unexpected love

006

"Het is soukaina hé zij ziet hier ons in de weg" gilt yasmina boos. Ik zucht diep en sla met mijn vuist tegen de muur aan. "Zie je wel ik wist het. Sinds de eerste keer dat je der zag voelde je al iets voor haar sukkel! Wacht maar ik ga soukaina wat aan doen zo zit ze niet meer in de weg"

Ik draai me meteen om. "Yasmina doe niets! Als je soukaina wat aan gaat doen heb je een probleem met mij" boos kijk ik der aan. "Ik bepaal dat. Jij bent van mij en alleen van mij!" Fluistert ze.

Ik duw der aan de kant en loop ditect naar buiten. Ik stap in mijn auto en rij als een gel naar huis. Thuis aangekomen loop ik naar mijn kamer en laat me vallen op bed.

Paar weken later.

Ik heb yasmina al een tijd niet meer gesproken. Ik zou hier eigenlijk enorm blij over moeten zijn maar ik ken yasmina dus ik raak wat bezorgd. Niet om haar maar om soukaina. Ik ben voor een lange tijd niet meer in het huis geweest.

Just home alone..

Ik hoor mijn telefoon af gaan en besluit maar eens te kijken na weken lang. Ik zie yasmina staan en voel meteen een brok in mijn keel.

Ik besluit maar om niet op te nemen. Zuchtend leg ik mijn telefoon weg en ga weer lang uit op de bank liggen.

Perspectief soukaina.
"ROT TOCH EENS OP BIJ MIJN VRIENDJE HOE KUN JE!!' een schreeuwende yasmina blijft achter me aan lopen terwijl ik der volkomen negeer. 

Ik droog de borden af en leg ze dan weer in de kast. "HALLO IK PRAAT MET JE!!" Gilt ze weer. Dit keer komt chaimae ingrijpen. "Yasmina niet zo schreeuwen. Laat soukaina met rust!!" Chaimae kijkt yasmina boos aan. "ZE PAKT SAMIR VAN ME AF!!"
Boos stampt ze op de grond als een klein kind. "Ik heb haar al een week in huis en in die week heb ik haar geen een keer zien praten met samir dus niet zo overdrijven yasmina. By the way samir wilt geen relatie dus laat hem meskien!" Roept ze.

Yasmina houdt eindelijk haar mond en stormt dan de keuken uit. Ik zucht weer diep en laat me op een stoel vallen. "Gaat het?" Vraagt chaimae aan me. Ik knik zacht met mijn hoofd en lach scheef.

"Je hebt het zwaar hé?"
"Nee hoor alleen kan yasmina enorm iritant zijn," zeg ik en lach. "Ze gaat ook weg" ik frons event. "Weg waarheen?"
"Ze gaat naar haar oom toe. Ze is enorm iritant en voert geen taken in huis. Ik heb niet zo veel aan der." Zegt ze. Opgelucht glimlach ik.

"Gelukkig" chaimae lacht en geeft me een knuffel.

-

Zuchtend kijk ik voor me uit als ik weer de deur hoor open gaan. Dit keer hoor ik samir de kamer in lopen.

Ik trek de dekens verder over mijn hoofd en knijp mijn ogen dicht. Het bed zakt in wat me een teken geeft om verder van hem weg te schuiven.

heel de dag ontwijk ik hem. ik wil niet tussen zijn relatie inkomen met yasmina. ik gun het haar want ik weet hoe het is om geflasht te worden.

"Soukaina.." zijn mooie zware stem geeft me kriebels. "Laat me slapen samir ik ben moe." Zucht ik waarna ik lang gaap.

"Ik wil met je praten" zegt hij. Ik sla de dekens van me af en kijk hem aan. "Praat met yasmina"
"Alsjeblieft zij is niet te vertrouwen. Ik wil graag met jou praten." Zegt hij. Ik maak wat meer plaats voor hem.

"Dankje"
Ik glimlach nep. "Over wat wilde je praten?" Vraag ik dan als het lang stil blijft. "Ooit heb ik je toch verteld dat mijn verleden erg zwaai was." Zegt hij. Ik denk terug aan dat moment.

