unexpected love

009

Perspectief samir.
Lachend kijk ik toe naar soukaina haar slapende gezichtje. Zachtjes ga ik met mijn vingers over haar bolle wangetjes. Ze opent haar ogen en kijkt me glimlachend aan. Snel haal ik mijn hand van haar gezicht en kijk rood weg. "Heb je niet geslapen?" Vraagt ze dan zacht aan me waarna ze weer recht gaat zitten.

"Nee, ik had geen slaap" lieg ik. Ze knikt en gaapt. Via mijn ooghoeken kijk ik der aan. "We gaan zo landen" zeg ik. Soukaina knikt en legt gaar hoofd tegen mijn achouder aan. Niet later voel ik haar warme zachte handjes rond mijn arm. "Wil je wat drinken?" Vraag ik aan haar. "Nee vindt je het niet erg als ik zo lig?" Vraagt ze. Ik kijk haar lang aan. Het is haast onmogelijk om dit vervelend te vinden.

"Nee natuurlijk niet" ze lacht en sluit dan weer haar ogen.

waneer we zijn geland op Qatar pakken we onze handbagage en lopen achter de menigte naar buiten. 
We pakken onze koffers en lopen weg. "Samir" zegt soukaina. Ik draai me om en kijk der vragend aan. "Loop zachtjes mijn voet doet pijn" kreunt ze. Ze hinkelt naar me toe. Ik lach en til der in een beweging op. "Samir!" Roept ze geschrokken. Bang klemt ze haar armen om me heen.

"Ik kan heus wel lopen" lacht ze. "Maar ik wil je vast hebven" zeg ik hees. Ze bloost en kijkt snel weg. Met in de ene arm soukaina en de andere arm mijn bagage loop ik naar buiten.

Gelukkig kunnen we nog net een taxi vinden.

Perspectief soukaina.
Samir legt me neer. "Ga maar zitten op mijn koffer" zegt hij. Ik lach en ga zitten. "Wat ga je doen?" Vraag ik als ik hem zie weg lopen.  "Ik ben mijn tas vergeten" zegt hij rennend. Ik zucht en kijk verveelt voor me uit. "Kan ik je helpen?" Hoor ik een jongen zeggen. Ik draai me om. "Nee hoezo?" Vraag ik.

"Je staat namelijk voor mijn auto" zegt hij. Beschaamd sta ik op en trek ik de koffer weg. "Het spijt me ik wist niet dat het je auto was" zeg ik. Hij lacht en gaat tegen zijn auto aanleunen. "Ik heet Adam trouwens" zegt hij waarna hij me een hand geeft. Ik glimlach. "Soukaina" zeg ik.

"Mooie naam" "bedankt" zeg ik verlegen. "Is dat je man?" Vroeg hij wijzend naar samir die aan kwam lopen. "Nee hij is een goede vriend van me" zeg ik. Hij lacht. "Hij boft wel met zo'n knappe vriendin" meteen voel ik mijn wangen rood worden.

Perspectief samir.
Geïriteerd wacht ik tot de vrouw achter de balie terug komt. Ik vroeg haar of ze een tas heeft gezien en in eens is ze weg gaan lopen. Beter komt ze terug met mijn tas!
Verveeld tik ik met mijn voet op de grond. Ik laat mijn blik kort vallen op soukaina die tot mijn grote verbazing zit te praten met een jongen. Ik voel een brok in mijn keel en niet veel later een naar gevoel in mijn onder buik. Wat doet hij toch bij haar? Ze is met mij!

Terwijl ik mijn blik op hem gefocust hou heb ik niet door dat de vrouw terug is met mijn tas. "Meneer" de vrouw haalt me uit mijn gedachtes door mijn tas voor mijn neus te schuiven. Ik kijk op en glimlach kort. "Bedankt" zeg ik snel en loop naar soukaina. Hoe dichterbij ik kom hoe bozer ik wordt. Hij zit gewoon aan der!

"Soukaina!" Roep ik boos. Beide kijken ze op. "Hehe eindelijk ben je er" zucht ze waarna ze kort lacht. Ik in tegen deel blijf der teleurgesteld en boos aankijken. "Wat doe je bij der!!" Vraag ik boos en kijk naar die ene jongen naast der. "Gewoon gezelschap houden" zegt hij schouder ophalend. Ik frons kort en kijk hem dodelijk aan. "Gezelschap houden yek! Heb je niets beters te doen ofzo?" Vraag ik. Hij blijft stil en kijkt naar soukaina. "Samir doe normaal ik stond voor zijn auto en hij vroeg me vriendelijk om weg te schuiven" zegt soukaina.

Ze loopt naar me toe en pakt mijn hand vast. Snel trek ik mijn hand bij der weg. "Waarom doe je zo boos?!" Vraagt ze. "Waarom ik zo boos doe? Je loopt met een andere jongen te...." net waneer ik mijn zin wil afmaken besef ik me dat we eigenlijk niets hebben. Soukaina blijft me afwachtend aankijken. "Wat samir wat wil je zeggen, maak je zin af!" Roept ze boos.
"Niets ga je gang blijf maar bij hem anders" boos pak ik mijn koffer en loop ik weg.

