The CEO's Project

Part 15

She was sure that the car was driving towards her at full speed. It doesn't require a great physics to conclude that she  will be hit in more or less than 2 minutes. 

But it did not. 

She opened her eyes and was surprised that there is only a thin gap between the car's bumper to her body. Nakahinga siya ng maluwag. 

Mukhang hindi niya pa oras. 

At narealize niya bigla na hindi pa dapat siya mamatay. 

She can surpassed this. 

Alone. 

As usual. 

Except that for now., it means literally. 

Napahinto siya sa pag-iisip ng makitang nagbukas ang pinto mula sa driver's seat. Hindi niya maaninag kung lalaki ba o babaeang nagmamaneho dahil tinted ang salamin ng sasakyan. 

Shit. 

The driver must be fuming mad. Hindi siya magtataka kung dadalhin man siya nito sa police station para ireklamo. But the thought of police and jail doesn't scare her anymore. Mas maganda pa nga siguro iyon. She needs a place to sleep tonight. 

"What the hell, Miss?!"Iyon ang mga salitang sinalubong ng may-ari ng sasakyan sa kanya ng makalapit ito. The owner of the car is a tall, handsome man with chinky eyes. He must be Japanese, Chinese or Korean. 

"I'm sorry.." hinging paumanhin niya. 

Panandalian itong hindi kumibo at nakatitig lamang sa kanya. Pagkatapos ay inilahad ang kamay. 

"Give me your id."

"Why?" Kumunot ang noo niya. 

"I need to know your information, Miss." sagot nito. "Muntik na kitang madisgrasya dahil nakatayo ka lang dyan. Natitiyak kong nadinig mo na makailang beses akong bumusina." 

"Then let's settle this to the police. I won't give my information to someone---" napahinto siya sa pagsasalita ng abutin nito ang kamay niya at may nilagay doon. 

"That's my information." 

Ilang segundo siyang napatitig dito bago binasa ang card na nasa kamay niya.

 "Johann Kyle Tiongson.." 

Hindi na siya nag abalang tingnan pa ang iba pang impormasyon nito. Sapat ng alam niya kung anong pangalan nito. 

"Blaze is my name." Aniya sabay angat ng ulo upang salubungin ang paningin nito.

 "Blaze?" 

This man is handsome. Matangkad at maganda ang pangangatawan. If there is something to be thankful about her current situation is that she continuously bumps into handsome men. 

This Johann. 

And Jax. 

Jax. 

The thought of his name make her remember the situation she's in.

Bakit ang lalaking iyon pa ang kailangan niyang makasama? What good it would do? Sa iilang beses na nagkaharap sila ay wala siyang naaalala na nagkasundo sila. And she will be bored to death kung ito ang makakasama niya na pati pagtali ng basang buhok ay ginagawang big deal. And will Jax agree?Ano ang maaring maging dahilan sa pagpayag nito?