ՄԱՍ 17

133 5 0
                                    

Հաջորդ օրը երեկոյան Մարիայի հետ նստած էինք ու Մարիային զանգ եկավ։
Սկսեց խոսալ ու անընդհատ ինձ էր նայում։
-Լեո խոսա
-ովա՞
-վայ վերցրու հա։
-Ալո
-բարև Լեո
-հա...բարև Աննա
-լսել եմ գնում ես հա՞
-ճիշտես լսել
-խնդրում եմ տենց մի խոսա
-նոռմալա Աննա,ի՞նչ կա
-ուղղակի ուզում էի հաջողություն մաղթեի։
-հա լսում եմ...
-քեզ լավ կնայես...Աստված քո հետ լավ մնա...
-մերսի հաջողություն։
-Լեո
-ասա Աննա
-սիրում եմ  քեզ
-Ան հաջողություն։
Հեռախոսը անջատեցի ու Մարիաին գրկեցի...ոնցվոր փոքր երեխա լինեյի չէի խոսում,բայց արցունքները գնում էր...ընդհամենը ասեց սիրում եմ, բայց ամբողջ ներաշխարհս խառնեց իրար։
-Լեո հանգստացի ախպերս, պատրաստվի հեսա գնում ես...
-Մերսի Մար,որ կողքս ես
-Լեո,բայց ինչ ապուշ երեխա ես,ո՞նց կարամ կողքդ չլինեմ այյ դախ։
-Հա արևս խոսք եմ տալիս հաջորդ գալուց քեզ պանդա կբերեմ։
-Նայի խոսք ես տվել հա։
-Դե գնացինք
Շարժվեցինք հասանք օդանավակայան բոլորը  բարի ճանապարհ մաղթեցին հոպարս մոտեցավ...
-Տղես քո գործերին կլինես,մոտ 5 ամսից էլի գալու ես։
- Հա հոպարս հանգիստ եղի...սաղ լավա լինելու։
-Դե գնա ախպերս Աստված քո հետ։
-Հաջողություն ձեզ։ 
Մի քանի ժամ հետո արդեն Հայաստանում էի ընկերս դիմավորեց օդանավակայանում եկանք տուն,հավաքվեցինք, սկսեցինք խմել ու պատմեցի ամեն ինչ։Դժվար էր,բայց մի քանի շաբաթ հետո արդեն համարյա մոռացել էի կամ էլ ուղղակի ձևացնում էի,թե մոռացել եմ,բայց առաջվա պես չէր։
2 Ամիս հետո Մարիան զանգեց ու ասեց,որ Աննան բաժանվելա չնայած նրան,որ հայրը դեմա եղել։Սկզբում ուրախացել էի,բայց դե մտածում էի,որ բան չի փոխվելու.ու էլի փորձեցի չմտածել իրա մասին։

Անավարտ Սեր Место, где живут истории. Откройте их для себя