κεφάλαιο 14ο

4.7K 236 20
                                    

Νικ POV

Αυτή η εβδομάδα πέρασε σχετικά
γρήγορα.Εφτασε κιόλας Πέμπτη.Οι μέρες πέρασαν ήσυχα.Σχολειο ,σπίτι,καμία συνάντηση με την συμμορία.Απο εκείνη την μέρα στο σπίτι μου δεν έχω μιλήσει στην Αμέλια ,με αποφεύγει.

Κατάλαβες φίλε μου...κοντεύει να με αφήσει στον τόπο με τα χτυπήματα κάτω από την μέση και μετά κάνει την κινέζα....

Όχι δεν σφαξανε.

Τέλος πάντων,στις συναντήσεις με την συμμορία αυτή την εβδομάδα κανονιζαν να κατέβουν σε μια πορεια που θα έχει πολύ κόσμο.

Ουσιαστικά είναι να υπερασπιστούν τα δικαιώματά εργασίας,οπότε μέσα στους χιλιάδες διαδηλωτές θα είμαστε και εμείς μόνο που θα έχουμε και εκρηκτικά και διαφορα αλλα.

Δεν είμαστε η μόνη συμμορία αναρχικών στην πόλη αλλά παρολ' αυτα δεν υπάρχουν διαφορές ή έχθρες ανάμεσα μας.

Ίσα ίσα υποστηρίζει η μια ομάδα την άλλη..

Άλλωστε δεν έχουμε και κάτι να χωρίσουμε.
Πάνω κάτω όλοι αδικημένοι από το κράτος και την ζωή είναι οπότε ντάξει.

Η διαδήλωση θα γίνει το Σάββατο και εμείς προσπαθούμε να οργανωθούμε όπως τώρα για παράδειγμα που είμαστε όλοι μαζεμένοι στην αποθήκη.

Αυτή την στιγμή είμαστε 25 άτομα μαζεμένα πάνω απο ένα τραπέζι και μας μιλάει ο Διονύσης.

Διον-λοιπον όπως έλεγα εγώ και ο Αλεξ(αρχηγός) δεν θα παμε όλοι ανάμεσα στο πλήθος...
Τότε ο Άλεξ άρχισε να μας λέει ποιοι θα είναι μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και ποιοι στα "πλάγια" δηλαδή γύρω γύρω κάπως σκόρπια.

Διονύσης-εγώ με τον αλεξ θα είμαστε στα αριστερά του δρομου που θα γίνει πάνω στην ταράτσα του κτηρίου με το γκραφιτι...
Μαζί μας θα είναι και ο Γιάννης με τον Τζεμ
και την Κατερίνα...

Αλεξ-Αμελια εσύ θα είσαι στην δεξιά πλευρά του δρομου στην απέναντι ταράτσα με τον Κώστα τον Νικ την Φανή και τον Γιώργο...

Ο Γιώργος είναι ένα παιδί από το το άλλο Λύκειο.
Δυο λύκεια έχει η περιοχή μας.
Πίσω στο θέμα μας...όταν ο Άλεξ είπε στην Αμέλια με ποιους θα είναι γύρισε και με κοίταξε...
Την είδα να σμίγει τα φρύδια της ένδειξη παραπόνου.
Της δίνω ένα πλάγιο χαμόγελο και ρολαρει επιδεικτικά τα ματια της..

Μωρέ αμε σε βάλω κάτω θα σου πω εγώ.

Ο Διονύσης τόση ώρα έλεγε και σε κάτι αλλά παιδιά τις θέσεις τους στα πλάγια ή ακόμα και μπροστά μπροστά στην πορεία ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα ήταν μέσα στο πλήθος και θα επικοινωνούσαν μαζί μας μέσω ακουστικών...

Him and I Donde viven las historias. Descúbrelo ahora