Him and I

κεφαλαιο 56ο

Κατερίνας POV

Φεύγω από το σπίτι της Αμέλιας και μπαίνω γρήγορα στο αμάξι μου.
Οδηγώ ως το κέντρο και χτυπάω ανυπόμονα το θυροτηλεφωνο του ορόφου 5 οπου και βρίσκεται το διαμέρισμα του Τζεμ.

Τζεμ-ποιος είναι?

Ακούω την φωνή του αγουροξυπνημενη μέσα από το ηχειακι και του λέω πως ειμαι εγώ.

Η πόρτα ξεκλειδώνει αμέσως και εγώ την σπρώχνω προς τα μέσα.

Ευτυχώς για μένα το ασανσέρ βρίσκεται ήδη στο ισόγειο και δεν θα έχω να περιμένω.

Μπαίνω μέσα και πατάω το κουμπί όπου πάνω του αναγράφεται ο αριθμός 5.

Χτυπάω νευρικά το πόδι μου στο σιδερένιο πάτωμα του ανελκυστήρα και μετά από 2 λεπτά που μου φάνηκαν αιώνας ακούω το καμπανάκι και βλέπω τις πόρτες να ανοίγουν.

Ο Τζεμ στέκεται στο κουφωμα της πόρτας του και με κοιτάει χαμογελαστός.
Τον πλησιάζω και με βάζει στην αγκαλιά του.
Ανασηκωνω το κεφάλι μου και την ίδια ώρα σκύβει και εκείνος προς το μέρος μου ώστε τα χείλη μας να δημιουργήσουν ένα υπέροχο φιλι.
Με βάζει μέσα στο διαμέρισμα χωρίς να σπάσει την επαφή μας και κλείνει την πόρτα πίσω του με το πόδι του.

Αποτραβιεμαι πρώτη γιατί ο Τζεμ από ότι κατάλαβα ήθελε να δώσει έκταση στο θέμα και τον έσπρωξα προς τον καναπέ.

Με κοιτούσε απορημένος και τελικά με ρώτησε...

Τζεμ-τι εγινε Κατερινα?
Εγω-πρεπει να μιλήσουμε...σοβαρά.

Τζεμ-θες να χωρίσουμε?
Εγω-ΌΧΙ...οχι βεβαια...

Μια ανάσα ανακούφισης βγαίνει από το στόμα του και ρίχνει την πλάτη του στον καναπέ.

Τζεμ-ωραια τι συνέβη?
Με ρωτάει περνώντας τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.

Εγω-βασικα...εγω.Εμ εγώ...ει-είμαι...
Τζεμ-τι είσαι?

Με ρωτάει σκασμενος περιμένοντας να πάρει μια απάντηση.

Εγω- έχω καθυστέρηση...και...

Τον βλέπω να ασπριζει.
Ψάχνω το τεστ μέσα στην τσάντα μου και αφού το βρίσκω του το δίνω...

Εγω-περιμενουμε μωράκι.

Το στικάκι με το θετικό αποτέλεσμα του πέφτει από τα χέρια και με κοιτάει άφωνος.

Το μαζεύω γρήγορα και το βάζω στην τσάντα μου.
Βιαστικά σηκώνομαι από τον καναπέ μονολογωντας...