Αντέχεις

6

“Αφότου γέννησα το τρίτο παιδί του, τα πράγματα στην αρχή ήταν καλά… μέχρι που έγινε 3 εβδομάδων και άρχισε να κάνει εμετό κάθε φορά που τον τάιζα με γάλα. Τον πήγα στον γιατρό, ο οποίος του έδωσε φάρμακα για να ελέγξουμε το πρόβλημα.”

“Εκείνο το βράδυ ήμουν πολύ ανήσυχη για να με πάρει ο ύπνος.

Γύρω στις 2 τα μεσάνυχτα αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την αϋπνία μου για να βάλω πλυντήριο. Ξαφνικά, άκουσα τον ήχο παιδιών να κλαίνε, αλλά το μωρό ήταν στην κούνια του στο δωμάτιο και τα άλλα παιδιά μου κοιμόνταν ήσυχα στα δωμάτια τους. Έμεινα για μια στιγμή στον διάδρομο και άρχισα να ακούω ένα διαφορετικό είδος κλάματος από το πίσω μέρος το σαλονιού.

Ακουγόταν σαν μια μεγαλύτερη γυναίκα να κλαίει, γεμάτη στεναχώρια και απελπισία. Είχα παραλύσει από τον φόβο, αλλά κάτι μέσα μου μου είπε να πάω το νεογέννητο μου στο νοσοκομείο. Έτσι, στις 4 τον πήγα στο νοσοκομείο, κάναμε μερικές εξετάσεις και μας είπαν ότι έπρεπε να πάμε σε άλλο νοσοκομείο για επείγουσα εγχείρηση στομάχου.

Ο γιατρό μου είπε ότι αν είχαμε αργήσει, πιθανόν να τον χάναμε. Ακόμα δεν είμαι σίγουρη τι συνέβη, αλλά η μητέρα μου επιμένει ότι ήταν ένας φύλακας άγγελος που με προειδοποιούσε.”