PLATONİK (Yazılıyor...)

1. Bölüm

Şuan da ölmüş olabilirdim. Köpekle göz gözeydim. En çok korktuğum şey dibimde bana bakıyordu. Evet evet ölmüştüm. Yada ölüyordum. Hayal olmasını dilediğim, rüya olsun diye dua ettiğim bir andaydım. Ben ona kaçarım, o bana kovalarım bakışları atıyordu. Yapıcak tek birşey var. Yardım istemek.

Telefonumu aldığım gibi tuş kilidini açtım ve emre ' yi aradım. Biraz çaldıktan sonra açıldı;

"alo?"

"kankaaaaa. Yardım ettt. Çabuk sahilin oraya geeeelll...!".

" su ne oldu?"

Ne olucak emrecim çikolatam kırıldı, yada Dondurmam yere düştü. Birde soruyor yaaa!

"Sana çabuk gel dedim! Gelirsen görürsün.". Telefonu yüzüne kapattım.

Beş dakika sonra sahile kırmızı bir mercedes yaklaştı. Plakasına bakınca derin bir nefes verdim. Arabadan aşağı pişkin pişkin gülen bir emre indi.

" puhahah! Ya bu muydu? Puhahaha!"

"Ya gülmesene! Pişkin pişkin gülceğine yardım et!"

"Neye yardım edeyim?"

Resmen dalga geçiyordu ya! Ama altta kalamazdım.

"Emreeee!!!"

Sesimden ben bile korkmuştum ki emre pes etmişti.

"Tamam ya ne bağrıyorsun?"

"Bir saattir beni ölmem için zorladığından dolayı olabilir mi?"

"Ne alakaysa? Neyse. Bir kışt deriz gider."

"Aaa ne kadar kolaymış(!) Hadi o zaman."

"Kışt! Kışt!"

Köpek gitmiyordu. Emre bey nedense 'kışt!' fikrinde düşüş yaşamıştı.

"Niye gitmiyor bu ya? Kışt köpek! Kışt!"

İçten içe korkarak kıkırdıyordum. Köpek kaçmıyor emreye 'bu nasıl bir manyak' bakışları atıyordu. Emre ne yapacağını düşünüp bana döndü.

"Buldum."

"Neyi?"

"Seni oradan kurtarmayı."

"Nasıl kurtaracak mışsın ?"

"Gel buraya."

Elini uzattı. Bende ona uzatarak karşılık verdim ama köpek hırlamaya başladı. Tam emre beni kaldırdığında köpek üstüne gitmeye başladı. Emre geri geri , köpek üstüne üstüne gidiyordu. En sonunda;

"Su ben bunu biraz koşturarak oyalıyım sende arabaya bin ben koşarak gelip binerim."

Dedi. Kafamla onayladım.

"Bir,iki,üç... Allah allah allah!!!"

Emre kaçtıkça köpek peşinden kovalıyordu. Ve o kadar komiktiler ki bunu yapmazsam olmazdı. Yerden telefonumu alıp videoyu başlattım. Emre beni fark edince;

"Ya sırası mı? Binsene! Yoruldum zaten!"

Sanırsam biraz kızdırmıştım. Arabaya binerken "dati gel kızım! Bırak adamın peşini!" diye bir ses duydum. Arkamı döndüğümde ayakkabıları mıza kadar aynı giydiğimiz bir kadını gördüm. Kadın emre'nin peşinden koşan köpeği çağırıyordu. Köpek birden emre'nin arkasından ayrılıp kadına doğru ilerlemeye başladı. O sırada gözüm emre'ye kaydı. Kadına öyle bir bakıyordu ki ben bu bakışı tanıyordum. ' güzelim kıza rezil olduk' bakışıydı bu. Emre bana doğru döndüğü anda kendimi hala içinde olmadığım arabanın içine attım. Yan koltuğa oturup kemerini taktı ve arabayı çalıştırdı.