His daughter

...4...

Pov Cherry

"Maar 0006 is nog niet dood.. ten minste ik weet niet welke Cherry u kent, maar mijn collega komt overal weg. Zelfs nu heeft ze de mannen afgeschud." Ik grijns. "Ik weet ook heus wel dat ze er uit komt. Maar dat maakt niet uit want ik vermoord je nu." Ze maakt een gebaar achter haar rug. Ik kijk opzij en zie een deur. Ik knik en ga door de deur. Na een stukje lopen druk ik mijn gun tegen mijn baas zijn hoofd. "Laat vallen.." zeg ik. "0006, je kan me niet vermoorden, ik ben je enige kans om de directeur te vinden.. en ik sta hoger dan jij.." ik lach zacht. "0007 was er achter gekomen dat zijn laatste bericht uit München kwam.. en jij staat echt niet hoger dan mij." Dan haal ik de trekker over en zakt mijn baas door zijn benen. Dan steek ik mijn hand uit naar 0008. "Hei, ik ben Cherry.." zeg ik dan met een glimlach. "Hei, Olivia." Samen lopen we naar binnen. "Jij was bij mijn intake toch?" Vraagt ze. Ik knik. "Maar daarna zou je toch vermoord moeten worden." Weer knik ik. "Ja, maar als ze mij vermoorden dan hebben ze iemand vermoord die hoger staat en daar staat de doodstraf op. Maar ja, ik heb 1 en drie vermoord nadat zij 2, 4 en 5 hadden vermoord. Dus nu zitten ze achter mij aan." Olivia lacht. "Ik heb net ook een opdracht gekregen om je te vermoorden, maar ik ken mijn regels en ik blijf liever nog even leven.." ze schenkt wat te drinken voor me in. En ze geeft me een paperclip. Om de boeien open te krijgen. "Heb je ooit twijfels gehad over ons werk?" Vraagt ze aan mij. Ik schud mijn hoofd. "Nee.. ook al heb ik heel veel levens verpest, ik heb er ook heel veel gered. En dat moet je voorop stellen. Het begin was moeilijk, vooral voor ik 1 en 3 vermoorde. Ik had nog niet in de gaten hoe het werk in elkaar zat en hoe ik met al die moorden moet omgaan." Olivia knikt. "En hoe ga je er nu mee om." Vraagt ze. "Nou.. ik bedenk bij mezelf dat die mensen die we neerschieten gevaarlijk zijn voor deze wereld. En het is super mooi want iemand die ons zal vermoorden moet worden vermoord door iemand die hoger dan ze staat omdat wij de hoogsten van de wereld zijn. En dat weet niemand." Ze knikt. "Ik kan er niet mee omgaan, ik kan nog steeds flippen als ik iemand neerschiet. Nachtmerries en al die dingen. Ik kom er niet van af." Ik frons. "Dat blijft tot je inziet dat je alleen de gevaarlijke mensen hun leven afneemt. Je doet niks verkeerd Olivia. Al die mensen achter wie wij aangaan, dat zijn mensen die onschuldigen hebben laten omkomen. En als je een onschuldig iemand laat omkomen, dan heb je geen hart. Jij hebt er 1 Olivia, dat heb je me nu al bewezen." Ze glimlacht en kijkt uit het raam. "Waarom zegt iedereen dat je je broer hebt neergeschoten." Zegt ze opeens. Ik haal mijn schouders op. "Dat weet ik niet, maar ik heb hem niet neergeschoten." Ze knikt. "Dat weet ik. Ik stond naast 0007 toen hij schoot.. maar aangezien hij nu dood is hoef je ook geen wraak te nemen op hem." Ik lach. "Dat heb ik al gedaan.." zeg ik en sta op. "Ik ga maar weer eens kijken hoe het met mijn broertje gaat." Olivia knikt en geeft me haar nummer. "Ik denk dat we elkaar nodig zullen hebben." Zegt ze dan. Ik lach. "Ooh ja, morgen shoot in de fitness van Real Madrid." Zeg ik en na een knipoog loop ik naar buiten. "Can't wait Allison Horan." Weer lach ik en loop weg.

