kissing booth ¦ p.jimin ✔

054

dahyun's point of view

we're here at the park kung saan lagi kaming naggagala ni jimin tuwing bored kami. ito din ang naging tambayan namin kapag ayaw naming umakyat sa bundok.

naka upo kami ngayon sa may puno and we're both staring at the sunset.

"dahyun, how many times have i told you that i really miss you?" sabi niya at tumingin ako sa kanya in confusion

"feel ko talaga, hindi pa sapat ang 100 na i miss you, 'cause kahit nandito ka sa tabi ko, i keep on missing you" he said and it made me smile

"ang corny mo" sagot ko

"at least gwapo"

tumawa ako sa sinabi niya at pinatong ko ang ulo ko sa kanyang balikat. i held his hands at huminga ng malalim

"paano kaya kung hindi nangyari ang mga ito, ano kaya tayo ngayon?" i asked him at bigla siyang sumandal sakin.

"you know dahyun, i think na lahat ng mga ito ay nangyayari because they want our relationship to be strong. it's only the start, and our relationship is being tested, and now, nasolve natin ito. we're still together and happy, right?" he said while smiling.

unti-unti namang lumapit ang kanyang mukha sa akin, tinitigan ko nanan ang labi niya. fudge, i miss his lips. punyeta ang harot ko.

he cupped my face at unti-unting lumapit lalo ang mukha niya.

"i love you dahyun" jimin said huskily and it sent shivers down to my spine. malapit na sanang dumapo ang labi niya sa labi ko nang -

"so, kaya ka ba bumalik sa korea para ipagpalit ako?" someone said at napaharap kami sa kanya, agad naman akong tumayo.

jimin hid me at his back

"what are you doing here, suho?" jimin asked at nag smirk naman si suho.

"taking what's mine" sabi niya at lalapit na siya sa akin ng nilayo ako ni jimin.

"hindi siya sayo, suho. fuck off" sabi ni jimin.

natakot ako kasi after four months na kasama ko si suho, ngayon ko lang nakita siya ng ganito na galit na galit.

gusto kong magsalita, pero walang nalabas sa aking bibig.

"dahyun, dito mo ba ako ipagpapalit sa lalaking ito? kaya ba ayos lang sayo na hindi ako kasama kasi ipagpapalit mo ako dito? such a liar" he smirked

"stop it, suho" sabi ni jimin

"don't call me suho, we're not close, asshole" suho said

"junmyeon kim or suho, you're still the asshole in here" jimin said

and, that's it. nagkaroon na ako ng lakas ng loob magsalita

"hindi kita pinagpalit, suho. noong una palang si jimin na ng pinili ko. yes, matagal na akong nakakaalala, simula noong kasama pa kita. hindi mo ba napapansin na hindi naman talaga ako naging masaya sayo simula ng nakaalala ako?" i said, namuo ang galit sa aking katawan.

"dahyun, i did everything for you tapos magpapanggap ka na hindi ka pa nakakaalala?" he said at lalong lumapit sa aming dalawa ni jimin, napaatras naman kami.

"ako pa ngayon ang manloloko? pagkatapos mong sabihin na isang taon na tayong magkarelasyon? pagkatapos mo akong lokohin na you're the one that i love? pagkatapos mo akong gawing tanga?" i said at tumulo na ang luha ko.

"inilayo mo sa akin ang kasiyahan ko, hindi mo man lang inisip ang mga kaibigan ko. ganyan ka bang ka selfish, suho?" i said at bigla namang nanigas sa kinatatayuan niya si suho

"you made me believe in your fucking lies, paano nalang kung hindi pa ako nakakaalala ngayon? hindi mo ba sasabihin sa akin ang totoo?" sabi ko at lalo kong niyakap si jimin.

"dahyun, i—" naputol ang sasabihin ni suho dahil kay jimin

"junmyeon, leave" sabi ni jimin, umalis na siya at bigla na lang akong naiyak.

jimin hugged me.

"it's okay dahyun, wala na siya. i'm here" jimin said