Hiç hayatı sorguladığınız oldumu neden böyle? Neden ben? Neden düzgün gitmiyor?
Ben şu an'a kadar tek bir soruyu bile düşünmemiştim
Neden biz?
Neden böyle?
Neden düzgün gitmiyor?
Neden...?
Kalp atışlarını duyduğum alet o kadar zor atmaya başlamıştıki işte o an korkuyu gerçek yüzüyle çırılçıplak tattım çok kötüydü sevdiğim adam iyi değildi
Bidaha görebilecek miyim?
Uçurumun kenarında dans ediyoruz ikimizde ali uçurumdan ayaklarını sarkıtıyor ve ben ona ulaşamıyorum
"Aşkım gel buraya gitme!"
"Nabız düşüyor,hastayı kaybediyoruz"
Doktorun alnından bilmem kaçıncı terini silerken onu kurtarmaya çalışıyordu...
Ali Mertoğlu'nu
SELİN
Daha fazla bekleyemezdim hadi aşkım
Çık şurdan ben iyiyim de birşeyim yok de
Saate baktığımda neredeyse gece yarısı olmuştu
"Aşkım lütfen bırakma bizi"
Yere oturduğumda ne yapacağımı bilmiyordum sadece elimden ağlamak ve dua etmek geliyordu
Bunu haketmedi,haketmiyordu
Doktorun ameliyathaneden çıkmasıyla birlikte ayağa kalktım
"Ali,nasıl"
"Kurşunu çıkardık fakat durumu stabil geçmiş olsun"
Ardından gözleri kapalı saçları dağınık ali'yi çıkardılar onu böyle görmeye hiç alışık değilim hareketsiz...
Yoğun bakımın önünde sabahı bulmuştum gözlerimi araladığımda hemşire ve doktor alinin odasına koşuyordu
"Ali,ali hayır ali"
Kalbi atmıyordu,koca kalbi nasıl durmuştu?
"Aşkım lütfen"
Hemşirelerin beni tutmasıyla içeriye girememiştim
"BIRAKIN BENİ BIRAKIN ALİ"
Kolumu kurtardığımda alinin yanına ilerledim
"Selin hanım lütfen zorluk çıkarmayın"
"Onun bana ihtiyacı var"
Kalp atışları geri geldiğinde hemşire ve doktor bakıştılar
"Nabız yükseliyor,normale geliyor"
Alinin eşini tuttum
"Aşkım burdayız lütfen aç gözlerini"
"Selin hanım lütfen dışarıya çıkın"
Son kez elini öptüm ve ayağa kalktım
Tam elini bırakacağım anda eli hareketlendi
"Ali"
"S-selin,gitme"
"Aşkım burdayım"
Doktorun ısrarı üzerine çıkmıştım cam'dan ona bakıyordum o'da doktorun muaynesine odaklanmıştı
Kimdi bunu bize yapan?
———
1 HAFTA SONRA
"Ali hadi iç çorbanı"
Derin bir nefes aldı ve tepsiyi kenara koyup yataktan kalkmaya çalıştı
"Of ali ya amma mızmız oldun yat şuraya"
"Kızım hamile olan sensin asıl sen yat"
"Şimdi varya elimin tersiyle bi çarpıcam sana"
"Ohh eline sağlık valla"
Tepsiyi önüne alıp çorbayı içmeye başladığında kahkaha patlattım
"Aferin ya şöyle ol"
"Sen gör beni 2 güne ayağa kalkayım seni yatak sınırının dışına kaldırmayacağım"
"Abartma istersen"
"Söz konusu sensen aşkım"
Çorbasından bir kaşık daha aldı ve devam etti
"Herşey olabilir"
Gülümsedim
"Yaklaş bakayım nasıl özlemişim ya"
Güldüm
"Yuh ali ya hep yanındayım ne ara özledin"
"E kızım az önce çorba yapmaya indin"
"Off ali"
Gülmeye başladık
O sırada odamızın kapısı çaldı
"Hay sizin zamanlamanızı.."
Aliye döndüm ve gülmeye başladım
"Gel"
Dedi gür sesiyle
"Ali bey yavuz beyler geldiler sizinle görüşmek istiyormuş,yalnız"
"Tamam sen çık"
Ali bana baktı
"Hayırdır inşallah"
"Ali,yanlız kalmanı istemiyorum"
Yatakta doğruldu ve oturur pozisyonuna geçti
"Aşkım,hemen geleceğim korkma benim evimde bana birşey yapamaz"
Alnımdan öptü ve zorlanarakta olsa yürüyerek odadan çıktı
ALİ
"Ohoo kimleri görüyorum yavuz bey"
Salona ağrılarım eşliğinde ilerledim
"Nasılsınız"
Yavuz evi incelerken birşey söyledikçe yüzüme bakıyor gülüyordu
"Doğru,yavuz bey şu boş muhabbeti geçelim değil mi? Bunu sizin yaptırdığınızı biliyorum asıl hedefinizin kızınızın karnındaki masum çocuk olduğunuda ama bakın başaramadınız"
Yavuz ayağa kalktı ve ali'ye yaklaştı
"Benim başaramayacağım birşey yoktur aslanım"
"Bu duruma alışsanız iyi edersiniz yavuz bey"
"Önce sen etrafındaki herşeye dikkat et"
İma ile evden çıktı ve gitti
"ASLI"
"Buyrun ali bey"
"Bu adam biz bodrumdayken buraya geldimi"
"Geldi ali bey,kızımı görmek istiyorum dedi evde olmadığınızı söyledik"
"Tamam çıkabilirsin"
Bu adam birşeyler karıştırıyordu
Bu evden taşınmamız gerekiyor
——
3 GÜN SONRA
"Aşkım bak doktor artık ciddi bir sıkıntım olmadığını söyledi ayrıca artık daha rahat yürüyebiliyorum"
"Ama ali yinede araba kullanmanı istemiyorum"
"Ben bunu kabul edene kadar susmayacaksın değil mi"
Küçük çocuk gibi kafamı salladım
Hastaneden çıkalı 30 dakikadan fazla olmuştu ve aliyle arabayı kullanma konusunda direniyordum onun henüz kullanmasını istemiyordum 5. Ayına giren uzay karnımı iyice şişirmişken koltuğu biraz geri çekip şöför koltuğuna oturdum ve doğruca evimize sürmeye başladım
——-
"SELİN SELİN Bİ BAKARMISIM"
"Ali ali birşeymi oldu bakayım neresi ilaçların dolapta-"
"Aşkım dur birşeyim yok"
"Niye korkutuyosun ali ya"
"Ya ben korkutmadım tersine ben senden korktum"
Güldük
"Ne oldu?"
