Ηταν τα γενέθλια μου. Η κολλητή μου είχε καλέσει τους πάντες στο σπίτι για το πάρτυ. Ημασταν στο δωμάτιο μου 6 άτομα. Δεν είχα όρεξη. Δεν ήθελα να δω κανένα. Ηθελα να περάσω τα γενέθλια μου μονη μου. Απο οτι φαίνεται όμως η κολλητή μου δεν είχε την ίδια γνώμη με εμένα. Στο δωμάτιο ηταν 2 ζευγάρια που το ενα φασωνοταν και τα άλλο απλα μιλούσε. Καθόμουν στο κρεβάτι. Είχα στρίψει το βλέμμα μου σε εκείνον. Φαινόταν χαρούμενος μέχρι που άλλαξε η διάθεση του. Εκλαιγε? Γιατί έκλαιγε, ποιος το πλήγωσε ώστε να κλαίει έτσι. Βγήκε ένας λυγμος απο το στόμα του. Σπαραζε η καρδιά μου να ακούω τους λυγμούς του. Δεν αντεχα. Ενιωθα τη καρδιά μου να σπάει σε μικρά κομματια. Ηθελα να τον πλησιασω δίσταζα όμως. Φοβομουν. Ηρθε μέσα στο δωμάτιο ο αδελφός μου. Το είδε που έκλαιγε και τον πλησίασε.
- Μην κλαις, το ξέρεις οτι δεν αξίζει. Θα τη ξεπερασεις και θα βρεις αλλες τόσες στο δρόμο σου.
Εκείνος σήκωσε το βλέμμα του, του έδωσε ενα αδύναμο χαμόγελο και τον αγκάλιασε. Οπως τον αγκάλιαζε φαινόταν πως προσπαθουσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Δεν τα κατάφερε. Εκείνα τα όμορφα καστανά ματια που είχα ερωτευτεί είχαν γίνει τωρα κόκκινα απο το κλάμα. Γύρισε το βλέμμα του προς εμένα. Κοκκαλωσα δεν ήξερα πως να αντιδρασω. Σταμάτησε να κλαίει. Με κοιτούσε στα ματια. Εκείνα τα καστανά ματια κοιτούσαν τώρα τα δικά μου. Με κοιτούσε τόση ωρα έτσι. Ηταν λες και ήθελε να μαθει κατι. Σαν να ήθελε να ματια μου να του μαρτυρήσουν κάτι. Ομως όχι μονο του μαρτύρησαν τα παντα αλλά του ειπαν τι εκρυβα βαθιά μέσα στη καρδιά μου. Ηταν η θέση που είχα για εκείνον. Μια ξεχωριστή θέση απο ολους. Σηκώθηκε και με πλησιασε. Εκατσε δίπλα μου και με κοιτούσε ακόμα πιο βαθιά μέσα στα ματια. Ολο αυτό γινόταν αρκετά άβολο και έτσι γύρισα το βλέμμα μου προς μια αλλη κατευθυνση. Επιασε το πηγούνι μου και γύρισε το κεφάλι μου προς τη μεριά του έτσι ώστε να τον κοιτάζω. Κοιτούσε μια τα ματια μου μια τα χείλη μου. Πήγε το κεφάλι του κοντά στο λαιμό μου και με μύρισε. Η αναπνοή του χτυπούσε σε εκείνο το σημείο με αποτέλεσμα να ανατριχιασω. Δεν πίστευα ποτέ οτι θα έχει τέτοια επιρροή πανω μου.
- Μυριζεις πολύ ωραία.
Δαγκωσα το κάτω χείλος μου. Το είδε. Εγλυψε τα χείλη του και όρμησε στα δικά μου. Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμη. Μονο τα χείλη του να φιλούν να δικά μου. Φιλούσε τόσο κτητικα μα τόσο τρυφερά ταυτόχρονα. Οταν πια λιγόστευε το οξυγόνο σταματησαμε. Μου χαμογέλασε και εγώ εκανα το ίδιο. Ημουνα τρελα ερωτευμενη μαζι του και το ήξερε. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και με τράβηξε και με έβαλε στην αγκαλιά του.
- Γιατί το έκανες αυτό?
- Δεν ξέρω. Γιατί μάλλον με μια ματια που σου εριξα σε ερωτεύτηκα. Γιατί χάθηκα σε αυτά τα υπέροχα ματια που θέλω να κοιτάζω κάθε λεπτο. Γιατί θέλω να φιλαω τα χειλη σου κάθε λεπτο. Γιατί σ'αγαπαω ον/σου (όνομα σου).
Είχα μείνει αφωνη. Το αγόρι με το οποίο ήμουν ερωτευμένη απο εκεί που έκλαιγε για μια αλλη κοπέλα μεσα σε λιγα λεπτα είχε αλλάξει η διάθεση του και μου έκανε εξομολόγηση των συναισθημάτων του. Γιατί απο οτι φαίνεται κάποια όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν.
