unexpected love

008

De dag is aangebroken. Samir en ik gaan voor twee weken naar Qatar. Ik heb me enorm verheugd. Dat is dus ook de reden waarom ik bijna niet heb geslapen vanacht.

Ik kreeg het beeld van mij en samir samen op het strand maar niet uit mijn hoofd.

Met een glimlach zet ik mijn wekker uit en draai me om waar ik yasmina klaar wakker aantref. "Ga je nu weg?" Vraagt ze. Ik knik en sta op. Ik trek een jeans aan met daarboven mijn levi's shirt en mijn spijker jasje.

Ik doe mijn haren in een hoge knot en pak mijn koffer en handbagage. Ik loop naar de badkamer waar ik mijn tandenpoets en mijn gezicht was. Ondertussen wordt ik gebeld door samir. Ik neem op.

"Goede morgen samir" zeg ik vrolijk. "Goedemorgen madame. Ik kom zo jouw kant op. Ik ben dus wat vroeger. We eten trouwens buiten" zegt hij slaperig. "Is goed ik ben bijna klaar"
"Mooi, ik ga ik bel je waneer ik voor de deur sta" zegt hij. "Is goed byee" hij hangt op.

Ik kijk via de spiegel naar yasmina en zie haar jaloers toekijken. Ik stop nog de laatste spulletjes in mijn tas en loop dan naar beneden. "Ga je al." Vraagt chaimae. "Ja samir komt me zo ophalen" zeg ik. Ze kijkt sip waarna ze me in een omhelsing trekt. "Ik zal je missen in die twee weken"

"Ik zal je elke dag bellen" zeg ik snel. Ze lacht. "Nee joh geniet lekker van jullie weekje weg. Ik ga morgen naar Dubai voor zaken dus ik zal het ook druk hebben"

"O" zeg ik lachend. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn zak. "Samir belt me" zeg ik en neem op. "Hallo samir ik kom er nu aan" zeg ik haastig. "Aii ik sta buiten" zegt hij nog steeds slaperig. Ik lach en hang op.

"Ik moet gaan" zeg ik. Ik knuffel chaimae nog strak. "Moet je leyla niet gedag zeggen? Zal ik der roepen voor je?" Vraagt ze. "Nee ik heb gister al afscheid genomen. Ik moet nu echt gaan" zeg ik als ik me besef dat ik lang blijf kletsen. Ze knikt en geeft me nog een kus.

"Tarik salama" "ameen"

Ik pak mijn koffer en loop naar buiten. Daar zie ik samir in zijn auto staan wachten. Als hij me ziet stapt hij uit. "Geef maar" zegt hij. Ik geef hem mijn koffer en stap in. Samir legt mijn koffer in de kofferbak en komt dan naast me zitten. "Ben je moe?" Vraag ik en wijs naar zijn wallen. "Ja ik heb ruzie gekregen met mijn pleegouders. Ze denken dat ik nog drie ben ofzo" zegt hij.

"Herkenbaar" ik lach.

"Ik heb zo veel zin in ons twee weekjes weg" zegt hij na een lange stilte. Ik kijk hem aan en lach als ik hem dromerig voor zich uit zie kijken. "Let op de weg alsjeblieft. Ik wil nog blijven leven" lach ik. Samir grinnikt en pakt mijn hand vast.

"Ik kan niet wachten echt waar" zegt hij blij. "Dat zie ik aan je. Ik kan anders ook niet wachten om samen naar Qatar te gaan" zeg ik. Hij houdt mijn hand nog steviger vast.

-

"We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal!!!" Gillen we als twee kleuters als we bijna bij Schiphol zijn aangekomen.

We gieren het uit van het lachen. Onze ochtend kan niet beter!

Samir parkeert de auto op de parkeerplaats. "Blijft de auto hier?" Vraag ik verbaasd. "Nee een vriend van me gaat de auto mee nemen" zegt samir en stapt uit. Ik knik en pak mijn koffer. We leggen alle koffers op een kar. "Kom" zegt samir. Ik lach als hij zijn arm over me heen slaat

We lopen naar binnen. "Zullen we wat eten?" Vraagt samir wijzend naar een paar ontbijt tentjes. Ik knik hongerig en loop samen met hem naar een ontbijt tentje. "Wat wil je?" Vraagt samir toekijkend op het buffet. "ik neem de pancakes met nutella en een ice coffee" zeg ik half kwijlend.

Hij lacht. "Saffi ga jij maar een plaatsje zoeken dan kom ik er aan" zegt samir waneer we bijna aan de beurt zijn om af te rekenen. Ik knik en kijk zoekend om me heen. Als ik een plaatsje vindt loop ik er snel naar toe en neem plaats.

Samir komt na een tijdje aangelopen met ons ontbijtje. "Ik kom zo terug" zegt hij. Verward kijk ik hem aan als hij weg loopt naar een jongen in de verte. Ze lopen te kletsen. Even laten kijken ze beide mijn kant op.

Snel neem ik een slok van mijn ice coffee terwijl ik die vreemde jongen bestudeer. Na een tijdje zijn ze klaar met praten en loopt Samir mijn kant op. "Wie was dat?" Vraag ik. "Dat is mijn vriend. Hin neemt de auto meer terug" zegt samir waarna hij begint te eten. Ik knik en eet ook verder.

Als we heerlijk hebben ontbeten checken we in. We wachten nu op onze vliegtuig die zich gereed maakt om te vertrekken.
Tikkend met mijn voet kijk ik voor me uit.

"Soukaina kom we gaan" geschrokken uit mijn gedachtes kijk ik samir aan. Iedereen loopt al richting het vliegtuig. Ik hijs mezelf omhoog en loop achter samir aan naar binnen. We nemen plaats en doen onze gordels om.

"Heb je vliegangst?" Vraagt samir nog snel voordst ze opstijgen. "Nee gelukkig niet" zeg ik en lach. "Gelukkig, als je last hebt van je oren moet je het zeggen. Ik heb altijd kauwgum op voorraad" zegt hij.

Ik lach.

Ik kan gewoon niet wachten om naar het strand te gaan in qatar♥

-
Stem en reageer!!