Yayınlanma Tarihi: 12 Eylül 2015.
Episode Ten.
Yaklaşık iki saat önce doktorumla görüştüm. Gerekli iliğin bulunabilmesi konusunda umutlu olduğunu ve bir kişi ile uyduğunu söyledi. İliğimle uyuşan kişi çok ünlü biri olduğu için yanaşmayacağını düşünüyoruz. Bunun nesi iyi haber demeyin hemen canım, bir kişi ile uyuştuysa başka kişiler ile de uyuşur. Yani, umarım öyle olur. Her neyse, şimdi bunları düşünmeyelim. Dün bir kız çocuğu geldi odama. Onun da saçları benimki gibi kesilmişti. İki sene önce kansere yakalanmış. Son üç aydır da durumu ağırmış. Benim yanıma gelip alnımdan öptü biliyor musunuz? 'Abla sen çok güzelsin. Güzel insanlar hasta olmaz ki. Güzel insanları üzmeye kıyamazlar ki.' dedi. Ah be canımın içi, beni parçaladılar, diyemedim. Gülümsedim. O beni teselli etmeye çalışsada, ben onu teselli edecek gücü kendimde bulamadım. Ağzımdan dökülen tek şey 'Senin kalbin bütün herkesten daha güzel, kimsenin seni üzmesine izin verme.' oldu. Küçük kızı görmeniz lazım.. o kadar hevesle başını salladı ki. Bugün bir kez daha gelecekti ama unuttu sanırım. Bugün için ona farklı farklı çikolatalar ve renk renk çiçekler aldım. Gelirse hediye edeceğim. Nedeni bilinmez içimde bir burukluk var ama bunu da hayra yorayım. Elimden geldiğince size yazmaya çalışıyorum umutlarım, radyasyon son zamanlarda iyice yasaklandı bana. Şu an bile gizli gizli giriyorum. Ama olsun, sizin için gerekirse canımdan bile olurum. Kalbinizden öperim, iyi günler.The End.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
my hope ×jungkook×
FanfictionEfsunkar, dilleri merhemli, dudakları uçuk, en az benim kadar yaralı bir kitap.