She's my childhood sweetheart. ☜♡☞ (COMPLETED)

Chapter 1

 *AUTHOR'S NOTE: MUST READ!!!!!

 Go to my website http://glimpseofsmile.yolasite.com/ may special announcement po doon about dito sa story. Basahin niyo po, if gusto niyo. :D

This is my first story here on wattpad so bear with me. You will find typographical errors, but I know that you are already mature enough to understand those typos! :)

Sa umpisa po ng story, 3rd person or narrator po yung nag sasalita, then sa pag tagal tagal, magkaka POV narin yung mga characters. So there.  I hope you like it. 

P.S No softcopies. :)

 -------------------------------------------------------------------

CHAPTER 1

Si Faye Ling yung nasa right na picture --------------------->

Hayyy. Kakauwi palang namin sa Pilipinas, Stress nako sa dami ng requirements sa bago kong school. Kinakabahan ako. Samantalang itong si panget parang wala lang sakanya. Bago ang lahat, gusto ko ipakilala muna yung sarili ko. Hi. I’m Faye Ling Yap. Yes my parents are both half chinese and half Filipino, dito kami sa Pilipinas pinanganak ni Kevin Chua Alcantaras I call him “Kevs” or choti. Choti, yun kasi yung tawag ng lolo nya sakanya nung mga bata pa kami eh. Pero dahil sa business partners ang parents namin we went to US when we were just 10 and sa Illinois Chicago kami nag stay for 7 years. 

Actually, hindi lang dahil sa business yung pag punta namin dun, kundi para narin maka move on si Kevin sa pagka wala ng mama nya. kinuha kasi si tita ng maaga ni God eh. May sakit siyang cancer or lymphoma.

Bumalik kami sa Pilipinas ngayong 17 years old na kami, sabi nga ng mga parents namin, malalaki na kami. At alam din nilang tanggap na ni Kevin yung nangyari sa past. Para dito na rin kami mag tuloy ng studies at mag college. Lumaki kami ni Kevin na parang aso’t pusa. Oo bata palang kami, parati nya nakong tinutuksong tsin tsin. Taba tsing tsing yun. Sobrang taba ko naman kasi nung bata ako eh. Para akong intsik na batang mataba. -____- Pero may mga times naman na ang isa’t isa lang yung na sasandalan namin. Bata palang kasi ako may hika na ko eh. At dahil busy nga yung parents namin nung mga bata kami, kami narin yung nag aalaga sa isa’t isa. Kahit mas mataba pa nga ko sakanya nun, sya yung nandyan para sakin. 

Ang swerte ko nga eh, Kahit wala akong kapatid hindi ako nalulungkot. Pano ba naman, andyan si Kevin para maging bestfriend, at the same time kuya narin sakin. Kahit na madalas talaga yung away at asaran.

“Keeeeevvvsss!”

“Ano?!!! Wag ka maingay pwede. Kita mong naglalaro yung tao eh!”

“Mukha kanang PSP! Kevs, may pasok na tayo sa Monday. Pwede bang samahan mo ko sa bookstore para bumili ng mga school supplies? Sumabay kana rin sakin bumili.”

“Tsin tsin naman, sa iba kana magpasama!!”

“Eeeehhh naman eh. Kanino naman ako magpapasama eh wala pa nga kong kilala dito sa Pilipinas! Tsaka pwede ba wag mo nakong tatawaging tsin tsin. Laki laki ko na eh. Nakakahiya rin sa ibang makakarinig."