unexpected love

002

Het moment is aangebroken om afscheid te nemen van mijn vrienden.

Ik leg mijn koffer voor de deur en loop als eerst naar loubna. Ze begint tranen in haar ogen te krijgen en trekt me in een omhelzing.

Ik begin hard te huilen. "Hier neem dit" ze haalt haar ketting van haar nek en geeft die aan mij.

"Nee nee loubna niet doen" zeg ik snel. "Lieverd neem het. Ik beschouw je als mijn eigen dochter" zegt ze.

De tranen blijven rollen. Deze ketting was van haar dochter. Ze overleed aan bloed kanker meskiena.

Ze was nog maar 9 jaar oud. "Weet je het zeker?" Ze knikt.

Nadat ik van iedereen afscheid heb genomen word ik opgehaald door mijn nieuwe ouders.

Met trillende handen pak ik mijn koffer en open de deur. Een oudere man in pak staan naast een vrouw met een leul jurkje.

Ze kijken me blij aan. Mijn koffer word gepakt door een man.

"Soukaina was het toch?" Vraagt de vrouw. Ik knik verlegen met mijn hoofd. "Ik ben chaimae en dit is rachid" zegt ze en stelt zich zelf voor.

Ik groet iedereen met een hand. "Kom maar mee" ik loop achter de aan naar een auto. Ik stap in en kijk uit het raam.

Tijdens de rit hebben we veel gekletst. Het klinkt raar maar ik voel me nu al thuis bij deze mensen.

Ze zijn erg aardig tegen me. Iets wat ik nog nooit heb meegemaakt bij een gezin.

Als we bij het huis zijn aangekomen lopen we naar binnen. Het is luxe ingericht en alles staat netjes op zijn plaats.

"Kom maar wees niet te verlegen" lacht chaimae en trekt me mee naar binnen.

Het is super groot. Je hebt een grote keuken met een prachtige keukeneiland.

De woonkamed is mooi luxe en chique ingericht. Er zitten veel mensen. Iedereen stelt zich voor.

"Ik ben leyla" zegt een meisje. Ik geef der een hand. "Ik ben je soort van zusje" lacht ze.

"Dit zijn yassine en saiffedine" zegt ze en wijst naar een groepje jongens dat buiten staan.

Ik knik en kijk naar een jongen op de bank. "Wie is dat?" Vraag ik dan. "Ow hij is de mooiboy hij heet samir" zegt leyla.

"Hoezo is hij de mooiboy? Is hij familie?"
"Nee eigenlijk niet hij is de beste vriend van saiffedine. Mijn ouders zien hem als zijn eigen zoon omdat hij hier vaak is." Legt leyla uit.

Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. "Haha nie zo staren anders krijg je yasmina op je dak" zegt ze en geeft me een stootje.

"Yasmina, wie is dat?" Net op dat moment loopt er een meisje naar binnen. Ze is werkelijkwaar prachtig.

Ze heeft mooie stijlen haren en prachtige lichtbruine ogen. Een mooie lichaam dat ze zeker niet erg vind om te tonen.

"Wauw..." leyla kijkt me lachend aan. "Dat is yasmina" zegt ze.

"Neem die wauw maar terug. Ze is het domste meisje dat er bestaat, ze is brutaal, arrogant en een slijmbal"

Ik kijk leyla aan. "Is ze je nicht of vriendin?" Vraag ik. "Ze is onze nicht helaas, ze heeft geen goede thuis situatie en woont daarom sinds kort bij ons" zegt ze.

"Ow" komt er kort uit mijn mond. "Moet ik me daar zorgen om maken?"

"Nee zo lang mama er is is ze zo zoet als een snoepje, dan doet ze zoals altijd geen vlieg kwaad"

"Het enige wat je niet moet doen is met samir omgaan. Yasmina valt op hem sinds de dag ze hem tegen kwam. Iedereen die aan hem zit gaat er aan."

Ik kijk yasmina aan. Ze zit naast samir, aan samir te zien heeft hij totaal geen zin in haar want hij staart de hele tijd naar zijn telefoon.

"Ach joh, ik krijg samir toch niet en dat hoeft ook niet. Ik ben niet zo'n meisje dat iemand anders zijn vriendje afpakt" zeg ik.

Leyla lacht. "Ze mocht willen dat het haar vriendje was"

Ik lach om haar opmerking. "Zo te zien hebben jullie het erg leuk samen" zegt chaima mijn moeder voor nu.

"Ja gelti leyla is een lieve meid" zeg ik. Iedereen kijkt me aan. Ook samir. Volgens mij had hij niet door dat ik er überhaupt was.

"Salam ik ben samir ik had je niet gezien" zegt hij en geeft me een hand. "Alaykoum salam samir ik ben soukaina" zeg ik beleefd en glimlach.

Meteen ontvang ik een dodelijke blik van yasmina. Ik glimlach naar der en ga weer op mijn plek zitten naast leyla.

"Schat laat je soukaina zien waar ze slaapt, neem yasmina maar mee" Zegt mijn moeder.

Leyla en yasmina staan op en lopen voor me naar de kamer.

Ik loop mijn kamer in en bewonder het aan alle kanten.

Het is prachtig. Een mooi groot bed en een eigen badkamer. "Hier slaap je samen met yasmina" zegt leyla.

Ik knik. Eigenlijk vind ik het niet zo erg om met iemand de slapen.

"Het is maar voor tijdelijk hoor waneer de kamer van jouw af is slaap je daar" zegt yasmina en loopt weg.

Versteld kijk ik naar leyla. "Als je het niet aan kunt met der wat ik volkomen begrijp mag je altijd bij mij slapen." Zegt ze en slaat haar arm over me heen.

Ik glimlach en bedank der. "Is het goed als ik me even omkleed?" Vraag ik. Leyla knikt. "De gasten gaan nu weg dus trek je pyjama maar aan"

Ik knik en pak mijn pyjama uit mijn koffer. Leyla is ondertussen weg gelopen naar beneden.

Terwijl ik me omkleed gaat de deur open. "Yasmina heb je mijn lader gezien?" Hij kijkt me aan met open mond.

Snel trek ik mijn deken en hou die voor mijn blote lichaam.

Geschrokken kijken we elkaar aan. Hij hersteld zich zelf na een tijdje en kijkt naar beneden. "Sorry"

Ik kijk naar de nachtkastje van yasmina en zie daar een lader. Ik loop er naar toe en geef die aan hem.

"Bedankt, en nogmaals sorry ik had moeten kloppen" zegt hij en kijkt me lang aan.

Ik knik en sluit de deur snel.

Met een kloppend hart blijf ik tegen de deur aan staan.

Dit ging net maar goed.

[S/R]

Ik hoop dat jullie dit deeltje leuk hebben gevonden :)