Yaz Aşkım♡♡

💕Acı Mektup💕

Medya:Mert snsjsk (yakışıklı ama kabul edin😂)

Güneşin ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım.Telefonumdan gelen bildirim sesleriyle yanımdaki yatakta uyuyan Mert'te uyanmıştı.(Evet! Mertle aynı odada kalıyorduk.)İster istemez elim telefonuma gitti.Mesajların sahibini merak ediyordum.

KİMDEN:Mom💕

-Kızım hani bu hafta gelecektiniz?
-Bize niye haber vermediniz?
-Babanda çok kızdı!
-Bu arada telefonuda aç!

Annem çok sinirli gözüküyordu.Hemen geri aradım.

"Alo!Anne"
"Bahar iyi misin?Hani bu hafta gelecektiniz?"
"Biliyorum anne.Biz sadece otobüse yetişemedik.Ayrıca ben iyiyim.Merak etme."
"Peki.Şuan nerede kalıyorsunuz?"
"Küçük bir pansiyonda."
"Ne kadar daha duracaksınız?"
"1 hafta kadar."
"Tamam.Dikkat et kendine.Baybay."
"Tamam.Görüşürüz."

Telefonumu kapatmamla Mert bana "Ne oldu?"dedi.Bende annemin bizi merak ettiğini söyledim.Anne lafı geçince Mert duygulanmıştı.Yoksa düşündüğüm şey mi?Annesi ölmüşmüydü derken Mert lavaboya girdi.Bende biraz sosyal medyada takıldım.Mert lavabodan çıkınca ben lavaboya girdim.Yüzüm bir cadıyı andırıyordu.Yıkayınca biraz daha insana benzemiştim.Mert ise sıcaktan tişörtünü çıkarmış yatağında kitap okuyordu.İçeride yarı çıplak bir adam kitap okuyordu.Nasıl içeri girmemi beklersiniz😲.Ben tuvaletin aynasından Mert'i dikizlerken Mert bana "Ne kadar çekici olduğumu biliyorum ama beni izlemezsen sevinirim."dedi.Bende"İçerisi buram buram ego kokuyor.Camı açmamı ister misin?"diye karşılık verdim.Oda muzipçe gülerek"Ben bu kokuya bayılırım.Yani alışkınım.Gerek yok dedi." Ben ise "Ama ben gerçekten rahatsız oluyorum bu kokudan.Bu sebeple açıyorum."dedim ve camı açmaya yöneldim fakat kolumu tutan el buna engel oldu."Ya bıraksana kolumu!"dedim sertçe.Oda "Benim fikrimi sormuştun ve ben açmanı istemedim."dedi.Bende onunla daha fazla yakınlaşmak istemediğinden "Haklısın.Ama şimdi kolumu bırakmazsan seni ısırırım."dedim.(Isırmak mı?Ne dediğimi bilmiyorum.Sorry😂) "Bırakmıyorum."dedi oda.Bende"O zaman yapacaklarımdan sorumlu değilim."dedim ve elini ısırdım.Mert acıyla inleyerek acı çekişirken bende"Isırmak konusunda yüksek lisans yaptığımı söylememiş miydim?"dedim."Sen bittin!Gel buraya!"diye bağırınca tuvalete doğru koşmaya başladım.(Zaten küçücük oda ne kadar koşabilirim ki😃)Tuvaletin kapısını kitledim ve "Sen bana ne yapabilirsin ki."dedim.Mert'i bu şekilde daha da çok kışkırtıyordum.Kapının arkasında sabırla beklerken"İyi sen bilirsin.Ben gidiyorum.Bizimkileri uyandıracağım."dedi.Bende hemen sazan gibi kapı kapanma sesi duyunca Mert'in odadan gittiğini sanıp kapıyı açtım ve açar açmaz kendimi Mert'in kucağında buldum."Korkacak bişey yok.En huzurlu hissettiğin yerdesin."dedi.Aaah şuan acayipp utanıyordum."İndir beni aşağı!!"dedim."Bizim ufaklıkta mı kızarmış.Bak sen."dedi gülerek ve beni aşağı indirdi.Saat 8.30'du.Mert kitabını okumaya devam ediyordu.Bende.Ne okuyorsun?"dedim.Oda"Kitap."dedi."Onu demiyorum gerizekalı kitabın adını sordum." Yaa bu çocuk gerçekten nasıl bir zeki??
Mert"Sonat."dedi.Bende"Aa ben bu kitabı biliyorum.Kitaplığımda aylarca kalan ve okuma fırsatı bulamadığım kitap."dedim.Mert bana sinirli bir şekilde"Fırsat bulamadığın değil okumak istemediğin."dedi.Bende"Kitap okumayı pek sevmem."dedim.Oda"Neyse hadi şu uykucuları uyandıralım."dedi.Üzerime beyaz askılı bir bluz,altıma kot şortumu giydim.Saçlarımı tepeden bir at kuyruğu yapıp odadan çıktık.

