UMUDUM SENSIN

9.

Yerde çömelmiş ellerimle kafamı tutuyordum. Canım çok yanıyordu. Herkes endişe ve şok içinde beni izliyorlardı. Ozan önümde diz çökmüş bir şeyler söylüyordu. Sonra beni tutup kaldırdı. Çıkışa doğru gitti arabaya bindirdikten sonra arabayı çalıştırıp yola çıktık. Arabayı çalıştırmadan önce kızlara bir şeyler söylemişti.

Araba durduğunda Ozan gelip beni kucakladığı gibi götürdü. Nereye gelmiştik hiç bir fikrim yoktu. Ama çok tanıdık geliyordu.

"O-Ozan ..."

Ozan gözlerini bana çevirmiş endişeli bir şekilde bakıyordu.

"Doğa hastaneye geldik canım. Birazcık daha dayan."

Ozan bağırıp,

"Biri doktoru çağırsın." dedi.

Yanımıza getirilen sedyeye bıraktı. Doktor başımda durmuş kontrol ediyordu beni. Uyumamak için çok çaba sarf ediyordum.

Beni bir odaya götürmüşlerdi koluma takılan serum ve birkaç tane bir şeyler daha. Doktor bana iğne vurduktan sonra kendimden geçtim.

Yazardan

Doktor, Doğa'ya iğneyi vurduktan sonra Ozan'a bakıp,

"Öceden de böyle bir şey oldu mu?"

"Evet olmuştu ailesini kaybettiğinde."

"Bugün bünyesi çok zayıf düşmüş. Birden böyle olması hiç iyi değil. Ilaç kullanıyor muydu?"

"Evet kullanıyordu. Bugünde almıştı ilaçlarını. Niye böyle oldu anlamıyorum. Daha kötüye gitmez değil mi?"

"Anladım... Bilmiyorum daha kötüye gide de bilir gitmeyedebilir.Ama bünyesi çok zayıf düşmüş. Yorgun şuan. Ilaçlarını almaya devam etsin. Bu hastalığı ilerleyebilir. Bir ilaç daha vereceğim bunu hep kullanması gerek her zaman içsin."

"Tamam içip içmediği ben kontrol ederim. Ama iyi olacak değil mi? Bu böyle sürecek değil herhalde."

"Bak yaşadığı travma onu derinden etkilemiş. Bugün yine yaşadı devamda edebilir. Ilaçları alsın ağrısını daha aza indirir."

"Pekala. Teşekkürler doktor bey."

"Rica ederim. Yine böyle bir şey olursa beni bul. Al bu benim numaram."

"Tamam."

Doktor çıktıktan sonra Ozan, Doğa' ya dönüp,

"Neler oluyor kardeşim? Neden bir an böyle oldu sana? Sen çok güçlüsün. Pes etme bunu da atlatacağız. Hep senin yanında olacağız merak etme."

Doğa'dan

Gözlerimi açtıktan sonra etrafı inceledim. Hastane odasındaydım. Her şey gerçekmiş. Kafamı sağa çevirdim Ozan koltuktauyuya kalmıştı. Pencereden dışarı baktığımda hava aydınlıktı sabah olnalıydı. Koluma takılan serumu tutup çıkardım. Sonra tuvalete gittim. Çıktığımda Ozan uyanmıştı. Bana sinirli bir şekilde bakıyordu.

"Hey bakma öyle tuvaletim geldi ne yapabilirdim Senide uyandırmak istemedim."

"Gel buraya." deyip bana sarıldı.

"Sana bir şey olmasından o kadar korktum ki. Eğer sana bir şey olsaydı ben ne yapardım. Sen benim küçük kardeşimsin."

"Hey ben iyiyim. Çok iyiyim."

"Iyi olacaksın tabii ki. Sen çok güçlüsün."

Biz sarılıyorken kapı açıldı. Içeriye bizimkiler girmişti arkasında BTS ve EXO grubu girmişti. Bir dakika EXO'mu yok artık. Kızlar içeri doluşurken erkeler ise dışarıda bekliyorlardı.