CHAPTER 1: STRANGER
"Amy, wake up!" Ang paulit-ulit na huni ng cellphone ko kaya naman inis na pinatay ko iyon at bumangon na.
"Waaaaaah! Ayoko na sa life! Jusko pakamatay na kaya ako?!" Ang malakas kong isinigaw sa loob ng condo unit ko. Huwag gaga! Makikita mo pa ang mga asawa mo!
At dahil nababaliw na ako, tumawa na lang ako mag-isa dahil sa sinisigaw ng isip ko. Siguro kung nandito lang ang Mommy ko ay baka agad na akong ginalugad nun papunta ng mental institution. Ikaw ba namang tumawa ng mag-isa di ba?
Malay niya ba mamaya kapag natutulog siya saksakin ko na lang siya. Bwahahahaha. Pero di naman ako ganun no. Kaya nga mas pinili ko na lang lumipat dito sa Korea at lumayo kay Mommy dahil may sarili na siyang pamilya sa Pinas.
"Get up, Amy! There's no one who'll prepare breakfast for you!" Ang sinabi ko tapos ay tumayo na at dumiretso na sa kusina para magluto ng ramen.
Syempre ramen, Korea eh. South ah! Ayoko pang mamatay kaya ipinagpaliban kong pumunta sa North. Saka na siguro kapag nakita ko na ang BTS.
*Cellphone ring*
"Oh?" Ang agad kong tugon sa nasa kabilang linya na si Marie.
"Nakita mo na ba yung bagong outfit ko? Like mo naman sa Insta gurl!" Ang maarte niyang sinabi.
"Arasseo. Bye." ang agad kong sinabi tapos ay pinutol na ang tawag dahil I'm sure naman na she'll just brag about how expensive it was and how her Korean boyfriend loves her. Na mayaman ang boyfriend niya at kaya siyang bilhan ng mga gusto niya samantalang ako, walang boyfriend since birth kaya eto umaasa sa sariling pera at hindi man lang makabili ng mga bagong damit. Tss.
Nang tingnan ko sa Instagram ang sinasabi niyang outfit ay halos lumuwa ang mata ko nang makita kung anong presyo ng bago niyang damit. Eh allowamce ko na yun sa buong isang taon ah! Tapos ang katumbas lang pala ay yung damit na yun?
Infairness, maganda nga. Pero kasi allowance ko na yun eh. Dapat ibinigay niya na lang sakin yung pera para naman hindi ko na kailangang magtrabaho ngayon sa café na pinapasukan ko.
Tatayo na sana ako at magwawala dahil sa damit niya nang makita kong kasali ako sa isang chatroom sa Twitter na kailanman ay hindi ko naman napapansin dahil hindi ko naman hilig magsasali sa mga chatroom. Kapag ginagamit ko kasi ang app, puro retweet lang ako at like. Minsan lang din ako magpost ng sarili kong mukha pero meron naman. Kaso kinukuha na agad iyon nung mga letcheng poser at sinasabing sila yun. Eh mga gago pala, ako yun eh. Masyado yata akong maganda para nakawan nila ng picture. Minsan nga nagugulat na lang ako, ang dami ko nang followers.
Bigla akong nacurious nang pangalan ng BTS ang lumalabas, which is normal naman kasi sandamakmak na fan accounts ang nasa twitter ngayon.
*Taehyung, Jimin and Kookie enters the chatroom*
Taehyung: English only pleaseu!
Jimin: Excujji me!
Kookie: Pardon?
*RM, Jinnie, Sugam, and Hope enters the chatroom*
RM: What was that?
Jinnie: The food is ready, come on over kids!
Jimin: You really are our Eomma Jinnie-hyung!
Taehyung: Hey STOB IT!
Sugam: Is there some unknown alien here?
BINABASA MO ANG
My Chatroom Story
FanfictionKilalanin natin si Amy Rodriguez. Isang simpleng fangirl na nangangarap makita ang BTS ng personal. Ngunit paano na lang kung nagising siya isang araw na nagbago na ang dati niyang simpleng buhay fangirl? Matatanggihan niya pa kaya ang tawag ng tadh...
