Kartal Pençesi - Kitap oldu

12. Sana Doyamıyorum

İyi geceler güzel insanlar... kısa bir bölümdür. Tadı damağınızda kalırsa karışmam.

Artık her Perşembe birlikte olacağız.

Keyifle okuyun...

                                         🦅

"Ee... Şey ... şey."

"Kıvranma Efruze, Kartal ile barıştık diyemiyorsun annene."

Arkasındaki adamın varlığı ve göğüslerinde gezinen ellerle söyleyeceklerini unutuyordu Efruz. Eliyle adama engel olmaya çalışıyordu ama ne çareydi. Kartal ondan daha güçlüydü. Ensesindeki aşırı sıcak nefesle kendi sıkıntılı nefesini saldı genç kadın. "Öyle oldu biraz. Bu gece eve gelmesem olur mu?" dedi sonuna doğru azalan sesinde biraz da utanç gizliydi. Evli olmasa bunu annesi açıklar mıydı, kendi de bilemedi. Artık Selin'de kalacağım numaralarını yemeyecekti annesi. Boşuna yalan söylemenin gereği yoktu.

"Gel, gitme desem beni dinleyecek misin?" dedi Şenay hanım. "Yanlış bir şey yapmadan önce iki kez düşünmeni istiyorum."

"Yanlış!" dedi şaşkınlıkla. Gizli olabilirdi ama kocasıydı Kartal.

"Evet. Dokuz ay sonra doğum yapmanı her ne kadar istesem de evlenmeden önce olmasın, değil mi kızım?"

"Ay anne ne dokuz ayı ne evliliği... Ben yanlış bir şey yapmıyorum, yapmam da. Kızını tanımıyor musun?" dediğine kendi bile inanacaktı neredeyse. Kulağının dibinden gelen Kartal'ın sesiyle sıkıcı bir vicdan azabına tutuldu. Affet anne...

"Hiç annesi," dedi Kartal. "Ne evliliği, kızını tanımıyor musun sen..."

Efruz bedenini bir kez ileriye itti adamın kollarından çıkmak adına ama Kartal daha sıkı tutmuştu.

"Peki o zaman. Sana her anne gibi bir şey demek istiyorum."

"Dinliyorum."

"Göster ama elletme anneciğim. Gerçi o genç adamı düşününce bunun pek mümkün olacağını sanmıyorum ama..."

Bedenindeki elleri baktı istemeden. Gözlerini devirdi. "Evlenmeden önce asla." dedi. Kartal gülmemek için başını Efruz'un saçlarına gömdü ve orada oyalandı. Efruz'da annesine öpücükler atarak telefonu kapatıp kocasına döndü. İki eliyle itti adamı. "Sen geç dalganı tabii," dedi ter akmıştı resmen her yerinden. "Anneme bu yaşımda yalan söylüyorum. Kendimi çok rezil hissettim. Benim annem dünyanın en anlayışlı kadınıdır oysa."

"Hangisi yalan, bence yalan değil eksik söylüyorsun."

Karışan saçlarını bileğindeki mavi toka ile bağladı sinirinden. "Of, daraldım ben." dedi ellerini yelpaze yapıp yüzüne hava verdi. "İşlerin bitti mi?"

"Bitiririz." Masasına yaklaşan Kartal telefonu ve ceketini alıp karısının yanına geldi. "Bitti."

"Vay be," dedi Efruz. "Koskoca Kartal Sipahi'yi emrim altına aldım."

"Ben seni emrim altına alamasam da ..." Kara taşların ışıltısı Efruz'un iç gıcıklayan bedeninde gezindi. Kadının gözleri dehşetle açılıp eli bendine gitti. "Yapma şunu," diyebildi. Kartal bakışlarıyla bile kadının bedeninde deprem etkisine neden oluyordu. Efruz buna bir anlam bir açıklama getiremiyordu. Onun yanında bambaşka birine dönüşüyordu. Dönüştüğü kadının huzurlu bir yanı vardı ve Efruz Kartal'ın kollarındaki huzurlu kadın olmaya bile tutkun hale geliyordu. Kartal ona tek bir sözüyle itaat ettiriyordu. Efruz bir tek buna içerliyor olsa da elinden gelen bir şey yoktu. Ki, Efruz bunu onun yanından ayrıldığında anlıyordu.