Him and I

κεφάλαιο 7ο

Αμέλιας POV

Πήρα την Κατερίνα τηλέφωνο και της εξήγησα τι έγινε πάνω κάτω...
Είπε ότι μπορεί να περάσει το μεσημέρι από το νοσοκομείο για να δει την μικρή.

Πάντα της είχε αδυναμία...

Όταν έκλεισα το τηλέφωνο στην Κατερίνα πήρα την μηχανή μου και πήγα σε μια καφετέρια εδώ κοντά για να πάρω καφέ.
Προτιμώ την μηχανή για κοντινές αποστάσεις....

Όπως και να το κάνεις είναι πιο ματζοβολη.

Όταν φτάνω έξω από την καφετέρια και παρκαρω την μηχανή,μέσα από το κράνος βλέπω τον Νικ.

Την όρεξη του είχαμε...

Με κοιτάει αλλά δεν έχει καταλάβει ότι είμαι εγώ..
Εε και έτσι αποφασίζω να βγάλω το κράνος.

Όταν με βλέπει του πέφτει το πλαστικό με τον καφέ από το χέρι και μένει με το στόμα ανοιχτό.

Γαμωτο....
Έπρεπε να το έχω βιντεοσκοπησει...

Πάω να μπω μέσα αλλά με κρατάει από το μπράτσο εμποδίζοντας με....

Νικ-Αμελια εσυ;
Εγω-οχι ο κλονος μου...
Νικ-και φυσικά είσαι εσυ τι ρωτάω.
Είπε πιο πολύ στον εαυτό του.
Εγω-και γω αυτό λέω.

Απλά κάθεται και με κοιτάει.
Εεε και έτσι να αναγκάζομαι να τον κοιτάξω και εγώ..
Ωραία ματια έχει
Όπα...

Για κάτσε....

Δεν γίνεται να το είπα εγώ αυτό...
Πρέπει οπωσδηποτε να πιω καφέ...

Εγω-τι θα γίνει τωρα;
Νικ-εεε...τι ει-ειπες;
Εγω-χα-χαζεψες;
Του λέω κοροϊδευτικά και τραυλιζω όπως αυτός....
Νικ-ρε άντε από δω
Εγω-μακαρι αλλά μου κρατάς το χέρι.

Και όταν επιτέλους το συνειδητοποιεί το αφήνει και κάνω να φύγω...

Νικ-οδηγας μηχανη;
Εγω-οχι τρακτέρ.
Εεε τα θέλει ο κωλος του...τι ρωτάει δεν βλεπει;
Νικ-μπορεις μια φορά να κάνεις συζήτηση σαν ανθρωπος;
Λέει νευριασμένα....

Ουυ και τώρα μου έφτασε το σκατο στον αστράγαλο.

Εγω-εεε μα δεν βλεπεις;
Νικ-δεν το ξερα...Και δεν στο είχα κιόλας.
Εγω-ειναι πολλά που δεν ξέρεις και αλλά τόσα για τα οποία δεν με έχεις ικανή...
Νικ-θελω να σε μάθω....
Εγω-εγω πάλι οχι...

Του λέω και τον αφήνω σε αναμμένα κάρβουνα μπαίνοντας στο μαγαζί....

Παίρνω τον καφέ και ανεβαίνω στην μηχανή.

Κάθομαι για λίγο μέχρι να φτάσει τουλάχιστον στην μέση και πάω σπίτι μου για να αφήσω την μηχανή και να πάρω το αμάξι να πάω στο νοσοκομείο....

Όταν φτάνω στο νοσοκομείο βλέπω την Κατερίνα ήδη εκεί να περιμένει μαζί με την μαμα μου.
Μάλλον η μικρή θα κοιμάται....

Εγω-γειαα
Κατ-γεια σου Αμελιακι
Μαμ-γεια σου παιδί μου.
Εγω-τι εγινε;Η μικρη;
Μαμ-κοιμαται....

Καλά το φαντάστηκα.

Εγω-μαλιστα...
Κατ-ελα λίγο να σου πω...
Μου λέει και μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω.
Κατ-να ξέρεις ότι ρώτησαν τα παιδιά γιατί δεν ήρθες....Και τους είπα την αλήθεια.
Εγω-νταξ δεν πειράζει...
Κατ-ωραια...είπαν ότι μαλλον θα περάσουν το βραδυ.
Εγω-δεν χρειαζόταν αλλά οκ

Νίκος POV

Και ναιιι λοιπον....
Οδηγάει και μηχανή.

Τώρα το μόνο που μας λείπει είναι ένα τατουάζ.

Αναρωτιέμαι πως γίνεται να είναι τόσο διαφορετική από όλες τις άλλες.

Αλλά αυτό είναι που με ελκύει πάνω της.
Έχει κάτι το μυστήριο και θα ήθελα παρά πολύ να την μάθω.

Γενικά πιστεύω δεν εμπιστεύεται εύκολα,είναι σαν να έχει χτίσει ένα τείχος γύρω της για να φυλάγεται από τους πάντες.

Και αυτό που πάντα είναι ετοιμολογη,μα πάντα όμως....κάτι έχει να σου πει για να σε φέρει στα όρια σου και μετά να βγει και από πάνω...

Πρέπει κάπως να την κάνω να με εμπιστευτεί ώστε να μου ανοιχτεί και να καταφέρω να μάθω πραγματα για αυτή...

Να την εκβιασω;μπαα θα βρει κάτι να το αποφύγει....
Να την βασανισω μέχρι να τα ξεράσει ολα;Ούτε αυτό,νομίζω αυτή θα με βασανίσει....
Να την μεθυσω;Μπορεί να το καταλάβει και να αντιστρέψει τους ρόλους.

Ποο ρε πουστη μου είναι και πανέξυπνη....

Καλά όλο και κάτι θα βρω...

Αυτό είναι....
Θα προσπαθήσω να αντλήσω πληροφορίες από τα παιδιά...
Ναι αυτο είναι.Μπορω να τους ψαρεψω άνετα ειδικά την Φανή.
Ναι ναι αυτό θα κάνω....