Hep birlikte kahvaltı yapmaya gittik.Saat 1 civarı canımız çok sıkılmıştı.Ne yapsak diye kara kara düşünürken Mert "Gelin bize geçelim."dedi.Ben "Bence Aqua parka gidelim."dedim.Melis bencede diye atılınca diğerleride kabul etti benim fikrimi.Telefonumdan en yakın Aqua parkı ararken Mert "Buldum bir tane gelin." dedi.

Bu aqua park oldukça büyüktü.İçlerinden en korkuncunu gösterdi işaret parmağıyla Mert ama biz korkuyorduk.Mert "Hadi ama bu kadar korkak mısınız?"dedi.Ben o an ki cesaretle "Ben varım."dedim.Mert "Tamam.Hadi gel."dedi.Aslında şuan korkmuyordum.Ne kadar ürkütücü olabilir ki diyordum.Ama kaydırağa gelince"Şimdi sıçtın işte BAHAR!"dedim kendime.Mert"Korkuyorsan binme."dedi ama ben"Ne korkması canım!"diyerek kendimi saldım.Çığlıklar içinde kayarken vücudumda aşırı adrenalin hormonu salgılanıyordu.

Saat şuan 5.30'du.Ben yorulmuştum.Bu yüzden aqua parkın kafesinde hem kahvemi içiyordum hemde şarkı dinliyordum.Yanımdaki sandalyede bizimkilerin eşyaları vardı.(Telefon,cüzdan vs.)Ben 2.kahvemi içerken Mert'in telefonu çaldı.Arayan babasıydı.Açsam mı açmasam mı bilemedim.Ya önemli bir şeyse diye düşünürken telefon kapandı.2.kez aradığında artık açmaya karar verdim.Babasının sesi kısık ve boğuk çıkıyordu.
"Alo.Ben Bahar.Şey şuanda Mert havuzda.Kendisini çağırayım isterseniz."
"Sen Mert'in kız arkadaşı olmalısın.Evet çağırırsan sevinirim.Ona acil bir şey olduğunu söyle."
"Yoo hayır kız arkadaşı değilim.Ama haber veririm."deyip telefonu kapattım.
Hemen Mert'in yanına gittim. Acil bir şey olduğunu söyleyince yanıma geldi. Baban az önce seni aradı ikinci kez arayınca ben açtım affedersin ama acil bir şey varmış derhal onu aramalıymışsın dedim. Mert hemen babasını aradı konuşmaları şöyleydi( Evet onları dinliyordum.)
-Ne oldu baba!
-Oğlum sakin ol ama annen trafik kazası geçirdi.
Mert bu sözleri duyunca bian afalladı.
-Ne ne diyorsun sen baba!
-Şuanda Istanbuldayız.Akşama kadar burada ol.
-Peki annemin durumu nasıl?Çok mu ciddi?
-Üzgünüm ama ciddi olduğunu söylüyor doktorlar.
-Allah Kahretsin!Geliyorum.