Perspectief soukaina.
Zuchtend draai ik me on naar adam. "Dus nogmaals is dat je vriendje?" Vraagt hij lachend. "Nogmaals nee" "waarom bepaalt hij dan alles voor je?" Vraagt hij. Ik blijf stil. Ja waarom bepaald hij alles voor me in eens denk ik bij mezelf.

"Ik ga" zeg ik na een tijdje. Adam lacht en knikt. "Moet ik je afzetten?" Vraagt hij. "Nee, nee samir is hier verder op" zeg ik haastig. Hij lacht en zwaait me uit. Snel ren ik met mijn koffer achter samir aan die boos door loopt.
"Wat bezield jou!!" Roep ik boos en trek aan zijn arm. Hij negeert me en loopt door. "Samir ik praat tegen je" zeg ik boos als hij me blijft negeren. "SSAMIRRR!!" Ik sla hem op zijn arm. Als er iets is waar ik niet tegen kan is het negeren.

-

"Ga je me nu vertellen waarom je zo raar doet?" Vraag ik als ik mijn koffer op het hotel bed leg. Nog steeds negeert hij me. "Ik ga douchen" zegt hij droog waanra hij de badkamer in loopt. Gefrustreerd ga ik op bed liggen. Terwijl ik me rustig probeer te houden besef ik me dat ik me alleen maar gek laat maken door hem. Als hij me wilt negeren dan is dat goed.

Ik sta op en open mijn koffer. Lipbijtend kijk ik naar mijn hoopje kleren. Wat moet ik aan?
Ik pak een beige jurkje uit mijn koffer en trek die aan. Daar onder trek ik mijn beige instappers aan en pak ik mijn witte tasje.

Ik doe daar wat spulletjes in en hang die over mijn schouder.

Ik doe wat olie in mijn haar en laat die vervolgens los hangen. Waneer ik klaar ben loop ik de hotel kamer uit. Op weg naar buiten. Blij kijk ik naar het mooie uitzicht  het is nacht en het is prachtig hier. Overal zie ik tentjes staan. De geur van eten dringt mijn neus binnen.

Gelijk besluit ik te eten.

Perspectief samir.
Waneer ik heb gedoucht en ben gekalmeerd loop ik de badkamer uit. "Soukaina kan je een handdoek aangeven?" Vraag ik. Het blijft stil. O dus ze gaat me nu ook negeren blijkbaar. Ik loop verder en zie dat soukaina er helemaal niet is. Verward kijk ik om me heen waarna ik snel naar mijn telefoon grijp. Boos stuur ik soukaina een bericht.

Ik trek haastig mijn kleren aan en loop de kamer uit. Het zal me niets verbazen als ze ergens buiten is.

Als ik buiten ben zoek ik om me heen in de hoop ik soukaina kan vinden in die drukte. Mijn ogen scannen alle vrouwen maar soukaina kan ik helaas niet vinden. In de verte zie ik soukaina zitten bij een eet tentje. Ik loop op haar af. "Waar was je!" Vroeg ik boos. Ze keek me droog aan en negeerde me.
"Soukaina alsjeblieft praat!" "Iritant hea genegeerd worden" fluistert ze spottend. Ik zucht diep en ga tegen over haar zitten. "Soukaina ik kon er gewoon niet tegen dat je zo deed" "wat deed ik dan samir?" Zegt ze.

"Je was bij een andere jongen" "en dan? Wij hebben niets samir!" Fluistert ze. Alles lijkt stil te zijn op dat moment. Ook al weet ik dat we niets hebben. Het voelt gewoon zo. Ik hou van soukaina. En daar valt niets onderuit te liegen. Soukaina kijkt me medelijdend aan. "Sorry ik bedoelde het niet zo gemeen" fluistert ze. Ik voel hoe ze mijn hand vast pakt en er over wrijft met haar zachte vingers.

Ik blijf stil. "Het is al goed" zeg ik zacht en glimlach. "Ben je nog boos?" "Nee" ik neem een slok van haar cola. Dodelijk kijkt ze me aan waardoor ik lach. "Wacht maar jij!" Fluistert ze quasi boos.

-

We hebben gegeten en we maken nu een wandeling op het stand. Soukaina kijkt dromerig voor zich uit. Ik grijp mijn kans en pak haar handen stevig vast. Blozend kijkt ze me aan waarna ze zachtjes lacht. "Samir ik schrok" ik wrijf over haar wang en kijk in haar bruine ogen. "Je hoeft niet te schrikken soukaina. Niets zou jou ooit overkomen" fluister ik. Haar wangen worden als maar roder.

Ze maakt me gek!

Ik plant een kus op haar wang. "Ik hou van je soukaina" Fluister ik hees in der oor.

[A/N]
Stem!