my hope ×jungkook×

&

Yayınlanma Tarihi: 6 Temmuz 2015.

Episode Eight
İzin vermedim. Ne olursa olsun sizi benden almalarına izin vermedim. Veremedim. Bir çeşit kriz geçirdim ve ameliyatın ardından 3 hafta uyudum. Bunların tek sebebi onlar iken bana kızıyorlardı. Ah şu insanlar.. beni cidden delirtiyorlar.

Sakin kalmalıyım, sizin için yaşamaya devam etmeliyim. Bir krizi daha kaldıramayacağımı söyledi doktor. Gerçi bedenim de haklı, ben olsam bende benim gibi birinin sorumluluğunu kaldıramazdım.
Bedenimdeki iğne izlerinden ötürü oluşan morluklar canımı çok yakıyor. Aslında bu morlukların olmasının temel sebebi henüz stajyer olan hemşire. Başka bir hemşire istemem gayet mümkün lakin o kadının diğer hemşirelerden çok daha fazla paraya ihtiyacı var. Önümüzdeki yaz olacak düğünü için para biriktiriyor ve bildiğim kadarıyla ailesi cidden yoksul. Ona -doğrudan olmasa bile- düğün masrafını karşılayabileceğimi, bunun benim için sorun olmayacağını belirtsemde kesin bir dille reddetmişti. Bu arada benimle ilgilenen hemşireler diğer hastalara göre daha ağır olduğum için iki katı para alıyor. Aslında kolumdaki veya vücudumdaki morluklar umrumda değil. Tek istediğim kızın bir an önce sevdiği adama kavuşması. Sevgi ve adam. Bana o kadar uzak kelimeler ki... Sevgi desen küçüklükten beri sevgiden çok yoksun kalmış biriyim, o yüzden muhtemelen birini sevsem bile bunu anlamam. Gel gelelim adamlığa. Ben, babamın annemi kaç kere aldattığına gözlerimle şahit oldum. Aldatmasına şahit olduğum yetmedi birde kendi babam tarafından tacize uğradım. Üvey abim -annemin ik eşinden- zaten adamlığın yanından geçmiyordu. Her gün annemin başka başka adamlarla bir yerlere gittiğini gördüğü halde buna susuyordu. Üstüne üstün bir de o adamlarla muhabbet edip kaynaşıyordu. Adamlık cidden böyle bir şey mi? Hayır, değil. Adamlık bu kadar ucuz olmamalı. Adam, her şeyden önce karakterli olmalı. Bu bahsi geçen "adamlık" sadece erkekler için değil, kadınlar için de öyle. İşin özünde karakter olmayınca gerisi bir halta yaramıyor. Sen kaç sene okul okumuşsun gitmişsin öğretmen olmuşsun ama evine huzur getirmiyorsun. O zaman ne halta yaradı okuduğun okul, edindiğin meslek? Sinirlerim yine gerildi... Ben kriz geçirmeden gideyim, sakinleşeyim. Siz de bu satırları okumasanız hatta okumayacak bile olsanız rahat bir uyku çekin. Ay'ın Güneş ile buluşması umuduyla...

The End.