UMUDUM SENSIN

14.

Iyi okumalar. 📖

Hastaneye vardığımızda ilkin arabada oturup hastaneye baktım cesaretim yoktu girmeye. Tae arabadan çıkıp benim kapımı açtı. Yüzüne baktım. Çok yorgun görünüyordu bi de benim için kendini yoruyordu.

"Doğa hadi Kumsal'ın yanına gidelim. Ona bu süreçte destek olmalıyız. Bunu sen benden daha iyi biliyorsun."

"Tae b-benim hiç cesaretim yok. Onu bu hale sokan benim. Benim yüzümden bu halde."

Gözlerimi ondan çekip başımı yere eğdim. Tae önüme diz çöküp,

"Doğa, cesaretini topla. Senin bir suçun yok canım. Hadi güzelim bak ben senin hep yanında olacağım."

Gözlerim dolmuştu. O hiçbir şey bilmiyordu. Hayatımın ne boktan olduğunu bilmiyordu. Bunu ona anlatmaya gücüm kalmamıştı.

Başımı kaldırıp yüzüne baktım. Yüzünde minik bir tebessüm vardı. Bu tebessümü cesaretimi yeniden getirdi. Gökyüzüne bakıp derin bir nefes aldım. Sonra arabadan çıktım. Hastane kapısının önünde durdum. Tae bir adım önüme geçip elini uzattı. Ilk başta yüzüne baktım sonra da uzattığı eline. Elimi avucuna bıraktım. Sıcacık elleriyle ellerimin üstünü örttü. Tekrardan derin bir nefes alıp içeriye girdik. Taehyung girişteki danışmaya Kumsal'ın nerde olduğunu sordu. Ameliyata almışlardı. 3. katta olduğunu söyledi kadın.

Asansöre bindik. Tae düğmeye bastı ve asansör hareketlendi. Başım hala ağrıyordu. Elimi enseme götürüp ovuşturdum. Başımın alt kısmında ensemin hemen üstünde şişik vardı ve dokunduğumda ağrıyordu. Inlediğim için Taehyung direk korkudan yanıma yaklaştı ve eliyle kafamı yokladı. Şişiği hissettiğinde bir küfür mırıldandı. Ona bakıp,

"Ben iyim. Yok bir şeyim. Endişelenme sen."

Tae yüzümü avucunun içine aldı ve yüzünü bana yaklaştırdı.

"Sen çok güçlüsün Doğa. Ama unutmaki seninde bir kalbin var. Seninde canın acıyor. Siktiğimin adamlarını durdurmalıydım. Sana dokunmalarına izin vermemeliydim."

"Taehyung lütfen kendini suçlama. Sen elinden gelen her şeyi yaptın."

Asansör durunca birbirimizden uzaklaştık. Asansörden çıkacağım sırada Taehyung elimi tuttu. Bana bakıp gülümsedi. Sonra ameliyathaneye doğru ilerledik.

Herkes buradaydı. Ozan bizim geldiğimizi gördüğünde koşup sarıldı bana. Kollarımı ona dolayıp ağlamaya başladım. Ozan beni sakinleştirdikten sonra bir adım geri çekilip alnımdan öptü. Taehyung'a ufak bir gülümsemeyle baktı. Sonrasında da teşşekkür edip sarıldı. Ufak çaplı şok geçirmiştim.

Naz ve Hayat yanıma gelip sarıldılar. Onlara baktım. Ikisi de çok yorgun ve yıkılmış görünüyorlardı.

Hayat "Kumsal'ı ameliyata aldılar." dedi.

"Ahh! Hepsi benim yüzümden. Bunların hepsine ben sebep oldum."

Naz "Senin bir suçun yok Doğa. Kumsal sadece seni kurtarmak istedi." dedi.

"Offff ! Tekrardan kaybedersem yıkılırım."

Hayat "Böyle bir şey olmayacak. Kumsal bizi asla bırakmaz." dedi.

Herkes sessiz olmuştu. Ece'ye baktığımda kafasını ellerinin arasına almış oturuyordu. Yanına gittim. Tam elini omzuna koyup konuşacaktım ki bağırmaya başladı.

"Dokunma bana! Bunların hepsi senin yüzünden oldu! Hepsi senin suçun! Kumsal senin yüzünden vuruldu!"

Söyledikleri pimi çekilmiş bomba gibi bir etki bıraktı beynimde. Konuşamıyordum, hareket edemiyordum. Dolu olan gözlerim tekrardan boşaldı. Bütün kelimeler boğazıma düğümlenmişti. Kahretsin ki söylediği herşey doğruydu. Hayat gelip yanımda durdu. Sinirlenmişti, kırılmıştı, şaşırmıştı. Ece'den hiç böyle bir şey beklemiyordu.