"Ja'' zeg ik. hij zucht diep. ''ik ga je nu het hele verhaal vertellen.'' zegt hij met een brok in zijn keel.

ik knik en kijk hem aandachtig aan. ''nou het begon toen ik geboren werd. een baby huilde natuurlijk veel in de nacht maar dat vond mijn vader niet zo prettig, hij sloeg mijn moeder daarom. mijn moeder deed er alles aan om me veilig te houden. de reden waarom mijn vader mijn moeder sloeg was omdat hij slaaptekort zou hebben voor al zijn vergaderingen die hij die dag er na altijd had. 

mijn moeder kon er meskiena niet tegen om te zien hoe ik hier zou opgroeien. daarom stuurde ze me vaak naar mijn tante. 

ik zag het als een weekje uit maar die weekjes werden als maar langer. zo lang dat ik mijn moeder bijna een jaar niet meer zag.

als kind zijnde let je daar niet veel op maar ik. ik was zo oplettend dat ik de boel  begon te begrijpen. ze kwam niet meer op mijn verjaardagen, niet op suikerfeest en ook niet op oud en nieuw. 

ook al vierde we de meeste van de dingen niet toch hoopte ik dat ik mijn moeder weer zou zien. ik leefde dus meer en deels bij mijn tante. toen ik ongeveer 16 was begon ik alles zat te raken. 

ik wilde mijn moeder zo graag zien dus besloot ik stiekem terug naar huis te gaan. omdat mijn tante in Antwerpen woonde was het nogal een lange reis terug naar huis. 

maar alhamdoulilah kwam ik veilig aan. ik verheugde me zo op dat ik besloot een bos bloemen te halen en nog wat leuke dingen. ik zou mijn moeder eindelijk weer eens zien. trots en blij liep ik dus naar huis toe.

hoe dichterbij ik kwam hoe meer het gevoel van verheuging weg trok. alles zag er zo grauw uit. maar toch liep ik door. ik werd overal vreemd aangekeken. er kwam zelfs een vrouw naar me toe die me waarschuwde om weg te gaan.

toen ik via het raam naar binnen keek zag ik overal troep liggen. ik zag mijn moeder hurkend voor een bak met heet water te schrobben, terwijl mijn vader heet water over der gooide en aan haar haren begon te trekken.

mijn hart brak letterlijk bij het zien van die beelden. mij werd er verteld dat het dromen waren dus dat geloofde ik toen ook. 

opgekropte woede kwam omhoog. ik rende naar de deur toe en trok die open. mijn moeder meskiena zag er zo slecht uit. ik kwam oog in oog te staan met mijn vader. het leek toen ik zo voor hem stond ik niet meer bang voor hem was.

hij was niets meer vergeleken met vroeger. toen ik een kleuter was was ik enorm bang voor hem. in mijn ogen was hij een slechterik. natuurlijk dwong mijn moeder me om dat niet te zeggen in het openbaar.

ik rende gelijk naar mijn moeder en omhelsde der stevig. ze was zo bang en klemde zich aan me. ik trok der omhoog en liep toen naar de badkamer. ik verstopte me daar en deed de deur op slot. zo kon mijn moeder even bij komen.

ze was blij om me te zien maar toch leek ze ook boos te zijn. ze wilde liever niet dat ik haar zo zag. overal had ze schrammen en messensteken. haar hele buik lag onder het bloed. kortom ze zag er verschrikkelijk uit. het deed gewoon pijn toen ik naar der keek.

zo'n mooie vrouw met zo'n zwaar verleden. ze gaf me een ketting, het was de ketting die ze altijd droeg. ze gaf hem aan me en zie ''ooit in sha allah zul je deze geven aan iemand die mijn plaats kan in nemen, iemand die voor je kan zorgen en je gelukkig kan maken. iemand waar je ziels veel van houdt en waarmee je een leven zult opstarten'' haar woorden raakte me diep omdat ik het ergste al zag aankomen. 

ze stierf....in mijn armen'' fluisterde hij zacht.

ik veeg zijn traan weg en ga regelrecht naar mijn wang om daar ook mijn tranen weg te vegen. ik kan gewoon niet omschrijven hoe ik me voel en wat voor respect ik heb voor samir.

zo'n zwaar verleden meskien. 

hij staart een tijdje voor zich en uit en kijkt vervolgens naar mij. mijn hartslag gaat te keer als zijn hoofd dichterbij komt. niet wetend wat ik moet doen blijf ik verdwaasd voor me kijken en voel niet later zijn zachte lippen op die van mij.

[A/N]

Ik heb echt tranen laten vallen bij dit deeltje...