Անավարտ Սեր

ՄԱՍ 8

  Անցավ մի քանի օր,գնացի Աննայեն քոլեջ,
պարզվեց ,որ իրանց կուրսից մի հոգի կա,որ Աննայինա հավանում։եկավ ինձ տեսնելու
-բարև ախպեր անունս Լևոնա,ես Աննային եմ հավանել սիրում եմ:
-կողմնորոշվի հիմա հավանել ես, թե սիրում ես?
-Շփվում ենք իրար հետ:
-գործերս ստացվելու համար հիմա քեզ չեմ սատկացնի հենց ստեղ,որ խաբում ես,ախպեր հեռու կմնաս Աննայից Աննան ընկերուհիսա:
-Դե կտենաս,ոնց կլինի։
-Կտեսնենք։
Արդեն մի ամիսը լռանում էր ու պետքա հետ վերադառնայի Հայաստան։Զանգեցի  որ Աննային համդիպեմ։
-Ան ես վաղը գնում եմ հետ,բայց էլի գալու եմ ամենաուշը երկու շաբաթից կամ մի ամսից։Կսպասես ինձ ես սաղ հարցերը կլուծեմ,սիրում եմ քեզ ճուտիկս
-լավ Լեոս,անպայման կմտածեմ ինչ անեմ...
Հաջորդ օրը եկավ օդանավակայան ինձ ճանապարհելու..ոնցվոր խորհրդավոր լիներ էտ պահը.ոնցվոր երկուսով էլ զգայնք թե լինելույա նենց բան,որ մեզ ցավ պատճառի...
-լավ նայի քեզ Ան..հիշի հեռուն մեզ չպետքա խանգարի,պապատ չպիտի խանգարի մեզ ու մեր երջանկությանը:
-Սիրում եմ քեզ Լեոս լավ մնա
-մի լացի...չի սազում ժպտա կյանք..սիրում եմ քեզ.
Անցավ 5  ժամ հասա Հայաստան:ընկերներս դիմավորեցին,ուրախ էին բոլորը, բայց տրամադրություն չունեի: Հայաստանում առանց Աննայի ամեն օրս բացվում էր մտածմունքներով,ամեն օրս անցնում էր խմելով,մտածում էի  թե լավա կխմեմ սաղ կմոռանամ, բայց չէր օգնում:Ամեն անգամ իրա հետ խոսալուց զգում էի,որ տխուրա,որ մի բան էն չի:Արդեն մի  շաբաթա ես այստեղ եմ,բայց տարօրինակա դարձել,ամեն ինչ փոխվելա,առաջվա Աննան չի։