unexpected love

001

Ik loop met een gebogen hoofd langs de straten. Iedereen kijkt me aan met een meelevende blik.

Ik zal jullie alles uitleggen. Alle gebeurtenissen zal ik jullie vertellen.
Ik ben soukaina, ik ben 19 jaar oud. Ik woon nog in een weeshuis wat vest gek is voor zo'n oude meid. Ik blijf daar om verschillende redenen.

Ooit woonde ik bij een vriendin genaamd amber. We waren de beste vriendinnetjes ooit. Doordat mijn moeder ruzie kreeg met haar moeder wilde de moeder van amber me niet meer in huis hebben. Ze vertelde allemaal leugens over me aan amber.

Toen ze me dat vertelde beweerde ik haar dat het niet waar was. Natuurlijk geloofde ze me niet en brgon ze een hele discussie aan. Niet langer dan een week vertrok ik uit het huis en werd opgevangen in het wees huis. Daar groeide ik op tot mijn 19e jarige leeftijd.

In al die jaren ben ik al eens gaan wonen bij andere mensen. Omdat ik een zwaar verleden heb gehad was ik nogal een appart type soort meisje. Ik was erg brutaal, daardoor kreeg ik erg veel last op mijn schouder. Ik had altijd wel een te grote mond en kreeg daardoor telkens straf. Omdat ik nooit ben opgevoed zoals elk kind vond ik brutaal zijn erg gewoon.

Dat heb je nou eenmaal  als je een moeder hebt die verslaafd is aan drugs en een vader die geen intresse heeft in je.

Ik werd al na een week weer terug gestuurd naar het weeshuis. Sinds dien ben ik daar maar gebleven. Er is een marokkaanse vrouw genaamd loubna en zij verzorgde me goed. Ze heeft me geleerd niet te schelden. Dankzij haar groeide ik op tot een nette meid.

Ze gaf me alles. Te eten, liefde vertrouwen en hoop. Ze leerde me veel dingen over de islam en vond het nooit erg om eens met me te praten over bepaalde dingen, de gevoelige dingen.

Ik voelde me altijd op mijn gemak bij haar. Ze was een echte moeder voor me. Omdat ik eigenlijk de enigste marokkaan ben konden loubna en ik het heel goed met elkaar vinden.

Er rolt spontaan een traan over mijn wang heen. Ik heb gewoon te veel meegemaakt in deze wereld.
Ik klop aan op de deur, loubna doet open en groet me. "Salaam Schat" ze geeft me een kus en neemt de boodschappen tas van me over.

Waneer ik binnen ben is alles mooi versierd met slingers. Het ruikt heerlijk naar bastilla wat mijn maag meteen laat knorren.

"Gaat er iemand weg?" Vraag ik dan aan loubna. Het is traditioneel bij ons om het te vieren waneer er iemand weg gaat naar een nieuwe huis.

"Nou soukaina jij bent morgen de gelukkige" roept loubna blij. Mijn glimlach verdwijnt meteen. Ik kijk om me heen en zie iedereen juichen en roepen. "soukaina wees blij jij gaat naar een rijke familie toe. Hoe beter ga jij het krijgen"

Ik negeer iedereen en loop naar mijn kamer. Ik sluit de deur en laat me naar beneden zakken. "Waarom!" Gil ik boos en sla mijn hand hard op de grond.

Ik kan horen dat iedereen in shok is. Het is nog nooit zo stil geweest hier. Ik ga in mijn bed liggen en trek de dekens tot over mijn hoofd.

De tranen stromen naar beneden.

Ga ik weer dezelfde fout maken?