kissing booth ¦ p.jimin ✔

033

dahyun's point of view

as i open my eyes, everything are blurry. wala akong maaninag, hindi ko alam kung anong nangyari, pero ramdam ko ang pagsakit ng ulo ko at ang tiyan ko.

"agh!" i said at pinipilit kong bumangon, agad naman akong nakaramdam ng kamay na nakahawak sa aking balikat.

"you should rest first, hindi ka pa okay. kung gusto mong makalabas agad, magpahinga ka muna, okay?" jimin said while giving me a kiss in my forehead.

hawak-hawak niya ngayon ang kamay ko at agad naman akong humiga, napansin ko naman na nasa ospital ako at may mga bandage ang aking binti.

"anong nangyari? bakit ako nandito sa hospital?" i asked and he smiled. wala akong maalala sa nangyari or bakit ako nandito, hindi ko din alam kung bakit ako nagkasugat.

"enough with the questions, baby. for now, magpahinga ka muna, tatawagan ko na din sina nayeon para sabihin na gising ka na. at baby, sa may gawa nito sayo, ako na ang bahala, you don't have to worry" jimin said ng nakangiti pero kitang kita ko ang luha na pumapatak sa mata niya, agad ko namang pinahid ang luhang 'yon.

"magpahinga ka muna din, i'm sure, you're tired also" i said sabay umisod sa tabi ng kama, at pinalo palo ito signalling him na tumabi sa akin. malaki ang kama at kasyang kasya kami dito.

he smiled at tumabi sa akin, niyakap niya naman ako.

"sabi ng doctor, wala ka muna daw maaalala sa mga nangyari dahil sa pagkapalo sa'yo sa head mo. buti daw hindi malala kasi maari ka ng tuluyan na magka-amnesia. pero dahyun, babalik daw yung alaala mo, kaya kapag naalala mo, huwag kang magfre-freak out" he said whil kissing my forehead again.

"i will not freak out as long as nasa tabi kita, i feel safe with your hugs, jimin" i said at lalo kong hinigpitan ang yakap ko sa kanya.

"JIMI– AYY SHIT ABORT MISSION ABORT MISSION, MOTEL PALA ANG NAPUNTAHAN NATIN, HINDI OSPITAL!" sigaw ni nayeon na halatang naiwas sa amin ng tingin, nanlaki naman ang mga mata ng kaibigan ko at tinakpan naman ni tzuyu at chaeyoung ang mga mata nila.

agad namang bumangon si jimin at ako naman ay natatawa, kahit medyo nasakit ang tyan ko.

"gago kayo, nakahiga lang kami dito, huwag kayong oa!" sabi ko at diring diri naman si jeongyeon na nakatingin sa amin.

"ang dami talagang virus sa ospital, hays!" sabi ni jeongyeon at tumawa kaming lahat.

"dahyun, okay ka na ba?" tanong ni sana na para bang mamamatay ako.

"i'm okay, medyo nasakit lang ang ulo ko" i said at bigla silang nagpanggap na naiyak.

"sino ba naman kasing gagawa noon sayo? sarap patayin ng mga 'yon! hindi na nga namin naabutan ang mga 'yon dahil —" naputol ang mga sinasabi ni tzuyu ng tinakpan ni momo ang bibig niya

"don't pressure dahyun, hindi pa siya nakakaalala" sabi ni jihyo at nag peace sign si tzuyu.

agad namang may kumatok sa kwarto ko at pumasok si mommy.

"baby, you're awake already!" sabi ni mommy at agad akong niyakap, nasakal naman ako dahil doon.

"thanks to jimin and your friends, naligtas ka nila!" sabi niya ulit at ngumiti naman silang lahat kay mommy.

"don't worry mom, i'm okay, i'm still pretty" i said ng pabiro at tumawa silang lahat.

"nasiraan ka na yata sadya ng ulo, baby ko. sabi ng doctor makakalabas ka na daw ngayon, kay jimin ka nalang sumabay, tutal aayusin ko pa ang gamit mo dito" sabi ni mommy at biglang nag "ehem" ang mga friends ko.

"sige lalabas muna ako, diyan muna kayo" sabi ni mommy at tumango lang naman ako

"dahyun, basta tatandaan mo, may sugat ka pa kaya huwag muna kayong mag aano, ahh basta alam mo na yun!" sabi ni momo at sinamaan ko siya ng tingin.

bigla namang bumukas ulit ang pinto nagulat ako dahil nandito sila.

"hey friends! where is the party? turn up! turn up!" sabi ni taehyung at agad naman siyang binatukan ni namjoon

"repa, nandito tayo para bisitahin si dahyun, hindi magparty" sabi ni yoongi at tumawa naman silang lahat.

"hi dahyun, okay ka na?" sabi ni jungkook sabay hawak ng kamay ko.

"ehem, nandito ang boyfriend, ehem" sabi ni jimin na nakatingin ng masama kay jungkook. ang cute ng boyfriend ko, grabe.

"sabi ko nga, diba? duh!" sabi ni jungkook at lumayo sa akin.

"don't worry guys, nahinga pa naman ako" i said while giggling

"buti naman, baka umiyak si jimin kapag may nangyari sayo eh" sabi ni hoseok at bigla naman siyang binato ni jimin ng bote.

"uyy nayeon, ang bebe mo pala nandito" sabi ni jihyo at agad namang sumiring si nayeon.

"sinong bebe? si jungkook ba? ayy oo bebe ko yan diba diba?" sabi ni nayeon ng ngiting ngiti kay jungkook

"ulol nayeon, sumbong kita kay tita eh, sasabihin ko nilalandi mo ang pinsan mo, alam kong gwapo ako pero hindi talaga pwede hays" sabi ni jungkook at nandiri naman si nayeon

"tara na nga, kabadtrip dito, amoy kabayo!" sabi ni nayeon sabay tingin kay hoseok, tumawa naman kami ni jimin.

agad namang umalis ang friends ko at sabay umalis nadin sina seokjin, naiwan nalang kami ni jimin.

"aalis na tayo?" tanong niya at tumango naman ako.