KALP SIZIM

117 10 0
                                    

Aşk bazen körelmiş duyguları aydınlatırken,bazen de körelmiş duyguları iyice köreltir.Acı verir bazen aşk,bazen de mutluluk ben ise o acının kurbanıydım.Aşkı masum sandım,canımı acıtmaz sandım,yürüdüğüm yolda ki en büyük mutluluğum sandım.Meğer aşk öyle değilmiş kalbinin bilmeyeceğin bir ıssız ormanda yok oluşuymuş,bilmediğin bilmemen gereken bir yok oluş.Nereden bilecektim ki göz göre göre ölmeyi,nereden bilecektim ben yaşamam için gerekli olan mucizemin böyle ağır bir darbe alıcağını.Canım yanıyor,acıyor,yok oluyor göz göre göre kaybediyorum kendimi,duygularımı ağır geldi bana bu aşk.Kalbim ağlıyor hemde çok ağlıyor susturamıyorum bende ağlamasına izin veriyorum çünkü çok çaresizim.Kendime bile kanıtlayamadığım,söyliyemediklerimi kalbime söylemeye çalışıyordum,çok acı veriyordu bu bana.Kalbinin ağlaması ne kadarda kötüymüş.Kalbinden akan her gözyaşı senin aldığın yaranın üstüne düşüyor ve seni sızlatıyor,acı verdiriyor.

Unutmak istersin bazen,yapabileceğine inanırsın.Sizce canından çok sevdiğini,kalbini ona emanet ettiğin kişiyi,herşeyini verebildiğin kişiyi unutabilir misin? Kaç kişi becerebilmiş ki bunu.BEN diye ortalıkta gezinenler gerçektende unutabilmiş mi?Şimdi size doğruyu söyliycem.Aşık olduğun kişiyi unutamazsın,evet belki unutmaya çalırsınız ama yapamazsınız.Alışırsınız sadece alışır.Onun yokluğuna alışırsınız,size çektirdiklerine alışırsınız.Bu unutmak değildir alışmaktır,ondan insanlar unuttuklarını sanarlar.Ama ne acıdır ki kalplerine aldıkları her yarada onu hatırlarlar,oda böyle yapmıştı,oda beni yaşayan bir ölü yapmıştı.Hani unutmuşlardı hani artık yoktu hayatında hani?

Minik SerçeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin