2. BÖLÜM

29 3 3
                                    

Artık 16 yaşındayım. Annem ve babam bi gün okuldan geldikten sonra ayrılmaya karar verdiklerini söyledi. Sanki dünya başıma yıkılmıştı. Tam da ergenlik dönemime denk gelmişti. Ben onları hep mutlu görmeye alışmıştım ama demekki hiç bir zaman anlaşamamışlar yani en azından onlar öyle söylüyor. Bu kararı aldıklarını bana söyledikleri gün sevgilimden yeni ayrılmıştım. Her şey üst üste geliyordu. Babam bana açıkladığı zaman bu olayı ben zaten yıkılmıştım iyice yıkıldım. Şimdi ben kiminle kalacaktım hiç bilmiyodum. Beni öyle bi ikilemde bıraktılar ki annemle kalsam babam üzülecekti babamla kalsam annem. Üstelik bu kararı bana bıraktılar. Bunlarla uğraşmaktan sevgili olaylarını unutmuştum umrumda bile değillerdi. Okula gittiğimde kayra yanıma geldi ben seni unutamadım ,bana bi şans daha ver, dedi. Ama beni en yakınım dediğim arkadaşımla aldattıktan sonra ben bir şans daha veremezdim. Bir daha güvenemezdim. Arkadaşımı da onu da bir daha karşımda görmek istemiyordum. Keşke farklı bir yere taşınsak, okulum değişse diye her gün dua ediyordum. Eve gittiğimde babam eşyalarını toplamış kendi evine gideceğini söyledi. Zaten 1 hafta sonra mahkemeleri vardı. Ben babam evden gittiği gün odamdan çıkamadım, gözlerim kıpkırmızı olmuştu ağlamaktan. Annem yanıma geldi beni teselli etmeye çalıştı. Neymiş onların mutluluğu içinmiş. Zaten benim mutluluğumu düşünen yok ki. Annemi en son odadan kovdum ve kapıyı kilitledim. Arayıp rahatlayabileceğim bir arkadaşımda yoktu artık. Kendi başıma delirmeye hazırdım yani. Artık aileme bile güvenim kalmamıştı benim. Tam gözyaşlarım az da olsa dindi derken annemin sesleri yükseldi. Telefonda babamla konuşuyordu sanırım.
-Kadir yeter artık bıktım senin tafralarından. Gittin rahatladın işte. Daha ne istiyosun benden bak ayrılıyoruz senin istediğin oldu,dedi.
Ben ne yapacağımı şaşırmıştım. Hani ortak kararlarıydı. Annem mi haklıydı babam mı? Eğer annem haklıysa babam neden ayrılmak için annemi zorladı? Eğer babam haklıysa annem neden böyle bir şey dedi babama? Offf aklım çok fazla karışık. En iyisi birazcık kafamı toparlamalıydım. Tableti aldım. Son ses kulaklıkla müzik dinlemeye başladım. Ne güzel çocukken hiç mutsuz olmuyoduk. Şimdi mutlu olamıyoruz. Yarın yine okul vardı. Şarkı dinledim biraz ve kulaklığu çıkartıp saate baktım 03.00 olmuştu. Normalde 11 de uyurdum. Ama uykum geç gelmişti bugün. Neyse artık uyumalıyım hepinize iyi geceler.

Kalbimdeki BoşlukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin