sesler. bitmek bilmeyen, rahatsız edici sesler.
dün sabah gene sesler uyandırdı beni.
çalan telefon değil, kapıma şiddetle vuran komşum değil, alarmım değil.
dışarıdan gelen korna sesi uyandırdı beni. bağıran, sinirli insanlar, araba sesleri ve son ses açık radyolar. gürültü, dış dünyanın karmaşası ve kaos. ya da kafamdaki sesler.
hangisi size daha şiirsel gelirse.
dün sabah uyandım ve genelde bunu yapmam çünkü duymazlıktan gelirim bu sesleri.
dün sabah uyandım ve erken uyandım çünkü uyumam hiçbir şeyi değiştirmiyor.
dün sabah uyandım çünkü uyumaktan yoruldum. olanlara göz kapamaktan, her şey yolundaymış gibi davranmaktan sıkıldım.
ve bu sabah.
bu sabah da uyandım.
evet, bu sabah da uyandım ama seslerden değil.
kornalar değil, yükseklerden bakınca beni uca doğru itmeye çalışan kötü niyetli iç sesim değil, sessizlik uyandırdı beni.
sağır edici sessizlik.
ve bugün öğrendim.
bugün sessizliğin ne kadar korkunç olduğunu öğrendim.
