"Nabız düşüyor,hastayı kaybediyoruz"
Doktorun alnından bilmem kaçıncı terini silerken onu kurtarmaya çalışıyordu...
Ali Mertoğlu'nu
SELİN
Daha fazla bekleyemezdim hadi aşkım
Çık şurdan ben iyiyim de birşeyim yok de
Saate baktığımda neredeyse gece yarısı olmuştu
"Aşkım lütfen bırakma bizi"
Yere oturduğumda ne yapacağımı bilmiyordum sadece elimden ağlamak ve dua etmek geliyordu
Bunu haketmedi,haketmiyordu
Doktorun ameliyathaneden çıkmasıyla birlikte ayağa kalktım
"Ali,nasıl"
"Kurşunu çıkardık fakat durumu stabil geçmiş olsun"
Ardından gözleri kapalı saçları dağınık ali'yi çıkardılar onu böyle görmeye hiç alışık değilim hareketsiz...
Yoğun bakımın önünde sabahı bulmuştum gözlerimi araladığımda hemşire ve doktor alinin odasına koşuyordu
"Ali,ali hayır ali"
Kalbi atmıyordu,koca kalbi nasıl durmuştu?
"Aşkım lütfen"
Hemşirelerin beni tutmasıyla içeriye girememiştim
"BIRAKIN BENİ BIRAKIN ALİ"
Kolumu kurtardığımda alinin yanına ilerledim
"Selin hanım lütfen zorluk çıkarmayın"
"Onun bana ihtiyacı var"
Kalp atışları geri geldiğinde hemşire ve doktor bakıştılar
"Nabız yükseliyor,normale geliyor"
Alinin eşini tuttum
"Aşkım burdayız lütfen aç gözlerini"
"Selin hanım lütfen dışarıya çıkın"
Son kez elini öptüm ve ayağa kalktım
Tam elini bırakacağım anda eli hareketlendi
"Ali"
"S-selin,gitme"
"Aşkım burdayım"
Doktorun ısrarı üzerine çıkmıştım cam'dan ona bakıyordum o'da doktorun muaynesine odaklanmıştı
Kimdi bunu bize yapan?
———
1 HAFTA SONRA
"Ali hadi iç çorbanı"
Derin bir nefes aldı ve tepsiyi kenara koyup yataktan kalkmaya çalıştı
"Of ali ya amma mızmız oldun yat şuraya"
"Kızım hamile olan sensin asıl sen yat"
"Şimdi varya elimin tersiyle bi çarpıcam sana"
"Ohh eline sağlık valla"
Tepsiyi önüne alıp çorbayı içmeye başladığında kahkaha patlattım
"Aferin ya şöyle ol"
"Sen gör beni 2 güne ayağa kalkayım seni yatak sınırının dışına kaldırmayacağım"
"Abartma istersen"
"Söz konusu sensen aşkım"
Çorbasından bir kaşık daha aldı ve devam etti
"Herşey olabilir"
Gülümsedim
"Yaklaş bakayım nasıl özlemişim ya"
Güldüm
"Yuh ali ya hep yanındayım ne ara özledin"
"E kızım az önce çorba yapmaya indin"
"Off ali"
Gülmeye başladık
O sırada odamızın kapısı çaldı
"Hay sizin zamanlamanızı.."
Aliye döndüm ve gülmeye başladım
"Gel"
Dedi gür sesiyle
"Ali bey yavuz beyler geldiler sizinle görüşmek istiyormuş,yalnız"
"Tamam sen çık"
Ali bana baktı
"Hayırdır inşallah"
"Ali,yanlız kalmanı istemiyorum"
Yatakta doğruldu ve oturur pozisyonuna geçti
"Aşkım,hemen geleceğim korkma benim evimde bana birşey yapamaz"
Alnımdan öptü ve zorlanarakta olsa yürüyerek odadan çıktı
ALİ
"Ohoo kimleri görüyorum yavuz bey"
Salona ağrılarım eşliğinde ilerledim
"Nasılsınız"
Yavuz evi incelerken birşey söyledikçe yüzüme bakıyor gülüyordu
"Doğru,yavuz bey şu boş muhabbeti geçelim değil mi? Bunu sizin yaptırdığınızı biliyorum asıl hedefinizin kızınızın karnındaki masum çocuk olduğunuda ama bakın başaramadınız"
Yavuz ayağa kalktı ve ali'ye yaklaştı
"Benim başaramayacağım birşey yoktur aslanım"
"Bu duruma alışsanız iyi edersiniz yavuz bey"
"Önce sen etrafındaki herşeye dikkat et"
İma ile evden çıktı ve gitti
"ASLI"
"Buyrun ali bey"
"Bu adam biz bodrumdayken buraya geldimi"
"Geldi ali bey,kızımı görmek istiyorum dedi evde olmadığınızı söyledik"
"Tamam çıkabilirsin"
Bu adam birşeyler karıştırıyordu
Bu evden taşınmamız gerekiyor
——
