Yine, Yeniden

Part 10

6K okunmaya ulaşmışız hiç demiyorsunuz ayol! Çook teşekkür ediyorum, Hilmi Cem'in de dediği gibi "ciok mutlu oldun cok sujur" hahahah
İçimden böyle bir bölüm yazmak geldi bende yazdım gitti. Keyifli okumalar -BB

*****

Hilmi Cem gözlerini yeni bir güne hiçte beklemediği bir şekilde açtı. Onun için ideal uyanma şekli Murat Ceylan tarafından adını duyarak, hatta şanslıysa onun ufacıkta olsa bir dokunuşuyla gözlerini açmaktı. Şu an yaşadığı şeyse tamamen bunların zıttıydı. Cumali barakaya dalmış kendisini uyanması için hunharca sallıyordu.

"Cumali dur!" diyerek barakaya koşan Murat ne yazık ki Cumali'yi Hilmi'yi uyandırmaktan alıkoyamamıştı. Neler olduğunun farkına varan Hilmi Cem öldürücü bakışlarını Cumali'ye diktiğinde arkasında özür dileyen gözlerle kendisine bakan bir Murat Ceylan vardı.
"E kalksın diye şey ettim oğlum." diyerek Murat'a döndü Cumali kendini açıklamaya çalışarak.
"Tamam iyi şey ettinde keşke şey etmeseydin."

Cumali omuz silkip barakadan ayrıldığında Hilmi Cem ve Murat yalnız kalmıştı.
"Kusura bakma durduramadım, adam parkurda böyle hızlı koşmuyor." diyerek bir gülümseme gönderdi Murat, Hilmi'nin asık suratına doğru. Ayılmaya çalışan Hilmi Cem onun gülüşüyle bir nebze yumuşamıştı ama bu bütün gün surat asmayacağı anlamına gelmiyordu.
"Günaydın." dedi sadece ve ağır hareketlerle ayağa kalktı. O kedi gibi gerinmeye başladığında Murat ta gülerek onu izlemeye koyulmuştu.

Murat'ı dalıp gittiği bedenden barakaya giren Anıl ayırdı.
"Dokunulmazlığa hazır mıyız gençler?" Anıl cevap bekleyen gözlerle ikisine bakarken bir cevap alamadı. Hatta Hilmi Cem'in bayağı bayağı kötü bakışlarına maruz kalmanın şaşkınlığını yaşıyordu ki Murat onun omzuna dokunarak barakanın dışına yürütmeye başladı.
"O sabahları biraz huysuz oluyor, Cumali dürtükleyerek uyandırdı da."
"Abi yüz kere söyledim ama anlamıyor aynısını banada yapıyordu. Bir süre sonra sırf öyle uyanmamak için biyolojik uyanma saati oluşturdum resmen kendime." dedi Anıl, Murat'ı kahkahalara boğarak.

Onların arkasındaysa, onların kahkahalarla sahile doğru yürümelerini izleyen ve burnundan soluyan bir adet Hilmi Cem kaldı. Demek Murat Anıl'la iyi anlaşıyordu... Omzuna dokunmalar... şakalarına kahkahalar falan atmalar... Zaten geldiklerinden beride bir türlü yalnız kalamıyorlardı ne Damla'sı bitiyordu, ne Anıl'ı. Hilmi Cem'in 'başlarım böyle işe' diyerek Murat'ı kaptığı gibi karşıdaki ıssız adaya gitmesi an meselesiydi.

*****

İkinci dokunulmazlık oyunu da hüsranla sonuçlanmış, konseylerin ardından giden isim Funda olmuştu. Hilmi Cem, Murat ve Damla'nın sahil yürüyüşlerine Anıl'ı da dahil ederek kaybettikleri oyunların kritiğini yapmak artık rutin hale gelmişti. Yine o toplantılardan birini yapıyorlardı gecenin bir yarısı. Uykusuna yenilen Damla esneyerek "İyi geceler." diledikten sonra Anıl'da barakaya ona eşlik etmek için yanlarından ayrıldığında Hilmi Cem'in şaşkınlıktan ağzı açık kalmıştı.

"Rüyada mıyım ne oluyor çimdiklesene beni." diyerek kolunu Murat'a uzattı.
"Niye çimdikliyorum anlamadım ama neyse." Buna pek anlam veremese de kendisine uzatılan kola ufak bir çimdik attı Murat.
"Ah! Birlikte iki dakika geçiremiyoruz oğlum artık burama geldi yani." diyerek başının üzerinde bir yerleri gösterdi Hilmi Cem.
"Hilmi Cem Allah'ın her dakikası birlikteyiz ya." dedi Murat hala jetonu düşmeyerek.
"Ben onu mu diyorum Murat?" derken Hilmi'nin sesi alınganlığın sınırlarında gezinir gibi çıkmış, başı önüne eğilmişti ve tabiki O'nu çok iyi tanıyan Murat ses tonundan problemin ne olduğunu çözdü.
"Pardon ya bir an boşluğuma geldi."

Hilmi Cem bir cevap vermeyerek elleri cebinde, ayağıyla eşelediği kuma bakarken, Murat'ın kendi omzuna yasladığı omzuyla hafifçe sendeledi. Kendisi de bu hamleye dayanamayarak omzuyla Murat'ı itti. Murat Hilmi'yi tekrar ittiğinde Hilmi de yeniden Murat'ı itti.
"Birazdan rugby'e bağlayacağız gibi hissediyorum." dedi Murat gülerek.
"Haka dansını sen yapacaksan devam edelim?"
"Aa olur mu burdaki tek dansçı sizsiniz Hilmi Cem bey, siz varken bana düşer mi?"