Mert telefonu kapatınca ona "Ne oldu Mert?Neyin var?"dedim."Annem annem trafik kazası geçirmiş.Ben hemen İstanbula gidiyorum." "Çabuk şunları çağır pansiyondan eşyalarımı alacağız."deyince hemen bizimkileri çağırdım.Mert ağlıyordu kendinde değildi bu yüzden arabayı Batuhan kullanıyordu.Arabada kimsenin çıtı çıkmıyordu.Bu sessizliği bozan Mert'in ağzından çıkan küfürlerdi.Ben Mert'e "Mert sakin ol annene bişey olmayacak.O senin annen olduğuna göre güçlü biri olmalı.Üzülme."diyerek onu yatıştırmaya çalışıyordum ama sadece çalışıyordum.Pansiyondan eşyalarımızı aldık ve hemen İstanbul'a doğru yol aldık.Yaklaşık 5 saat sonra İstanbula Mert'in annesinin yattığı hastaneye girdik.Saat 11'di.Mert koşar adımlarla annesinin kaldığı odaya gidiyordu.Şuan çok üzgündü Mert.Onun üzülmesine tahammül edemiyordum.Annesinin durumunu sorunca çok ciddi olduğunu söyledi doktorlar.Çocuk çok sarsılmıştı.

Aradan 1 saat geçince Mert sizi evinize bırakayım dedi.Biz "Gerek yok biz gideriz."dedik.Ama Mert bana"Sen gitmesen.Sana ihtiyacım var."deyince bir şey diyemedim ve kabul ettim.Bizimkiler evlerine gidince Mertle biz kalmıştık odada.Annesi yoğun bakımdaydı.Doktor odaya geldi ve annesinin sırtına aracın bir parçasının girdiğini söyledi.Yani hastamızın ölme riski var fakat biz elimden geleni yapıyoruz deyip gitti...

Sabah uyandığımda tanımadığım bir evde Mertle aynı yatakta yatıyorduk.Galiba burası onların evleri olmalı diye düşünürken Mert elini belime doladı ve uyumaya devam etti.Şuan alanım çok kısıtlıydı.Kalkmaya çabalasamda nafile.Neyse mecburen bende uyumaya devam ettim.Yaklaşık bir buçuk saat sonra tekrar kalktım ama Mert yoktu.Komidinde duran notu gördüm bian notta şunlar yazıyordu:

Bahar.Lanet olsun ki annem öldü.(Bu arada ki nasıl yazılıyor bilmiyorum sen daha iyi bilirsin )Ve ben bu sabah lanet babamın annemin ölümünü fırsat olarak kullanmasına tanık oldum.Evet!Babam annemi aldatıyordu.Hemde biz gece uyurken.Senle aynı yatakta yattığım için özür dilerim.Sadece kendimi çok kötü hissediyordum ve bana iyi geleceğini düşündüğüm için sana sarılarak uyudum.

Sen benim hayatımda gördüğüm en tatlı kızsın.Seni seviyorum ama artık nefes alacak halim bile yok.Ben bir süre dönmeyeceğim.Yurtdışına çıkıyorum.Bu arada unutama ki sen her zaman sadece benim ufaklığım olacaksın.

-Mert

Şuan gözlerimden yaşlar boşalıyordu.Ne yani şimdi o ...O gitmiş miydi?Aman Allahım!Ben ben onsuz ne yapacaktım.Ben onu deliler gibi severken o beni severken o gitmiş miydi?Gitmeyi mi seçmişti?Ya kendine zarar verirse dayanamam böyle bir şeye.Ve bana sen sadece benim ufaklığım olacaksın demişti ve gitmişti.

Umarım hoşunuza gider💕
Diğer bölümde Mert'in ağzından anlatacağım.