kissing booth ¦ p.jimin ✔

047

dahyun's point of view

"dahyun!!!!" sigaw ng isang tao na kapapasok lang sa cafe. agad siyang tumakbo at niyakap ako, i hugged her tightly, fudge, i miss her.

"dahyun! omg, ang chaka mo parin!" sabi ni nayeon at agad naman akong natawa.

"sus, namiss mo lang ako eh!" i squealed at agad niya ulit akong niyakap.

nasa cafe kami ngayon na malayo sa mga ka close kong tao. delikado na kasi, kapag may nakakita sa amin. umupo kami at umorder ng pagkain.

"huy dahyun, alam mo ba na halos nalibot namin ang sout korea para lang mahanap ka! yun pala nasa states ka na!" sabi niya and she pouted.

leche talagang si nayeon, feeling maknae.

"sorry na, nakalimutan ko kasi passwords ko sa mga social media accounts at wala naman akong naalala, but at least i'm here already!" i said while smiling.

dumating na ang order namin and nag-usap at kumain kami.

"by the way, nayeon, how is jimin?" i asked at bigla siyang napatigil sa pagsubo ng pagkain niya.

"j-jimin is n-not fine. he skipped classes at araw-araw siyang bumabalik sa mountain na lagi niyong hinihike. hindi siya kumakain ng maayos at lagi siyang umiiyak" i felt the sadness in nayeon's words.

nanlumo ako sa mga sinabi niya. napsandal ako sa kinauupuan ko.

"it's okay dahyun. magiging okay din ang lahat." nayeon said while holding my hands. i smiled bitterly at nagtanong naman siya.

"so ano bang plano mo ngayon?"

"i need to know everything. kaya nayeon, we need to find rose" i said.

"dahyun, ang alam ko kasi ay si rose ay nakakulong pero hindi ko alam kung saan" she said

"we need to find her asap" i said.

nag usap kami sandali at napagdesisyunan na umalis na, habang papunta kami sa labas, i saw him.

he froze for a minute at nanlaki naman ang mata ko. bigla naman akong umiwas ng tingin. tumingin nman si nayeon sa akin at agad nagtago siya sa tabi, buti nalang hindi pa siya nakakalabas sa cafe.

naglakad ako ng dahan-dahan, and then, he grabbed my hand. in a swift movement, he hugged me. wala akong nagawa dahil sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa akin.

"dahyun" he said and i could feel his tears flowing on my back.

jimin.

"i miss you" his voice cracked at pinigilan ko ang luha ko na pumatak. i miss him too, i always do.