Pov Enzo

Ik word wakker. Pap zit naast me. "Waar is Cherry." Zeg ik zacht. "Hier.." hoor ik vanuit de deuropening. Ze komt naast me op bed zitten en pakt mijn hand vast. "Ik zei toch dat ik je niet meer wou zien." Zegt pap tegen haar. "Je kan je ogen toch dicht doen.." zegt ze terug en kijkt naar mij. Ik glimlach en knijp in haar hand. "Monique.." zegt pap boos. Cherry kijkt hem boos aan. "Noem me niet zo.. dat is niet mijn naam." Zegt ze. "Dat is wel je naam, ik heb je zo genoemd." Zegt pap dan. "Ooh ja en omdat ik je twee dagen ken moet ik mezelf maar weer Monique gaan noemen. Door die fucking naam zijn mijn pleegouders vermoord. Alle twee. Ik haat die naam. Misschien houden jullie van die naam, ik haar hem en ik haat mijzelf omdat het mijn schuld is dat ze zijn vermoord." Pap slikt. "Waarom zijn ze vermoord." Zeg ik zacht. "Omdat ik mijn collega's heb vermoord vier jaar geleden." Zegt ze zacht en loopt de kamer uit. Ik kan voelen dat ze huilt. En weten dat ze huilt doet pijn. "Pap.. jij was degene die haar weer in ons leven wou. Blijf dat gevoel houden, want ik wil haar niet meer kwijt." Pap kijkt weg. "Ze heeft je neergeschoten." Zegt hij dan zacht. "Waarom zou ze dat doen. Zij was misschien de enige die in de gaten had dat ik was neergeschoten. Maar dat betekend nog niet dat zij dat ook echt heeft gedaan." Er komt een vrouw binnen lopen. "Ze heeft je niet neergeschoten." Zegt ze en gaat zitten in de hoek van de kamer. "Het was haar zwakste moment waar de mannen hun moment hadden moeten pakken.. maar ze is goed in haar werk." Ze slaat haar kladblok open. "Dus u bent haar biologische vader? Naam.." zegt ze. "Zinedine Zidane." Zegt pap terug. Dan komt Cherry binnen en grijpt de vrouw van de stoel. "Wat doe je hier." Zegt ze en gooit de vrouw op de grond. "Informatie verzamelen om jou af te kunnen maken." Zegt ze terug. Cherry pakt de vrouw bij haar strot en trekt haar de kamer uit. We horen wat gekreun van pijn en dan is het stil. Cherry komt terug in de kamer met wat bloed aan haar handen. Ze pakt het kladblok van de grond en bekijkt het. "Wat heb je gedaan." Ze kijkt me vragend aan. "Ooh ik heb haar een bloedneus geslagen.. nu ligt ze knock out in de bezemkast.." ik kijk haar raar aan. Maar ze meent het echt. Ze zucht opgelucht. "Jullie staan nog niet op de lijst. Zeg tegen niemand wat jullie naam is." Zegt ze. Daarna loopt ze weg en horen we gun shots. "On your knees!!" Roept een man. Door het raam zie ik dat ze Cherry mee nemen. Opeens geeft ze 1 van de mannen een kopstoot en trapt ze een ander in zijn maag. Het is een heel gevecht en ze wint ook nog. Van twee mannen, met geboeide handen. Sick....

