İHANET |TAMAMLANDI|

İHANET 31.BÖLÜM

S e v i l i y o r s u n u z 💙

Çisem'den

Eve tek kelimeyle bayılmıştım. Her detayı isteğime uygun konumdaydı.

Mesela bahçesi aklımdakileri hayata geçirebilmeme olanak sağlayacak büyüklükteydi, kısacası bu ev benim isteklerimi fazlasıyla karşılıyordu.

"Evet, ne düşünüyorsunuz?"

Evin içi odaları geniş ve ferahtı. Merdiven olmaması Yosun için çok iyiydi ki bu benim de istemediğim bir şeydi. Hayranlık dolu bir sesle gözlerimle etrafı tararken, "Bayıldım," dedim.

Yüzümü Yosun'a yaklaştırdım, burnumu yanağına sürterken, "Sen de beğendin mi annecim?" diye fısıldadım.

Yumruğunu ağzından çıkartıp mırıltılar çıkartarak çırpınmaya başladı. "Evet mi diyorsun? Evet dediğini varsayıyorum kızım." Yüzünü boyun girintime soktu. Başımı yüzüne doğru eğip yanağımı yanağına yaslarken sütle bisküvi karışımı kokusunu içime çektim.

"Bu evi kaçırmak istemem. Fiyatını öğrenebilir miyim?"

"Bir milyon Türk lirası."

Tebessümüm saniyeler içinde yok oldu.

"Sizin için uygunsa hemen işlemlere başlayalım."

Duyduğum rakam belirlediğim bütçenin oldukça üstündeydi. Tüm hevesim balon misali söndü. Yeni bir iş, yeni eşyalar derken tüm bunların altından hayatta kalkamazdım. Beni uzun bir süre idare edecek bir birikimim vardı lakin sırf ev için dahi olsa bu kadar büyük bir parayı biranda gözden çıkartamazdım.

"Pekala, ben biraz düşünsem iyi olur. Malum bu ücret benim hesabımı biraz aşıyor." Etrafa son bir kez daha bakındım. "Son kararıma göre sizinle tekrar irtibata geçerim." Sesimden de anlaşılacağı üzere hevesim kırılmış moralim fazlası ile bozulmuştu.

"Nasıl arzu ederseniz ama bu paraya bu ev civardaki diğer evlere göre fazlasıyla makul. Ama siz yinede düşünmek isterseniz bu civarda kiralık evler de mevcut eğer aklınıza onlardan biri yatarsa değerlenebilecek bir seçenek olabilir. İsterseniz onlara da bir göz atalım."

Olumsuz yaklaşımım Kenan Bey'in gözünden kaçmamış olmalıydı ki bana böyle bir teklifte bulunuyordu. Uzattığı elini sıkıp, "Teşekkür ederim Kenan Bey," dedim, kısaca kiralık ev düşünmediğimi bu şekilde belli etmeye çalışarak.

"Buyurun lütfen."

Başımı teşekkür anlamında hafifçe eğip açtığı kapıdan dışarı çıktım. Çıkar çıkmaz fikrimi değiştirmek ister gibi önüme serilen yeşil cennet beni iki arada bir derede bırakacak güçte ve güzellikteydi. Gözlerim geniş bahçede dolaşırken bahçenin en güzel köşesinin kızıma oyuna alanı yaratmış olduğumu, bahçenin diğer bir tarafınaysa dilediğimce çiçekler dikebildiğimi ve karşıya geçip ne kadar huzurlu bir görüntü oluştuğunu hayal ettim, bu evi cidden çok beğenmiştim. Etraf sessiz ve sakindi, tam da istediğim gibi bulunduğumuz evin ötesinde bu tarzda birkaç tane ev daha bulunuyordu. Yosun'u istediğim gibi sakinlik ve huzur içinde büyütebileceğim yeri bulupta alamayacak olmak moralimi çok bozmuş, hevesimi kırmıştı.

Kenan Bey'e son bir kez teşekkür edip oradan uzaklaştım.

Patika yola çıktığımda ileride duran büyük siyah arabayı ve yanında duran adamları gördüm. Gittiğim her yere gelen adamların Asaf'ın azarından sonra artık bana rahat bir nefes aldırmayacaklarına adım kadar emindim. Hatta bu durumun abimin kulağına gittiğini de tahmin edebiliyordum.  Hiçbir tepki vermeden adımlarımı arabaya doğru çevirdim. Beni fark ettiklerinde içlerinden birisi kapıyı açtı. Arabaya geçip oturduğumda yanıma iki adam, karşıma diğer ikisi ve en öne de diğer üç kişi oturdu. Aralarında nokta kadar küçücük kalıyordum. Teker teker yüzlerine baktım. Sirke satıyor olmalarına hak vermemek elde değildi. Suratsız adamlarla harika bir yolculuk, ne kadar da güzel...