Chapter 3-Welcome Back

11 2 0
                                    

Elisha's POV
Ang sakit ng ulo ko!

Napansin kong nasa isang kwarto ako na puro puti ang lahat. Anong nag yayari?

But.....
'Where I am?'
'Who I am?'

Biglang may kumatok ng pinto. Binuksan nila ang pinto,pumasok sila at sinara ang pinto. Mag asawa sila. Maganda at gwapo silang dalawa kahit na parang may edad na sila

'Pe-pero sino sila?'

"S-SINO KAYO!"-sabi ko na may pagtataka sa boses

"Anak wag kang matakot ako ang mom mo at siya ang dad mo."-sabi ng babae na may pag aalala

"Pe-pero pano? Anong nangyari? Sino ba ako?"-sabi ko sakanila maraming tanong sa mata.

"Ikaw si Elisha Jane Mercado. 17 years old kana bale sa this year 18 years old kana. I'm Elsa Mercado your Mom and this is Eros Mercado your Dad."-sabi ng babae na naka ngiti saakin habang hinihimas ng magaan,malambot na kamay ang ulo ko.

"Why I'm here?"-tanong ko sa kanila

"Kasi nasagasaan ka ng van."-sabi nung lalake na halata sa mukha ang pagkalungkot.

"Sino po ang nag dala sakin?"-tanong ko ulit sakanila

"A good person. His name is Andrew."-sabi sakin ng babae na may ngiti.

"Are you sure your my bialogical parents?"-tanong ko sakanila

"Yes we are your bialogical parents,why? Hindi ka ba naniniwala?"-nakangiting sagot niya

"Nothing."- maikli kong sagot.

"Your little brother is waiting for you. He miss you very much. It's all my fault kung bakit ka nasagasaan."-malungkot na sabi ng babae

"Why?"-tanong ko sakan'ya

"Kung hindi lang kita inutusan na bumili hindi ka sana masasagasaan dahil kay---afagdhdgajaha."- the girl said. And the boy cover her mouth.

"Shh wag mong sabihin sakan'ya!"-bulong ng lalake sakan'ya pero rinig na rinig ko.

"What do you mean?"-tanong ko sakanila

"Nothing." -mailkli nilang sagot at nagtinginan sila.

Nag usap-usap kami. And doon ko na lang napagtanto na bialogical parents ko sila dahil napakarami kong picture nung bata pa ako at pinakita nila yung mga video ko yung bata pa ako.

Really! Natago nila yun ng ganon napakatagal.

Biglang pumasok ang doctor dito sa loob.

"Oh ms. Mercado,gising ka na pala. Hello Mrs. Mercado sorry pero kailangan n'yo po itong malaman na critical ang pagka bangga niya. Maaaring maraming dugo ang nawala sakan'ya 60% ng alaala niya ay nawala."-sabi ng doctor. "And  nakalimutan kong sabihin na succesful ang operation namin kay ms. Elisha kita naman po natin na she's fine. But kailangan niyo lang po sundin ang sasabihin ko."-sabi ng doktor saamin

"Yes doc. Please continue." -sabi ni mom sa doktor

"Wag niyo po pilitin siyang tandaan ang mga nangyayari kailangan siya na mismo maka alam ng nangyari para hindi siya maguluhan at sumakit ng doble ang ulo niya pag natatandaan niya ang nangyari and she need the rest bukas pwede na siyang ma-confine o makalabas na."-sabi ni dok na nakangiti

"Thank you doc."-sabay naming sabi na nakangiti

"Your welcome. That's my job to cure and heal the people."-nakangiting sabi ng doktor at umalis na.

Nag kwentuhan muna kami bago sila umalis. Baka inaantay na daw kasi sila ng little brother ko so ayun umalis na sila.

Pagkaalis na pagkaalis nila ay natulog na ako.

*kinabukasan*
Nagising na ako ng maaga. Boring kaya ginawa ko nanuod nalang ng tv,kumain,nood,kain
Hanggang sa mga hapon na ay umalis dumating na sila mom may dalang pantalon and t-shirt kahit baduy sinuot ko parin.

Umalis na kami ng hospital at sumakay ng kotse.

Doon ko napansin na medyo pagabi na pala.

Nakakatawa naman sila mom and dad.
'kung sila mga ang biological parents ko pero parang sila nga talaga' sabi ko sa isip ko.
Dahil nag kukulitan sila ang sweet nila para silang mga bata na nag no-nose to nose.
Kinikiliti ni dad si mom hindi naman makiliti ni mom si dad kasi baka ma car accident kami.

Habang pinapanood ko sila napapa ngiti nalang ako at natutuwa.

 *sa bahay*
Naka dating na kami sa bahay at ang daming maid na nag aabang winewelcome back nila ako. At ako naman naka ngiti lang.

Wow ang ganda pala ng bahay namin. Ang linis 3rd floor ang taas at may roof top pa daw sabi ni dad.

Tinuro nila kung saan ang room ko. I open my cabinet immidietly bu-but....

"Mom bakit ang babaduy ng damit ko po pambahay puro pans t-shirt. Pag pang alis pantalon at t-shirt baduy naman po ito. This room is so neat but puro baduy ang mga damit dito."-sabi ko na naiirita

"And wait, bakit may big eye glasses dito? Hindi naman malabo ang paningin ko?"-tanong ko na may pag tataka.

"Elisha ayan ang palagi mong ginagamit na damit. Yung eye glasses naman nag papanggap ka dating nerd."- paliwanag ni mom.

"No problem Elisha. Bukas na bukas mag sho-shopping kayo ng mom mo." -sabi ni dad

"Pero Elisha mag tiyaga ka muna sa pantalon and t-shirt kasi ayan yung paborito mo dati."-mom

"So mom and dad baduy po ba akong manamit dati."-Elisha

"If I say yes Elisha,okay lang ba." -mom and dad

"Okay lang po aklis hindi po kasinungalingan."-nakangiti kong sabi lahit deep inside diring-diri ako sa nakaraan ko kung totoo yun.

"Kasi Elisha palagi mong sinusuot yung eye glasses para maka layo sa mga reporters."-mom

"What do you mean?"-tanong ko kay mom

"It's a long story bukas na natin pag kwentuhan yan at mag dinner na tayo because your little brother is waiting for you. Because he really miss you,hindi kasi siya makapunta ng hospital kasi bawal bata doon. Ilang araw ka na din n'ya hindi nakikita because of your condition."-mom

"Okay bumaba ka na pagkatapos mo d'yan para makakain na tayo ng sabay sabay."-dagdag ni mom

'After a few minutes'
Bumaba na ako. Nakita ko ang batang lalake na tumayo sa pag kakaupo niya at niyakap ako ng mahigpit.

"I miss you very very very much ate." -sabi ng bata na naka sad face.

Ngumiti ako at niyakap siya pabalik "I miss you too."- sabi ko sakaniya kahit hindi ko siya natatandaan may lukso kasi ng dugo.

Kumalas ako sa pagkakayakap niya at sabay kaming bumalik sa upuan namin.
Nag kwentuhan kami maslalo na ang kapatid ko kinikiss niya ako bawat subo ko. Hahahahha ang cute mga niya eh.

After ko kumain ay pumunta na ako sa kwarto ko.
Nagbuhos,toothbrush at kung ano-ano ang pinag gagawa ko hanggang sa inantok na ako at natulog na ako para makapag pahinga dahil bawal daw ako mapuyat para hindi daw sumakit ang ulo ko.

MemoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon