မိုးေသာက္ခ်ိန္

《 ၆ 》

ေႏြဦးခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရာသီဥတုက ေတာင္ပိုင္းသို႔ေရာက္ေလ ပို၍ ေႏြးေထြးလာေလေလျဖစ္လာသည္။ မိုးကလည္း မၾကာမၾကာရြာေနသျဖင့္ ရာသီဥတုက ပူေႏြးစိုစြတ္ေနသည္။

လမ္းမႀကီးအဆံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၌ ထ်န္ေရွာင္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကေလးကိုင္ကာ တစ္ငံုတည္းႏွင့္ အကုန္ေမာ့ခ်လိုက္ေလသည္။ သူ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားလိုက္သည္။ သူ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာ ေသာက္ေနစဥ္ ယုေယာင္ကေတာ့ မ်က္ႏွာမသာမယာႏွင့္ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ေနေလသည္။ သူမ နားစိုက္ေထာင္ေနရင္း ေဘးစားပြဲမွ လူအမ်ားေျပာေနသည့္ စကားမ်ားကို ခိုးနားေထာင္ေနသည္။ "လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ရက္က... ၿမိဳ႕ေတာ္ကေနၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္လြတ္သြားတယ္ ေျပာၾကတယ္..."

"ဟုတ္တယ္...! ဒုတိယေျမာက္ေန႔မွာကတည္းက သူ႔ကို ရွာဖို႔အေရး ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ရဲမက္ေတြ ပ်ားပန္းခတ္ေနတာပဲ... ဟင္း... ရွင္ဘုရင္က အမိန္႔ေတာ္ေတာင္ ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္ဆိုပဲ... ခရိုင္တိုင္းက အျပစ္သားကို ဖမ္းဆီးရွာေဖြရမယ္တဲ့ ... ဒါနဲ႔ ဘယ္သူလြတ္သြားတာလို႔ မင္းတို႔ ထင္လဲ..."

"ဘယ္သိမွာလဲ... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ... ေျမာက္ပိုင္းနယ္က ေတာင္ပိုင္းေဒသေတြကို မထိန္းႏိုင္ေသးဘူး... တကယ္လို႔ သူတို႔သာ ဒီေတာင္ပိုင္းကို ေရာက္လာရင္ ျပည့္ရွင္မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ ဆႏၵရွိသလို ဖမ္းႏိုင္ေတာ့မွာလဲ..."

ယုေယာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ သပ္လိုက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို တစ္ငံုခ်င္း ေသာက္ေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ေျပာေနသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စဥ္းစားရင္း သူမ စိတ္အလ်င္ကေတာ့ ကဆုန္စိုင္းေနေခ်ၿပီ။ ရံုးေတာ္က ေတာင္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ေပၚေပၚထင္ထင္လႈပ္ရွား၍ မရေပ။ သို႔ေသာ္ ထြက္ေျပးသြားေသာ အက်ဥ္းသားကို သူတို႔ ေတြ႕သြားခဲ့လ်င္ေတာ့ သူလ်ိဳအျဖစ္ ပုန္းခိုေရာက္ရွိေနေသာ နန္းတြင္းကိုယ္ရံေတာ္၊ ရဲမက္မ်ားက လႈပ္ရွားလာေပလိမ့္မည္။ သူမ အတြင္းအားက ၇၀-၈၀ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ျပန္ရေသးသည္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သည္ေလာက္က သူမအတြက္ ခံႏိုင္ရည္ရွိေနေစေသာ္လည္း အတြင္းအားျမင့္ေသာ အဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕လာရမည္ဆိုလ်င္ သူမ ေတာင့္ခံတိုက္ခိုက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမတို႔ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းကာ ခရီးဆက္မွ သင့္ေတာ့မည္။