"Aşkım"
Dedi ellerimi tutup dudaklarına yönlendirirken
"Bana güveniyormusun?"
Gülümsedim mavilerine çok masum bakıyordu
"Sana ölene kadar güveniyorum MAVİŞİM"
Güldü sessizce
"Bak artık bu evde yaşamamalıyız ,ve sen bana güvendiğin için senden tek istediğim bunun nedenini bana sormaman"
"Tamam"
Dedim gözlerine bakarak
"Hayır selin söyl-"
"Ali tamam gidelim,başka yerde yaşayalım ne olursa olsun"
Gülümsedi ve içtenlikle sarıldı bana tamamen sarılmasına uzay engel olsada bu sarılmasını hiç unutmayacaktım
Aliye güveniyorum...
Ayrılmamızın sebebi olan uzay dı
"B-bunu hissettinmi selin"
"Şapşik o benim karnımda tabiki hissediyorum"
Yere çöktü ve elini karnıma koydu
"Oğlum"
İlk kez oğlum demişti ne kadarda yakışmıştı ağzına
Gözünden düşen yaşı gördüğümde elinden tuttum ve onu ayağa kaldırdım
"Yapma ama"
Aynalı çekmecenin üstünden peçeteyi aldım ve ona uzattım
"Sadece böyle bu durumda olmamızı hep istiyordum ve şimdi oldu sen benimlesin çocuğumuz doğmak üzere ve kendimi çok kaptırıp sizi koruyamamaktan çok korkuyorum"
Birşeyler tersti ona sarıldım
"Şş ali sen sadece yanımızda ol yeter"
Dökülen gözyaşları şiddetlenirken bana birkez daha sıkıca sarıldı
Kesinlikle iyi değildi birşeyler olmuş
Bunu şuanlık boşverip aliye sarıldım
"Hadi oğlumuz acıktı"
"Hadi tamam"
Saat 12.37'yi gösteriyordu evimizde son kez öğle yemeğimizi yiyecektik ve ali az önce ağlayan adama nazaran sanki hiçbirşey olmamış gibi daha ilgili bir şekilde yemekleri hazırlatıyordu
"Yemekten sonra hemen çıkarız olurmu"
"Ama kıyafet-"
"Yenisini alırız bunlar burda kalsınlar"
"Peki,tamam o zaman"
Telefonuyla ilgilenirken bakışlarını bana çevirdi gülümsememi ona yolladım derin bir nefes aldı ve telefonunu kapatıp masaya koydu
"Bir sıkıntınmı var aşkım"
"Hayır sadece sana güveniyorum ama çok hızlı gitmiyormuyuz hemen?"
"Aşkım,gitmemiz gerekiyor sana ve uzaya daha iyi ortam vermem gerekiyor daha güvenli"
Böyle söyleyerek beni daha çok işkillendirmişti sesimi çıkarmadım yakında çıkar kokusu...
——
Yemekten sonra aliyle birlikte evden çıktık
Kapımızın önünde hazır bekleyen siyah mercedes vitoya bindik
"Havaalanına"
Aliye baktım
"Havaalanı derken"
Yanıma oturdu
"Evet,californiaya gidiyoruz selin"
"Ali,gerçekten sormayayım dedim ama ne oluyor biranda alel acele californiayaya falan gitmemiz ne oluyor"
"Selin lütfen söyleyemem güven bana herşeyi daha iyi yapacağım"
Gülümsedim ve eğilip dudağına bir öpücük kondurdum
"Bu babamlamı ilgili ali"
Yutkundu
"Hayır babanla hiçbir alakası yok"
Yalan söylüyordu
Karnıma giren krampla inledim
"Aaah"
"Aşkım,iyimisin sorunmu var doktora gidebilriiz"
"H-hayır sadece kramp girdi"
"İyimisin"
"Şuan daha iyiyim"
Dudaklarıma eğildi ve bir öpücükte o kondurdu
"Asma yüzünü lütfen geçireceğin güzel zamanı düşün uzay için en iyisi olsun istemezmisin"
"Tabiki isterim ama bunu planlamamıştık bile sadece garip anlıyormusun"
Alnımdan öptü
"Sana söz veriyorum hiçbir sıkıntı olmayacak"
Gülümsedim ve elini tuttum
"Seninle heryere"
"Seni seviyorum koca gözlü hatunum"
"Seni seviyorum mavişim"
