His daughter

12

Pov Cherry

Ik word gebeld door een onbekend nummer. "Cheryl Zidane Fernandez, met wie spreek ik." Ze ik als ik opneem. Het blijft even stil aan de andere kant. "Hallo? Met wie spreek ik.." vraag ik ongeduldig. "Cherry met mamma.." mijn mond zakt open van verbazing. "Mam? Waar ben je." Zeg ik zacht. "Ik sta bij je huis, hier in Kiev." Zegt ze, volgens mijn huilt ze. "Mam, blijf daar ik kom er meteen aan." Zeg ik en hang op. Ik grijp Olivia bij haar arm en trek haar mee. "Wat is er Cher!" Zegt ze en probeert recht te lopen. "Mijn pleegmoeder leeft nog, we zitten in de problemen." Ze snapt het niet. "Maar 0001 heeft haar toch neergestoken." Ik kijk Olivia aan. "Dat dacht ik ook." We worden tegen gehouden door Marcos en Theo Hernandez. "Waar gaan de chicks heen?" Vraagt Theo. "Naar een plek waar jij niet bent." Zeg ik arrogant terug en wil doorlopen maar dan pakt Marcos me vast en drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik druk hem hard van me af en sla hem in zijn gezicht. Ik kijk hem boos aan en schud mijn hoofd. Hij wil nog iets doen maar dat hou ik tegen. "Serieus Marcos, ik wil je geen pijn doen maar als je door gaat dan ga je er aan." Zeg ik en loop dan door.

Daar staat ze dan. Voor de deur te wachten. Mijn pleegmoeder die stierf in mijn armen en toen bij me is weg gehaald door ziekenhuismedewerkers. Ik weet zeker dat ze dood was. Ze hadden haar nooit meer kunnen redden. Maar toch staat ze er. In levende lijven. Ik pak mijn sleutel en draai de deur open. Zonder iets te zeggen loop ik naar binnen en wenk ik haar dat ze mee moet komen. Ook Liv is mee. Olivia sluit de deur en komt dan ook achter me aan naar de woonkamer. Nog steeds word hier 1 keer in de twee weken schoongemaakt. Net als in al mijn andere huizen over heel Europa. En aangezien mijn schoonmaakster wist dat ik kwam heeft ze de kasten gevuld met eten. Ik pak drie wijnglazen en schenk in stilte wijn in. Die breng ik naar de kamer waar Olivia en mam zitten. "Mamma.. als je wist dat ik nog leefde waarom ben je dan nu pas gekomen." Zeg ik en deuk een glas in haar handen. Ze zucht. "Omdat je je vader hebt vermoord, en ik had gehoopt dat je daar een goede reden voor had." Zegt ze dan terug. Ik glimlach nep. "Mamma. Je weet dat ik die man haatte, hij viel mij aan dus bij hem doe ik hetzelfde als bij alle andere mensen die mij aanvallen." Zeg ik. Ik zie een mes glinsteren in haar broekriem. "En als je denkt dat jij van mij gaat winnen met een mes dan heb je het helemaal mis." Ze zucht. "Je hebt gelijk... met 1 ga ik het niet redden." Ze trekt twee messen. Tegelijkertijd slaan Liv en ik onze glazen kapot op de tafel en hebben we beide een glasscherf in onze handen. "Cheryl... je denkt toch niet echt dat je je moeder kan verslaan met een stukje glas." Zegt ze dan. "Je bent mijn moeder niet. Mijn moeder is hier in Kiev samen met mijn vader en mijn broertjes. Jij... jij hebt een jaar voor me gezorgd en werd daarna neergestoken door mijn collega." Zeg ik. Ze valt aan. We vechten met zn drieën. Liv en ik tegen haar. Uiteindelijk hebben we haar zo vast dat we tegelijk haar keel kunnen opensnijden. En dat doen we. Met aftellen en al. Ze zakt op de grond. Dood... nu echt. Niemand kan haar meer redden. Ik gooi haar over mijn schouder en loop naar de achtertuin waar een rivier doorloopt. Daar gooi ik haar in en ga dan naar mijn kamer toch waar ik me net als alle andere keren verstop in de kast. Na een half uur komt Liv de kamer binnen en zet eten en drinken voor de kast meer en loopt dan weer weg. Wat hou ik toch van die meid....

Een maand later ven ik bij James bij de wereldkampioenschappen. Ik pas al dagen op de kinderen van de spelers die zelf aan het trainen zijn en als ik zo aan het oppassen ben dan mis ik Maud. Ik mis een kind. Een kind die echt van mij is en die mij mamma noemt in plaats van Cherry of tante Cherry. Ik zit nu naast Juana, James zijn zusje, op de tribune te kijken naar de mannen die aan het trainen zijn. "Ik wil een kind.." zeg ik dan heel random. "Van James?" Vraagt ze. Ik kijk haar raar aan. "Van wie anders.." ze haalt haar schouders op. "Het lijkt er op dat jij en Marcos Llorente het goed met elkaar kunnen vinden." Ik draai met mijn ogen en zucht. "Marcos vind me leuk en hij zoende me. Toen drukte ik hem van me af en sloeg ik hem in zijn gezicht." Juana lacht. "Weet je dat als ik in Madrid ben ik alleen maar aan James denk? Sta ik met Cristiano te praten en dan ruik ik zijn after shave. En dan denk ik bij mezelf, heeee die heeft James ook. Kom ik bij Marcelo die me een knuffel geeft. Hee dat is grappig, ongeveer oven groot als James. Pakt Enzo mijn hand vast en drukt hij een kusje op mijn wang. Dat doet James ook altijd." Ik zie James kijken. Ik lach naar hem. "Ik zou eerst je moeder er over informeren voor je naar James gaat met het idee en vooral niks zeggen tegen je vader want die zal er wel fel op tegen zijn." Ik lach en geef haar een knuffel. "Dus jij bent er voor?" Ze knikt.