The Greatest Martyr of Love

Chapter 37

Hayley’s POV

Eto na..

Ito na yung araw ng surgery ko

Ngayon ko na haharapin yung kinakatatakutan ko

Dati, handa na akong mamatay eh

Pero nung nalaman kong mahal na din ako ni Claude at magkakaanak kami, nahirapan akong tanggapin ang kung ano man ang mangyari

Nagising ako ng makita ko si Claude na natutulog sa tabi ko.

Hinawakan ko yung ulo niya at nagising ito.

Nagbrowse kami ng mga pictures sa isang malaking photo album na kinuha niya sa side table kosimula nung bata pa kami hanggang sa lumaki kami

Nagulat nalang ako ng niyaya niya akong tumayo tapos nagplay siya ng music, ayun pala niyayaya niya akong magsayaw

Habang mabagal kaming sumasayaw, nangingiyak na naman ako. Iniisip ko kasi kung ano ang mangyayari sa akin

Gagaling ba ako? O mamatay?

Gusto ko nang sulitin itong araw na ito kasama si Claude, dahil alam kong ilang sandali nalang pwede nang mangyari ang kinatatakutan ko

“Oh? Umiiyak ka na naman ba? Diba sabi ko dapat masaya lang si Hayley ko?” sabi ni Claude sa akin.

Sabi kasi niya dapat masaya lang ako, hindi daw ako dapat malungkot

“Sorry, hindi ko kasi maiwasan eh. Lalo pa’t mamaya na yung surgery ko”

“Huwag mo alalahanin yung surgery mo. I know and we know that you can make it okay? Just have faith”

Boy pinapalakas niya talaga yung loob ko.

“Thank you Claude. Thank you for believing in me. Salamat kasi nandiyan ka sa kabila nung mga nangyari. Pero Claude, paano kung…”

“Paano kung ano?” tanong nito

“I cant make it?”

Napaka-komplikado naman kasi talaga ng sitwasyon ko. I have brain cancer and then I’m pregnant.

“Sabi ko nga sayo diba? I’m willing to wait until my death just to be with you again”

Handa talaga siyang gawin yun?

“And what if I can make it? My surgeon said if I can make it, there is a higher chance that I can lose my memory, and if ever that happens, I wont be able to remember you”