Και επιτέλους τελευταία μέρα της καραντίνας τελειώνει εδώ. Θα βγαίναμε έξω οικογενειακώς σήμερα, αλλά τελικά τα πλάνα άλλαξαν. Ξενέρωσα λίγο αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές, δε γινόταν να πάω κόντρα τους δικούς μου. Παρόλα αυτά μου είχανε πει πως θα περιμέναμε κόσμο στο σπίτι. Δεν μου είπανε ποιος θα ερχόταν γιατί μου το κρατούσαν ως έκπληξη. Εγώ ξεκίνησα να ετοιμάζομαι γιατί ποιος ξέρει ποιος θα ερχόταν. Έτσι ξεκίνησα να κάνω μπάνιο. Μετά που κανα τέταρτο που τελείωσα βγήκα και ξεκίνησα στεγνώνω τα μαλλιά μου. Τα ίσιωσα, δεν θα βάφωμουνα όμως γιατί δεν είμαι τέτοιου είδους άτομο, όποτε δεν με ένοιαζε και πολύ.Μετά από λίγο διάλεξα τι ρούχα θα φορούσα τα οποία ήτανε ένα τζιν και ένα πουκάμισο. Μόλις τελείωσα κατέβηκα στο σαλόνι και περίμενα μέχρι να έρθουν οι επισκέπτες. Όταν χτύπησε το κουδούνι εγώ με τεράστια ανυπομονησία πήγα στην πόρτα για να δω ποιος ήταν. Όταν την άνοιξα πάγωσα. Ήταν το τελευταίο άτομο περιμένω να έρθει στο σπίτι μου. Βλέπετε μόλις είχε έρθει το αγόρι που μου αρέσει, ο όποιος τυχαίνει να είναι και εφτά χρόνια μεγαλύτερος μου με την οικογένειά του. Με την οικογένειά του γενικά είμαστε πολύ κοντά σαν άνθρωποι και τους αγαπάμε πολύ. Παρόλα αυτά ο ίδιος έχει έρθει στο παρελθόν στο σπίτι μία με δύο φορές. Όταν τον είδα στην πόρτα εγώ έμεινα λίγο παγάκι ενώ εκείνος με κοιτούσε με ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο. Χαιρέτησα πρώτα την οικογένειά του και μετά εκείνον. Τη στιγμή που πήγα να τον χαιρετήσω, ενώ εγώ άπλωσα το χέρι μου για να χαιρετίσω δικό του, εκείνος το τράβηξε και με έβαλε στην αγκαλιά του. Εκείνη τη στιγμή μου ψιθύρισε στο αυτί:
– Είσαι πολύ όμορφη.
Εγώ απομακρύνθηκα κατακόκκινη από την ντροπή μου. Του έδωσα ένα ελαφρύ χαμόγελο και τον συνόδεψα μέσα. Όλοι καθίσαμε στο καθιστικό περιμένοντας με ανυπομονησία την μαμά να σερβίρει το φαγητό στο τραπέζι. Μετά από κάποια λεπτά καθίσαμε όλοι μαζί γύρω από το γεμάτο φαγητό τραπέζι. Εκείνος ήρθε κι έκατσε δίπλα μου με ένα πονηρό και ταυτόχρονα γλυκό χαμόγελο. Ο λόγος που γενικά είμαι απόμακρη από εκείνον είναι επειδή εκεί που για κάποιον καιρό μιλούσαμε ασταμάτητα, μια μέρα σταμάτησε να μου μιλάει να στέλνει μηνύματα με εμένα να έχω μείνει με μια καρδιά που ένιωθα πως είχε γίνει χίλια κομμάτια. Πίστευα πως όλο αυτό το καιρό με κορόιδευε και πως έπαιζε μαζί μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω να με εκμεταλλευτεί πάλι έτσι. Έτσι και εγώ πήγα την καρέκλα μου λίγο πιο μακρυά του αφήνοντας τον με ένα βλέμμα απορίας στο πρόσωπο του. Δεν έκανε κάποια κίνηση να με πλησιάσει και αυτό με έκανε αρκετά χαρούμενη. Την ώρα που τρώγαμε όλοι μιλούσαν μεταξύ τους για διάφορα θέματα εκτός από εμένα που ένιωθα πολύ άβολα και ότι δεν κολλούσα καθόλου μαζί τους. Εκείνος με είδε πως ένιωθα κάπως ανεπιθύμητη στη παρέα και μου έπιασε το χέρι κάτω από το τραπέζι ρίχνοντας μου ένα γλυκό βλέμμα. Τον κοίταξα λίγο τρομαγμένη και λυπημένη και αφού τράβηξα το χέρι μου από το δικό του, σηκώθηκα από το τραπέζι και πήγα να κλειστώ μόνη μου στο δωμάτιο μου. Έκλεισα τη πόρτα χωρίς όμως να κλειδώσω και πήγα προς το κρεβάτι μου. Ξάπλωσα και άρπαξα ένα μαξιλάρι, το έβαλα μπροστά στο πρόσωπο μου και ξεκίνησα να ουρλιάζω με την ελπίδα πως δεν θα με άκουσε κανένας από κάτω.
-Ον/σου ;
Έβγαλα κατευθείαν το μαξιλάρι από το πρόσωπο μου και κοίταξα την αντρική φιγούρα που στεκόταν στη πόρτα μου.
