pumasok dahil 'lady's first' daw.

I can say 'WOW' dahil sa ganda ng kwarto niya.May kalakihan din,mas malaki talaga ss kwarto ko.Meron din siyang king-size be— WHAT?! King-size bed?! Ang laki nito shet! And may cabinet din siya ng mga cartoon figures;Voltes V,Doraemon,Pikachu,Super Mario,etc. Meron din siyang medium-sized bookshelf,at punong-puno yun ng mga libro.Grabe talaga eh.May flat screen TV din siya,I think it's 42 inch.

"Magpahinga kana." he said and smiled at me.

"Bakit ikaw hindi ba?" I asked.

He shook his head."Nope,tatabi nalang ako sayo then manonood ako ng TV."