Pov Cherry

Ik ren naar huis. Daar open ik de boeien en leg ik die in de la waar ik zeg maar alle boeien heb liggen die ik ooit om gehad heb. Mijn telefoon gaat. "Hei Luca." Zeg ik vrolijk. "Hei Cher, enzo vertelde me iets best wel cools, mag ik langskomen zodat jij het aan mij kan vertellen?" Ik lach. "Ja tuurlijk, is Maud bij jullie?" Vraag ik Luca. "Uuh ja, Nouja mam is met haar aan het shoppen." "Aha, dan kom ik haar vanavond wel ophalen, maar je kan komen als je wil." "Oké top, tot zo." Zegt hij en hangt op. Binnen twee minuten gaat de bel. Ik open hem, Luca staat daar. "Hoe dan.." zeg ik lachend. "We wonen tegenover je.." zegt hij dan en geeft me een knuffel. Hij drukt de deur dicht en volgt me naar de kamer. "Enzo zag je vechten. Hij zei dat je twee mannen had neergeslagen en dat je handen waren geboeid.." zegt hij. Ik grinnik. "Oké dit ga je niet begrijpen als je mijn leven niet weet. En ik vertrouw je dus ik ga je mijn leven vertellen. Alleen je moet me beloven dat je dit voor jezelf houd." Hij knikt en gaat er goed voor zitten. Ik pak wat te drinken voor ons en begin dan te vertellen. "Nouja, net als ieder geadopteerd kind wil je jezelf bewijzen. Ik was slim genoeg om een klas over te slaan dus van groep 1 ging ik naar groep 3 en van groep 4 naar groep zes. Ik was 10 toen ik naar de middelbare school ging en ik was 14 toen ik naar mijn MBO niveau drie ging. Ik deed er twee tegelijk, veiligheid en vakmanschap. En uniform beroepen. Ik deed alleen de praktijk vakken mee en leerde thuis alles. Deed twee stages bij de politie en alles is me gelukt. Maar toen was ik klaar toen ik 17 was. Ik ging aan het werk bij home security en heb daarnaast nog sport en bewegen gedaan. Na het eerste jaar mocht ik eigenlijk al stoppen, maar krachtsport en vechtsporten leken me wel handig voor mijn werk. En omdat best wel veel vechtsporten op elkaar lijken ben je al snel bij het hoogste." Luca fronst. "Sick.." zegt hij dan. Ik lach. "Ga verder." "Dus ik heb een half jaar bij home security gewerkt en toen werd ik geheim agent. Dat ben ik nog steeds." Zeg ik dan zacht. "Haha 007.." ik frons. "Niet?" Ik schud mijn hoofd. "Wel een nummer, alleen twee nullen zijn lang niet zo goed. Op dit moment zijn drie de besten en nu worden de twee over gebruikt. Dus 001 tot en met 0099. Maar dan zonder de... ach dat leg ik nog wel eens uit. Maar ik ben 0006, en iedereen voor mij is vermoord dus ik sta bovenaan in de ranglijst." Luca lacht. "Boven wie.. de agenten?" Ik grijns en schud mijn hoofd. "De wereld.. en omdat alleen Olivia en ik de drie nullen hebben staan wij bovenaan de wereld. Wij zijn er voor om jullie te helpen en er voor te zorgen dat al het kwade uit de wereld gaat. Daarbij ben ik bij alle sollicitatie gesprekken van de agenten en mag ik ze keuren." Luca lacht weer. "Sick.." ik kijk uit het raam. "Maar ik heb veel regels en veel discipline nodig voor mijn werk. Er is namelijk 1 hele belangrijke regel en dat is dat je nooit iemand die hoger staat dan jij mag vermoorden. Anders ben jij de volgende die neergaat." Luca denkt na. "Maar als jij achternagezeten word dan betekend dat.." ik knik. Ik had twee hele goede vrienden die samen met mij alle opleidingen hebben gedaan en ook mijn collega's waren. Voer jaar geleden was er een heel groot gevecht tussen mij en al mijn collega's van de drie nullen. Het was op straat in het winkelcentrum van Londen. We zouden met z'n allen een bespreking hebben..."

Hoe loopt dit af??😉