-Είσαι καλά;
Πω πω. Τι ξεφτίλα είναι αυτή. Ας ανοίξει η γη να με καταπιεί. Έκλεισε γρήγορα τη πόρτα και με πλησίασε.
-Τι έχεις πάθει; Ρώτησε με ένα ύφος ανησυχίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.
-Εγώ; Τίποτα...
-Δεν με πείθεις μικρή.
-Δεν με ενδιαφέρει.
-Οκκκκ
-Μπορείς σε παρακαλώ να φύγεις από το δωμάτιο μου;
-Όπως θέλεις...
Περιεργάστηκε λίγο το δωμάτιο πλησίασε λίγο το γραφείο μου, στάθηκε λίγο από πάνω. Εγώ δεν τον κοιτούσα απλά περίμενα να φύγει. Την ώρα που άνοιξε τη πόρτα για να φύγει, μου χάρισε ένα από τα πιο γλυκά χαμόγελα του και έφυγε. Και με άφησε μόνη. Εγώ ξαναπήρα το μαξιλάρι αυτή τη φορά όμως το αγκάλιασα και ξεκίνησα να κλαίω. Γιατί παίζει έτσι μαζί μου. Δεν το καταλαβαίνω. Και γω η ηλίθια τώρα έχω αισθήματα για εκείνον. Πάλι χάλια τα έκανα γαμώτο. Πέρασε κάνα τέταρτο έτσι και μετά με πήρε ο ύπνος.
His POV
Δεν ξέρω τι έχει πάθει και έχω αρχίσει να ανησυχώ. Είναι πολύ απόμακρη. Τι έχω κάνει γαμώτο. Δεν την έχω ξαναδεί τόσο ψυχρή μαζί μου. Εκείνη όταν βλέπει λάμπουν τα μάτια της και έχει πάντα ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της. Τώρα δεν ξέρω τι έβλεπα. Λύπη; Απογοήτευση; Μίσος; Αυτό το κορίτσι με μπερδεύει πολύ. Την ώρα που βγήκα από το δωμάτιο της άρπαξα μια γραμμένη σελίδα που είχε πάνω στο γραφείο της η οποία είχε το όνομα μου. Μπήκα γρήγορα στο μπάνιο κλείδωσα τη πόρτα και έκατσα στο πάτωμα. Ξεκίνησα να διαβάζω. Είναι στεναχωρημένη μαζί μου. Γιατί όμως; Συνεχίζοντας πιο κάτω γράφει πως έπαιζα μαζί της, με τα αισθήματα της για εμένα; ΟΠΑ. ΚΑΤΣΕ ΤΙ; Τα αισθήματα της για εμένα; Δηλαδή η μικρή είναι ερωτευμένη μαζί μου; Ουαου αυτό και αν δεν το περίμενα. Σταμάτησα να της μιλάω απότομα. Επίσης λέει πως την ξέχασα και πως δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Όλα αυτά λέει έγιναν για να περάσω εγώ την ώρα μου. Ναι οκ. Ναι αυτό είναι αλήθεια να της πείτε. Ναι ναι. Αχχχχ. Άμα τη πιάσω θα τη σκοτώσω. Άκου εκεί λέει τη ξέχασα. Βασικά μπορεί και να τη ξέχασα. Ωωωχχχ όχι. Τη ξέχασα όντως. Κάποια στιγμή χτύπησε η πόρτα
-Shawn αγόρι μου είσαι καλά;
-Ναι μαμά συγγνώμη τώρα βγαίνω.
-Άντε είναι ώρα να φύγουμε.
Τιιιι;; Όχι ακόμα. Ήθελα να μιλήσω στη μικρή. Τέλος πάντων. Βγήκα από το μπάνιο, ευτυχώς η μαμά μου είχε φύγει και έτσι βρήκα ευκαιρία να μπουκάρω στο δωμάτιο της μικρής να της μιλήσω λίγο. Όταν άνοιξα τη πόρτα όμως την είδα να κοιμάται. Πως γίνεται ένα τέτοιο πλάσμα να μου προσφέρει τόση γαλήνη. Πήρα τη κουβέρτα που βρισκόταν στο κάτω μέρος του κρεβατιού και τη σκέπασα. Μετά από λίγο τη πλησίασα και τη φίλησα στο μάγουλο. Άφησα το χαρτί στο γραφείο της και αποχώρησα από το δωμάτιο της με σκοπό να φύγω για να γυρίσω στο σπίτι μου.
Her POV
Το πρωί ξύπνησα από τις ακτίνες του ηλίου οι οποίες τυφλώναν τα μάτια μου αναγκάζοντας με να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Κατέβηκα στο σαλόνι, άκουσα όλη τη γκρίνια από τους δικούς μου επειδή δεν έκατσα κατά τη διάρκεια του γεύματος χτες, πήγα στη κουζίνα πήρα ένα μπολ έβαλα μέσα τα δημητριακά και μετά το γάλα.
Πήγα στο δωμάτιο μου. Έκατσα στο κρεβάτι και έκανα να πιάσω το κινητό μου μέχρι που συνειδητοποίησα πως δεν είχε μπαταρία. Το έβαλα στη πρίζα και περίμενα να ανοίξει. Ότι ακολούθησε με έκανε σχεδόν να φτύσω τη μπουκιά από το στόμα μου από το σοκ. Ήταν ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα αρκετό για να με κάνει να έχω ένα τέρμα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
Shawn:
Δεν σε ξέχασα ποτέ μικρή. Και ούτε πρόκειται. ❤️
